Lisa beschrijft haar herstel als opklimmen door af te bouwen: “Ik voel mij veel beter en ervaar steeds minder stemmingswisselingen. Door contragedrag toe te passen en signalen vroegtijdig te herkennen kun je prettig leven!”
Opeens was het daar….de somberheid, de machteloosheid en de leegte. Ik voelde het in elke vezel van mijn lichaam. Ik zag in de spiegel een holle blik, volledig gedissocieerd en was angstig, schuchter en achterdochtig
Ik voelde mij waardeloos
Totaal overbodig en was bang. Ik keek dwars door iedereen heen. Het leek een uitzichtloze situatie. Mijn dagen bestonden uit het staren naar de muur, tot zelfs dat niet meer ging en maakte een heftige beslissing. Mijn negatieve gedachten wonnen het van de wil om te leven. Ik belande op de IC en een opname volgde. Na weken kwam ik weer thuis. zenuwachtig.
Je weet niet hoe diep ze zat
Hoe donker en hoe stil
Waar ze zelfs de liefde vergat
En helemaal niets meer wil
Dan is daar een beetje licht
Zelfs een lach op haar gezicht
(Als je denkt dat er nog maar één uitweg is, denk dan alsjeblieft opnieuw)
Gedicht van Lisa
Er volgde een traject met veel pieken en dalen, hulpverleners, behandeling en groepsgesprekken. Iedereen vond dat ik rust nodig had, geen stress mocht opzoeken en vooral niks moest doen. Ik moest aan de onderhoudsmedicatie. Maar zelf zag ik het anders….
Door de pillen werd ik een zombie
Vergeetachtig en lusteloos. Alle vreugde was ik kwijt. Ik werd stil en emotieloos. Was niet in staat om te werken. Ik besloot tegen alle adviezen in om mijn eigen koers te varen. Mijzelf te leren kennen met mijn kwetsbaarheid. Door te stoppen met mijn onderhoudsmedicatie ben ik weer in staat om te genieten. Natuurlijk had ik wel even last van ontwenningsverschijnselen.
Het is verstandig om het afbouwen onder begeleiding en stap voor stap te doen. Maar als je er eenmaal doorheen bent, komt je leven weer terug. Ik voel weer glans in mijn ogen, heb weer energie en kan weer lachen. Balanceren, bijsturen, signaleren en tijdig ingrijpen bij pieken en dalen, maar vooral weer léven.
De drie-dagen-regel
Met behulp van een duidelijk signaleringsplan leerde ik om tijdig in te grijpen. Na 3 dagen “pieken” moet ik ingrijpen met medicatie uit mijn nooddoos. Best lastig, want het gevoel van verliefd te zijn op het leven smaakt altijd naar meer. Toch weet ik nu dat ik na 3 dagen mezelf aan het uitputten ben tijdens een hypomane episode. Ik gebruik dan 2 dagen antipsychotica en ben weer stabiel.
Na lange tijd van ontkenning, mag mijn kwetsbaarheid nu gezien worden en maakt het mij net zo mens als ieder ander. Het ergste wat kan gebeuren is dat mensen mij veroordelen… Maar hé, als ik mijzelf niet kan laten zien en accepteren wie ik ben, waarom zou een ander dat dan doen?
Momenteel ben ik al lange tijd stabiel zonder medicatie
Ik ben een gelukkige moeder en heb naast een fulltime baan net een post-HBO opleiding afgerond. Ik hoop dat hier meer aandacht voor komt. Kijk vooral naar wat bij jou past, hoe je je stemmingen soms om de tuin kunt leiden. Ik voel mij veel beter en ervaar steeds minder stemmingswisselingen. Door contragedrag toe te passen en signalen vroegtijdig te herkennen kun je écht prettig leven! Dat gun ik iedereen….
Lisa (pseudoniem) is vanaf de bodem opgeklommen. Een 2e kans. Sterker dan voorheen, dwars door de kwetsbaarheid heen. Weer opklimmen door af te bouwen.
Meer lezen over herstel?
- Zelfregulatie, ontwikkeling en herstel – Jaap van der Stel
- Waar heb je last van tijdens herstel
- Verenigingafbouwmedicatie.nl
- De strijd tegen mezelf – de vrede is bereikt
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Wil je PsychoseNet steunen?
Wordt donateur en help ons om mooie projecten te realiseren.
Geef een reactie