Ik heb veel van de waarde van leven en samenleven geleerd in en door mijn gezin. Onze drie kinderen hebben alle drie beperkingen en aandoeningen. Onze oudste dochter heeft een licht verstandelijke beperking en heeft veel last van haar dyspraxie; onze tweede dochter heeft een verstandelijke beperking en onze zoon is geboren met een zware hartafwijking.
Een heel pakket waar zij ieder voor zich en wij als gezin mee hebben te leven. En naast de moeite, lukt dat eigenlijk heel goed.
Maar ruim vier jaar geleden gebeurde er iets, wat grote impact had: onze oudste dochter raakte in een psychose.
Na een opname van enkele maanden in het UMCU werd zij ontslagen en ging het geruime tijd goed. Midden 2014 kreeg zij een tweede psychose. Zij verbleef voor zes maanden in het UMCU. Voor haar en ons gezin, waren beide periodes verwarrende en diep rakende gebeurtenissen.
In de periode na de tweede opname heb ik een achttal gedichten geschreven naar aanleiding van de opname van onze dochter. Ik had in geen jaren gedichten geschreven. In de jaren negentig zijn van mij gedichten geplaatst in enkele literaire bladen en is mijn debuutbundel ‘Tweegebieden’ uitgegeven. Daarbij was het gebleven.
Bundel ‘Opname van opzij’
De acht gedichten hebben kunstenaar Marcel Verbrugge geïnspireerd tot het maken van zo’n zeventig tekeningen. Tekeningen met een ziel. Een paar krijgen hun plek in de bundel.
De gedichten en tekeningen vormen een weerslag van ingrijpend psychisch lijden en de impact die dat heeft. Verlies en dreiging gaan hand in hand, niet alleen voor de persoon in kwestie maar ook voor hen daarom heen.
De gedichten en de tekeningen zijn ook tekenen van hoop, hoe klein ook. Door het zoeken van de ander, met geduld en met liefde; door open te staan voor wat onverwacht je pad kruist.
Ik ben mijn dochter heel erkentelijk dat ze van harte toestemming heeft gegeven om de gedichten uit te laten geven.
Expositie ‘Opname van opzij’
Nu wil ik niet alleen een mooie bundel maken, een kleinood, maar mijn wens is ook dat de gedichten en tekeningen dienstbaar kunnen zijn aan betekenisvolle ontmoetingen tussen mensen die te maken hebben met psychiatrische aandoeningen in hun directe omgeving. Hierbij kun je denken aan gesprekken tussen professionals in de psychiatrie en naastbetrokkenen van mensen die een psychiatrische aandoening hebben. Ook kun je denken aan ontmoetingen die die naastbetrokkenen in hun ‘gewone’ leven hebben binnen de sociale verbanden waarvan zij deel uitmaken.
Om dit te vergemakkelijken zijn de gedichten en een selectie van tekeningen beschikbaar voor expositie. Desgewenst ben ik bereid bij zo’n expositie een mondelinge bijdrage te leveren.
Plannen exposities
Inmiddels heeft het UMCU het besluit genomen de presentatie van de bundel ‘Opname van opzij’ in het UMCU te laten plaatsvinden. Dat zal gebeuren op 2 november a.s.. Dan zal ook een gelijknamige expositie van start gaan in het UMCU, bestaande uit de gedichten en circa acht tekeningen. De presentatie van de bundel en de opening is van de expositie is voor genodigden.
De expositie loopt van 3 november tot 20 december 2017 en is in één van de gangen binnen de afdeling psychiatrie – een gang waar we als ouders maandenlang doorheen zijn gelopen.
Het is de bedoeling dat naast psychiatrische instellingen de expositie ook in gemeenschapsgebouwen zal worden geëxposeerd, zoals bijvoorbeeld in kerken en onderwijsinstellingen die mensen opleiden tot professionals in de psychiatrische zorg en ondersteuning. Het Landelijk Dienstencentrum van de PKN heeft recent besloten de expositie ‘Opname van opzij’ midden 2018 te hosten.
Marnix Niemeijer (1960) studeerde Nederlands aan de RUG. Na een docentschap is hij al ruim 25 jaar werkzaam als directielid en bestuurder in organisaties op het terrein van internationale hulp aan vluchtelingen (waarvoor hij jarenlang in Bangkok woonde), belangenbehartiging voor mensen met een verstandelijke beperking, samenwerking & armoedebestrijding, en nu onderwijs.
De bundel ‘Opname van opzij‘ is verkrijgbaar in de boekhandel en via bol.com.
Geef een reactie