Overgave…het klinkt simpel maar is dat het ook? Walter schrijft er een blog over. “Een woord dat mij raakt”
Ik maak een start met de beklimming van de steilste trap achter het Bezoekerscentrum in Schoorl. Ik weet wat mij te wachten staat. Dat ik snel zal verzuren, moeite zal hebben niet te struikelen, zal merken dat mijn hartslag omhoog giert en dat ik buiten adem zal raken. Bovenaan zal ik neerploffen op een bankje en snel de gegevens opslaan. Als ik weer helemaal uitgerust ben zal ik mijn wandeling voortzetten.
Overgave
Een woord dat mij raakt en mij al een tijd bezighoudt
Bij de recensie van het boek van R. Tichelaar Overgave staat de tekst: “Overgave als levenshouding past niet bij ons ego dat wil beheersen en vasthouden. Om tot werkelijke overgave te komen moeten wij leren voorbij te gaan aan de kramp van ons ego. Dan kunnen wij doordringen tot een diepere dimensie in onszelf, die ons innerlijke rust kan schenken: de dimensie van het Zijn”.
Het is niet voor niets dat ik aan het begin van dit stukje schrijf dat het wezen van overgave mij raakt en bezighoudt. “Innerlijke rust” is voor mij een wenkend perspectief. De reis daarnaartoe wordt vooral geblokkeerd door een centrale “ego-behoefte”: de behoefte (of zucht) naar waardering en erkenning.
Ik loop prestatief hard
Vanaf de categorie M-60 tot nu M-80 heb ik veel prijzen gewonnen en Nederlandse records in handen gehad. Op FB zet ik de successen met bijbehorende opmerkingen. Mijn ego wordt gestreeld met alle duimpjes, hartjes en verbale loftuitingen. Naast hardlopen schrijf ik ook graag en ook hier geldt dat ik vaak hengel naar complimenten. In het boek van Jan Geurtz Verslaafd aan liefde, herken ik elementen van wat ik hierboven beschrijf. Op de kaft staat dat de zoektocht naar liefde en erkenning voortkomt uit een fundamentele zelfafwijzing en getracht wordt compensatie te vinden door waardering van anderen. Afhankelijkheid dreigt. Confronterende zinnen. Ik voel voortdurend de drang, of nog stelliger, de dwang om mij te bewijze aan anderen; er toe doen.
“4everyoung” gaat niet meer op
Er is een overgangsfase in mijn leven, voorbij de lente, de zomer en de herfst. Om toch de huidige status quo te handhaven en te blijven beantwoorden aan de (vermeende) verwachtingen van anderen blijf ik mij inspannen om aan die verwachtingen te voldoen. Stress laat zich gelden in deze strijd. Het negeren van onomkeerbaar verval van fysieke en psychische krachten heeft al geleid tot grensoverschrijdende activiteiten bij het hardlopen. Oude gedragingen en houdingen verhouden zich niet meer tot de huidige realiteit. Overgave aan wat is en daar gevolg aan geven is wat mij te wachten staat. Het ego verzet zich hevig, tracht compromissen te sluiten, vertelt mij dat ik anderen in de steek zal laten en dat rouw mijn deel zal zijn.
In de afgelopen maanden heeft mijn gedrag ook invloed gehad op mijn partner die met pijn in haar hart afstand nam en haar grenzen duidelijk maakte.
‘Zucht’
Deze situatie bracht haar terug naar de periode waarin ik niet met alcohol kon omgaan. Destijds was het haar nog niet mogelijk om te staan voor wat zij wilde en niet wilde. In augustus 2010 ben ik definitief gestopt met alcohol. Wij hebben daar veel baat bij. De winst van het stoppen, na een korte rouwperiode, is evident.
De vergelijking van de zucht naar alcohol en de zucht naar erkenning en waardering ligt voor de hand. Er zijn overeenkomsten, er zijn verschillen. Het grootste verschil is dat matigen bij alcoholverslaving voor mij niet is weggelegd en de zucht naar waardering en erkenning beteugeld kan worden. De ultieme gewenste uitdaging voor mijzelf is nu: Overgave, de strijd opgeven en opgaan in de stroom van het leven zoals die zich aan mij voordoet, waardering en erkenning uit mijzelf halen.
Ik maak een start met de beklimming van de steilste trap achter het Bezoekerscentrum in Schoorl. De trap telt 165 treden en ik weet dat als ik te snel ga, ik ga verzuren, mogelijk kan struikelen, buiten adem zal raken. Ik heb daar geen zin in, ook op de trap wil ik om mij heen kunnen kijken, “tegenliggers” gedag zeggen en genieten van gezond in de natuur bezig zijn. Bovenaan ga ik op een bankje zitten. Ben stil en ervaar innerlijke rust.
Geef een reactie