Niet kunnen slapen, niet willen eten, continu onrust en paniek in je lijf. Het gevoel dat het helemaal mis gaat, terwijl er geen directe dreiging is. Na een rustige periode van bijna een jaar raasde ik weer op een depressie af. Daar gaan we weer, dacht ik. Mijn familie sleepte me mee naar de dokter en die koos voor het volgende: oxazepam. Ik had er nog een probleem bij.
Oxazepam is een pilletje van de familie benzodiazepinen. Het middel remt de hyperactiviteit in de hersenen. De flitsende piekergedachten worden lam gelegd. Daarnaast hebben ze een slaapverwekkend en angstremmend effect. ‘Prettig toch?’ hoor ik je denken.
Zeg maar gerust heerlijk!
Ik weet het nog goed, het moment dat ik mijn eerste oxazepam had genomen
Ik lag op de bank en voelde alle stress en spanning uit mijn lijf wegvloeien. Nu komt het allemaal weer goed, dacht ik.
Ik voelde me lekker wegdoezelen en viel in een diepe slaap. Twee uur later werd ik wakker en het besef dat de wereld onveranderd was kwam keihard aan. ‘Nee!’ dacht ik, ‘Ik wil niet terug naar dat klotegevoel!’
Gelukkig had ik een strip met tien pillen gekregen.
Bijwerkingen van oxazepam zijn sufheid en een afname van het concentratievermogen.
Eigenlijk voel je je hetzelfde als met een paar biertjes achter de kiezen. Je mag dan ook niet autorijden. Iets wat door veel oxazepamgebruikers tóch word gedaan, onder het motto: tja wat is nou gevaarlijker: een hoofd vol afleidende gedachten of een roesje?
Daarbij vlakt het middel je emoties af; gevoelens worden onderdrukt en je hebt eigenlijk het gevoel dat je niet meer helemaal deelneemt aan de wereld om je heen.
Een andere bijwerking van het middel is dat het verslavend kan werken en dat je steeds meer pillen nodig hebt om hetzelfde resultaat te bereiken.
Soms lag ik dagen in bed. De meeste tijd sliep ik en wanneer ik wakker werd slikte ik een volgende oxazepam, zodat ik het gevoel vast bleef houden. Ik hoefde nergens meer aan te denken en niemand meer te zien. Ik had mijn oplossing gevonden.
Mijn familie dacht daar anders over, en probeerde me te motiveren om ook zonder oxazepam dingen te ondernemen. Maar bij onthouding krijg je last van ontwenningsverschijnselen, in mijn geval gingen die gepaard met angstaanvallen.
Ik heb mensen gesmeekt om nog een pilletje, wilde de pijn en negatieve gedachten niet verdragen
Uiteindelijk ben ik bij een kliniek terecht gekomen waar ik bij binnenkomst direct moest afbouwen. Hun argument hiervoor was dat ze op dit moment niet de ware Kim zagen, en me zo ook niet goed konden behandelen.
Ik zag enorm op tegen de slapeloze nachten en wilde eigenlijk liever naar huis. Lekker terug in bed en we zien wel. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om toch te blijven. Ik moest door alle pijn heen en er was geen makkelijke en verdovende uitweg meer. Gelukkig ben ik langzaamaan opgeknapt, en heb sindsdien geen pilletje meer aangeraakt.
Als ik nu terug kijk besef ik me pas wat voor impact de oxazepam op mij had
Bizar hoe ik in korte tijd zo afhankelijk was geworden van medicijnen. Pillen, die je van de dokter krijgt! Gelukkig kan ik inmiddels ook lachen om het gedrag van toen, maar aan de andere kant maakt het me verdrietig omdat ik weet dat er in behandelingen regelmatig teveel op medicatie wordt gestuurd.
Wanneer medicatie niet wordt ondersteund door een vorm van therapie is het grote nadeel dat de echte problemen onaangeroerd blijven. De mogelijkheid om anders met je kwetsbaarheid om te gaan wordt je door alleen pillen slikken ontnomen. Terwijl naar mijn ervaring juist daarin de kern van echt herstel ligt.
Na jaren van pieken en dalen heb ik het geluk gehad dat ik de juiste behandeling heb gevonden, waarin ik samen met professionals en mede-cliënten samen een nieuw begin hebben gemaakt.
Ik heb me eenvoudige beginselen zoals rust en regelmaat weer eigen gemaakt. Gezond eten, bewegen en ritme in de dag gaven me het eerste houvast om op verder te bouwen.
Geen pillen of verdoving meer, maar het doen met mijn eigen middelen.
Een verschuiving van focus welke veel tijd en geduld heeft gekost, maar in mijn geval vele malen natuurlijker en houdbaarder is gebleken.
Kim Vos is ervaringsdeskundige en ambassadrice van Samen Sterk Zonder Stigma. Kim schrijft op haar eigen website over haar ervaringen met de hulpverlening en de inzichten die ze op deed op haar weg naar herstel.
Meer blogs en informatie over medicatie:
Ken je het hoofdstuk over medicatie van PsychoseNet al?
Geef een reactie