Praten in Coronatijd, het is belangrijk. Tijdens de tijdelijke verzwaring had Lonneke het heel erg zwaar. Ze kreeg hulp uit onverwachte hoek die haar gaf wat ze zo hard nodig had: een goed gesprek. Niet veel later kreeg ze een kadootje: een leuke dingen tas die ze nu gevuld heeft met dingen die ze op dat soort zware momenten hard nodig heeft.
Soms komen er kleine wondertjes voorbij tijdens de zwartste dagen
Op dat moment zelf gaf ze licht verlichting. Het glimlachje dat ik op dat moment zo ontzettend hard nodig had. Ze belde aan, ze keek naar me, ze had de boodschappen op mijn deurmat gezet en ze stelde me de vraag: “Hoe gaat het op dit moment met je?”
Ik veegde een traan weg en zei: “Dat kan niet, daar heb je niet genoeg tijd voor.” Ze zette demonstratief haar rode krat op de grond. “Ik heb wel tijd,” zei ze. “Hoe gaat het met je?”
Zou ze geweten hebben dat ik die vraag op dat moment zo hard nodig had?
Of deed ze dit bij iedereen? Het was die crisis een maand of twee geleden. ‘De tijdelijke verzwaring van de gedeeltelijke lockdown.’ Dat ik eigenlijk al verloren was, toen ik hoorde dat er een lockdown aan kwam. Op mijn manier.
Dat ik het boodschappen doen uitstelde. Wat moet je met boodschappen als je niet verder meer wilt. Dat ik mezelf weer eens overwon en uiteindelijk tòch op de bestelknop drukte en zij mijn cheesecake en cola langs kwam brengen. En vroeg hoe het met me ging.
“Er is geen korte variant mogelijk,” zei ik snikkend
We praatten. Even vijf minuten live praten zonder Teams, Webex of Zoom. Gewoon ik vanuit mijn hal en zij op anderhalve meter in het portiek. Ze wachtte tot ik klaar was met mijn verhaal en troostte me.
Zij ging verder naar haar volgende klant en ik at mijn cheesecake op. Het was niet over, maar ik ging wel weer verder.
De volgende keer dat mijn boodschappen kwamen zat er een linnen tas bij
Knalrood, de kleur waar ik van hou. Of het door haar kwam, weet ik niet, maar ik was erg blij verrast. Er stond in grote letters op ‘Leuke Dingen Tas.’
Inmiddels zitten we in de ‘zware lockdown’. Gelukkig blijft mijn werk gedeeltelijk open zodat ik naast mijn boodschappenbezorger ook iedere week iemand live zie voor een gesprek. En ik heb nog iets leukers. Ik heb een leuke-dingen-tas gemaakt, gevuld bladmuziek, kleurboeken en mijn goede stiften, nagellak, haarspeldjes en heel veel chocolade.
Meer lezen over Corona?
Geef een reactie