Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Praten, pitten, pillen, programma – over herstellen van een psychose

Blog Pitten en praten

De afgelopen jaren zijn we met honderden mensen met verhoogde psychosegevoeligheid in gesprek geweest. We blijven dat doen. Samen met hun familie en naasten. We leerden van ze dat verhoogde psychosegevoeligheid geen doodlopende weg hoeft te zijn. Je kunt er een goed leven mee hebben. Er is ruimte voor hoop en perspectief. Het gaat alleen niet vanzelf. Je moet er wel wat voor doen.

Wat? Lees even mee:

Herstel steunt op vier pijlers, de vier P’s: praten, pitten, pillen en programma

Praten is misschien wel het allerbelangrijkste. Isolement is een stille killer. Delen helpt. Ieder mens heeft het nodig te sparren met een ander.

Wij zitten nou eenmaal zo in elkaar dat we het anders zelf maar gaan invullen. Door alleen-denken of piekeren wordt dat erger. Sterker nog: je kunt gaan geloven in wat je hebt ingevuld.
Als we maar lang genoeg alleen-denken dwalen we vroeger of later allemaal af van de realiteit.

Je hebt dus een ander mens nodig. Iemand die terugpraat. Iemand die je helpt op het goeie denkspoor te blijven. Praten dus. Met iemand die je vertrouwt, iemand waar je een goed gevoel bij hebt. Denk aan een vriend of vriendin, iemand in je familie, een leraar, een arts. Het is nodig dat andere mensen willen weten wat je denkt. Hoe het precies in elkaar zit. Zonder dat ze er meteen een oordeel over hebben. Onthoud: delen helpt.

De volgende stap is: praten over wat je nou eigenlijk precies hebt en een gezamenlijke zoektocht naar een verklaringsmodel.

Pitten

Slecht slapen werkt als een gaspedaal op psychosegevoeligheid. Iedereen weet: slaap één of meer nachten kort of brak en je gaat je al gauw anders dan anders voelen. Je gaat je anders gedragen. Je wordt prikkelbaar, sloom of juist hyper. Mensen met psychosegevoeligheid leren ons dat het met slapen nauw kan luisteren. We spreken in ons team geregeld mensen die na één of twee brakke nachten al een stukje opschuiven naar psychose.

Omgekeerd werkt het ook: door goed slapen schuif je weer terug. Dat werkt het best als je de natuur volgt: slaap ‘s nachts en zorg dat je overdag actief bent. Acht uur per nacht pitten helpt echt.

Pillen

Als je in een psychose zit, is het van groot belang dat je er zo snel mogelijk uit komt. Als je diep in een psychose zit, zijn medicijnen vaak onmisbaar.
In sommige gevallen kan een lagere dosis van een middel ook helpen om daarna een nieuwe psychose te voorkomen. Deze geneesmiddelen tegen psychose worden antipsychotica genoemd. Er zijn verschillende soorten medicijnen die kunnen helpen. Hoe goed ze vaak ook werken, er kunnen allerlei bijwerkingen optreden, zoals stijve spieren, dik worden of ontregeling van je zin in seks. Dat is wel het laatste waar je op zit te wachten.

Daarom is maatwerk belangrijk. En dan nóg zijn bijwerkingen helaas vaak onvermijdelijk. Als pillen een rol hebben in je herstelplan, zoek dan samen met je psychiater of huisarts naar het middel dat het beste bij je past. Het is onze ervaring dat je er met medicijnen alléén niet komt. In klinieken vormen ze vaak een onderdeel van een op maat gemaakt herstelplan.

Programma

Veel mensen die we spreken worstelen met levensvragen: hoe heeft het allemaal zo kunnen lopen? Wie ben ik? Wat wil ik met m’n leven? Hoe pak ik de draad weer op?

Het is goed om weer dingen te gaan doen. Dingen die je graag doet en waar je goed in bent. Dat is vaak niet makkelijk, maar het is ook niet onmogelijk. Laat je helpen om weer op gang te komen en te blijven. Regelmatig sporten, samen dingen doen, praten, iets nieuws leren, studeren of weer gaan werken zijn dingen die helpen. Maak een weekplan en zet het in je agenda. Een goed programma is persoonlijk. En maatwerk. Gebruik de vier p’s.

In je eentje is het lastig. Doe het samen.


Alexander Thissen – psychiater en werkt in een kliniek van GGZinGeest in Haarlem.

Reacties

22 reacties op “Praten, pitten, pillen, programma – over herstellen van een psychose”

  1. Anh

    Ik heb niet eens genoeg aanspraak. En weet ook niet hoe ik normale mensen moet ontmoeten.

  2. Marijke het licht

    Klopt, ik ervaar het ook zo.
    Het is fijn dat ik nu weet dat ik verlatingsangst achtige psychoses heb vanuit trauma.
    En een burn-out achtige sinds vorig jaar. Het blijft vallen en opstaan, maar het is niet onmogelijk. Ik doe de helft wat gezonde mensen doen maar we hebben ook veel meegemaakt en het kan veel erger. 4 dochters boven de 10 en sinds 3 jaartjes werk ik een beetje dat houd me in het ritme. Fulltime zal nooit lukken, rust regelmaat en reinheid hahaha.
    Bij ieder mens is het weer anders en ook hoe zwaar het is, soms is het diep te diep en ook echt niet leuk en een gevecht, per dag per week verschillend. En pillen neem ik sporadisch ik weiger ze fulltime te nemen maar ik ben blij dat het bestaat op het moment dat het nodig is. Veel sterkte iedereen.

    1. Karlien

      Ik ben zelf herstellende en heb een goeie vriend bij wie ik me veilig voel. Alleen.. dat praten verloopt iets moeizamer vaak.. Ik merk dat ik te weinig initiatief neem rond werk en / of vrijwilligerswerk. Dat is ooit anders geweest. Sinds het ‘einde’ van onze relatie, op het moment en naar aanleiding van een door het vredegerecht vastgelegde termijn van 1 jaar verplichte psychiatrische opvolging , verlenging dus, ben ik hard op zoek naar zingeving.. en ook in beweging blijven ..

      Ik sluit mij volledig aan op de eerste commentaar reactie, verpleging en psychiaters hebben vaak de neiging om arrogant over te komen .. ik ben blij dat ik nu thuis ben. Alleen, een haalbare job of zinvolle activiteit is zeer welkom nog..

      Ik wens iedereen die zo een ‘psychotische episode’ meemaakt veel sterkte en goeie mood / moed en weet ook .. er is altijd licht aan het einde van de tunnel.. zelfs de kleinste ster schijnt haar licht , al was het van heel ver..

      Ook muziek en lezen helpt, met mate natuurlijk, anders geraak je weer overprikkeld.

      Een goeie avond / fijne dag nog , je bent niet alleen!

  3. Fieke

    Hoi Alexander ik heb de eer gehad jou als behandelaar te hebben gehad en dus ondervonden dat dit met vallen en opstaan gaat. De eerste 3 P’s heb ik in een nieuwe psychiater gevonden (en dat na 20 jaar af en aan ziek zijn) maar jezelf een programma opleggen, zeker als je in de WIA zit, vind ik nog het moeilijkst, zeker omdat ik niet stabiel genoeg ben voor vrijwilligerswerk. Nogmaals veel dank

  4. Jim van Os

    Hey Jim – ik heb je wel geantwoord indertijd, en je hebt me ook weer antwoord gegeven (we waren het niet helemaal met elkaar eens, herinner ik me). Het is een lastige topic om zo over de website te bespreken denk ik. Misschien beter een keer mondeling? Jim

  5. erica irene van den akker

    Ik wil toch ook nog even opmerken dat door spreken van ” het hebben van een lichte mate van psychosegevoeligheid of ernstig” heel veel facetten van een psychosegevoeligheid onder- en of overbelicht worden. Naar mijn mening en ervaring is de mate van de psychose niet “meetbaar” in licht of ernstig, maar hangt die mate volledig af van het moment en de omstandigheden en kan het per persoon per situatie verschillen in hoeverre en in welke mate en met welke ervaringen een psychose of naderende psychose zich uit. …

    1. Sophia

      @erica irene van den akker
      Mijn voormalig psychiater zei altijd, dat het hebben een ‘lichte’ of ‘ernstige’ psychose afhankelijk is van hoe degene die het ondergaat ermee omgaat. Als voorbeeld gaf hij aan, dat sommige mensen met twee gebroken benen nog redelijk functioneren en dat anderen met een gekneusde teen al volledig uitgeschakeld zijn.

      1. Sdortalina

        Ha ha, sorry Sophia maar hoe zag jouw voormalig psychiater dat voor zich , nog redelijk functioneren met twee gebroken benen ? Kruipend op je ellebogen of hinkend op krukken over straat naar je werk?
        Wat een compleet onzinnige vergelijking, om daarmee het hebben van een zware psychose te bagatelliseren, misschien maar goed dat hij je voormalig psychiater is….

        1. Vdamme

          Ik word huilend wakker elkedag ik heb 3 psychoses gehad de 1eerste psychoses heb ok 3maanden in coma gelegen daarna weer een spyose gehad v daar ben ik goed v hersteld jaren en jaren ging het goed met me tot dat ik weer een spyose kreeg ik werkte kon normaal lopen nauw word ik elke dag wakker v het leven hoeft v mij niet meer elke dag gewoon steeds die hoofdpijn en dat ik de eerste uren hele weg val ik krijg nu 2 antispyotica mijn spiciater beweerd dat het een antidepresief is maar in de bijsluiter staat antisp yotica ik heb ect gehad nu wilen ze rtms gaan proberen ik heb een vreselijke rot spiciater ik maar wachten en wachten was ze me vergeten aan te melden ze vertelde dat er een wachtlijst staat v 4 maanden terwijl ik ze zelf heb gebeld en daar zeiden ze dat je binnen eenmans geholpen kan worden

  6. erica irene van den akker

    Mooi stuk Alexander, ik ga op de `ja´s ` in, maar je voelt het al, er zullen ook wat `maren´ komen. Herstel steunt inderdaad op meerdere pijlers, ik persoonlijk vind echter jouw 4 pijlers nogal kort door de bocht. Praten zou ik ook pijler 1 noemen, maar dat geldt naar mijn mening voor elk mens, los van
    welke situatie dan ook. Ik vind echter nog steeds dat juist dit onderdeel in de hulpverlening een volledig ondergeschoven kindje is, hoe lang praten ´we` met elkaar en in hoeverre mag en kan je open praten als zorgvrager? Welke ruimte heb je, durf je te nemen, mag je nemen als zorgvrager wanneer je medicatie wilt afbouwen omdat het je zo belemmert in je zijn, in je gevoelswereld of je studie en of werk? Terwijl je ook weet dat je psychiater alleen maar heeft onthouden dat je ooit bij afbouwen een suïcidepoging hebt ondernomen ( en dat psychiater nog steeds niet weet dat je dit deed omdat je geen weerstand meer kon bieden aan alle stemmen die je hoort..) en psychiater dus blijft volhouden aan belang van medicamenteuze ondersteuning.. Maar doordat dit alles door je hoofd maalt (dit nog los ff van de stemmen die tegen je aan leuteren en de wezens die je door je kamer ziet lopen) slaap je niet, want hee wie kan dan wel slapen? En als je daar du wel over praat, dan geeft je psychiater je nog een ander pil nl. tegen de angst, tegen het niet slapen en ga zo maar door. Dus de vier P’s moeten wel met elkaar in verband worden gebracht, praten gaat niet zonder pitten, zonder pitten is geen enkel mens in staat goed te kunnen praten en van een programma komt dan al helemaal niks terecht. En vertel me nu niet dat zo een programma tot stand kan komen door eerste pillen te nemen.

  7. Gert Jongetjes

    Patricia Deegan
    ‘Ik vind het belangrijk om te zeggen dat ik een handicap heb, maar ik niet een gehandicapte persoon ben…. Ik leid een compleet en gezond leven en ik heb een psychiatrische handicap… Een van de lessen die ik moest leren was dat herstel niet hetzelfde is als genezing… Herstel is een houding, een manier om de dag tegemoet te treden en de uitdagingen die ik zal tegenkomen… (1993, Journal of Psychiatric Rehabilitation)

    1. Jim van Os

      Wijze woorden, dank Gert.

      1. fleur

        beseffen jullie wel dat dit mensen met deze diagnose hevig in de war kan brengen?? ikzelf weet eindelijk na vijftien jaar en veel psychisch leed wat mij mankeert en ik ben juist blij dat het eindelijk een naam heeft, al heb ik het niet zo op etiketjes. je zegt toch ook niet dat autisme niet bestaat? deze informatie geeft mij het gevoel ‘dat het allemaal wel meevalt’, maar dat is absoluut niet zo. het is een enorm gevecht, elke dag opnieuw en dan maar zeggen dat je er met een paar p’s wel komt, nou niet dus….Ikzelf gebruik bewust geen medicatie meer en heb een fine hulpverleenster, maar dat is ook heel hard nodig en een betaalde baan zit er helaas niet meer in. ik probeer zoveel mogelijk andere leuke dingen te doen en stress te vermijden, maar om nou die hele diagnose te ontkrachten? nee…..

        1. Alexander Thissen

          Hartelijk dank voor je reactie, Fleur. Je merkt het terecht op: er zijn grote verschillen tussen mensen met psychosegevoeligheid. Je kan het in lichte mate hebben, maar ook ernstig. (Je kan hier meer over lezen in de FAQ-rubriek op de website). De 4P’s zijn bedoeld als een hulpmiddel. De ervaring leert ons dat ze veel mensen met verschillende mate van psychosegevoeligheid kunnen helpen.

        2. Wouter Kusters

          Het lijkt me goed om juist op deze site ook wat kritischer te staan tegenover de vanzelfsprekendheid van de p van pillen. In de internationale literatuur van de herstelbeweging wordt daar toch veel kritischer over gedacht, neem bijv. eens een kijkje op http://www.madinamerica.com

    2. Vitaaldokter

      Mooi verwoord

      1. Sdortalina

        Beste Wouter, k heb getracht hier een kritisch geluid te laten horen in de zin dat ik onomwonden stel dat psychofarmaceutische medicijnen uiteindelijk geen enkele wetenschappelijke validiteit bezitten GEEN ENKEL en daarom vanwege dat simpele feit ook eigenlijk niet verstrekt zouden mogen worden.
        Kritischer dan dat kan ik helaas niet worden.

  8. Gert Jongetjes

    Ik begrijp nog steeds niet dat “profesionals” tot de ondekking komen dat herstel tot de mogelijkheden behoort, “recovery” is iets wat meer dan 20 jaar geleden geleden al wetenschappelijke is aangetoont.
    cijfers van WHO
    Aanvullende op Harding en Keller (1998) vanuit WHO International Study of Schizofrenia (ISoS, Hopper et al, 2007) enkele cijfers:
    55-65 % herstelt in loop der jaren (langlopende onderzoeken)
    WHO bevestigt hiermee studies van Harding, Ciompi e.a.
    Conclusie Wiersma en Sloof (2011): ‘Al deze bevindingen hebben tot de stellingname geleid dat met recht en reden het paradigma van chroniciteit verlaten kan worden ten gunste van het paradigma van herstel (recovery).
    In 2012, wordt door een psychiater (i.o) nog gewoon uitgelegt aan mijn (ervaringswerker FACT) dat schizofrenie een degenereerde ziekte is en dat het toekomst perspectief er niet rooskleurig uit ziet.
    Dit was het antwoord op mijn vraag, waarom een client niet op de hoogte was gebracht van zijn diagnose.
    Het was beter van niet, client zou misschien ook nog depressieve klachten kunnen krijgen als hij de waarheid wist.
    Ik heb zelf de lef niet gehad om de client wel te informeren, aangezien ik zelf ook niet wist, wat het gevolg is als deze informatie krijgt , van de de gene die meest betrouwbaar en kundig hoort te zijn .
    Groetjes Gert Jongetjes

    1. Jim van Os

      Hoi Gert, ja scherp geobserveerd – we proberen ons los te maken van het ingebakken pessimisme, dank voor feitenmateriaal!

  9. sdortalina

    “Schizofrenie bestaat niet!”
    Sterker nog: geen enkel ziektebeeld in de DSM oftewel de NVA [Natte Vinger Almanak] bezit enige wetenschappelijke validiteit.
    De gemedicaliseerde Psychiatrie is niks anders dan wetenschappelijke fraude,onzin en een hoax.
    Psychiatrie: de grootste pseudowetenschappelijke samenzwering van de vorige en begin deze eeuw.
    Opzouten met die rotzooi!
    “Waarom schrijft een Psychiater zo snel en vaak medicijnen voor?
    Omdat hij zo wanhopig graag met een echte dokter vergeleken wil worden…”.

    http://www.nybooks.com/articles/archives/2011/jul/14/illusions-of-psychiatry/

  10. Astrid giesbers

    met verbazing lees ik dit allemaal en denk : gelukkig het is gezien gehoord en geproefd.
    Er zijn gelukkig mensen die er mee bezig zijn.
    Want eerlijk gezegd zijn mijn ervaringen als hulp verlener niet zo positief met de GGZ.
    Er schort veel aan bv inzicht continuiteit en communicatie.
    Wellicht nog een Cwoord erbij en de 3 P’s aanvullen met 3 C’s.
    Fijn dat er voor deze groep mensen
    Een waardevolle site is een forum en een programma.

  11. Jim van Os

    Dank Alexander Thissen – fijn dat jullie je oor zo goed te luisteren hebt gelegd!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *