Miriam is geopereerd aan haar rug en kan daardoor niet naar haar behandelaar. Ze mist juist nu deze ondersteuning en verwondert zich erover dat er bijna geen plekken zijn waar psychische en lichamelijke problemen worden behandeld.
Tien weken geleden ben ik geopereerd aan mijn rug. Door de zenuwpijnen kan ik niet naar mijn behandelaar in de stad, dus staat voor mijn gevoel de behandeling stil. Telefonisch gaat men liever niet te diep: “Thuis moet een veilige plek blijven, dus daar behandelen we liever niet”. Of alleen heel kort bij een crisis bijvoorbeeld. Beeldbellen zoals in Coronatijd doet men niet (meer).
Aan huis gekluisterd
Terwijl iedereen kan bedenken dat een bipolair mens met psychosegevoeligheid na 10 weken aan huis gekluisterd te zijn met veel pijn, last krijgt van depressie en zelfs psychotische klachten en meer. Afleiding zoeken is erg moeilijk vanaf bed: de series en films komen mijn neus uit, maar schrijven, werken, creatieve dingen, piano leren spelen: dat kan allemaal niet! Probeer maar eens een stukje te typen op je zij liggend!
Wat een gek idee dat er niet veel plekken te vinden zijn waar je zowel lichamelijke revalidatie als psychische ondersteuning onder één dak krijgt. Het zorgstelsel is verdeeld in aparte disciplines, in hokjes: de fysio doet dit, de psycholoog doet dat, de psychiater medicatie, maar zij werken niet samen. zodat ik tussen de wal en het schip val.
Depressief en lichamelijke klachten
Zo lijkt het mij logisch dat iemand met lichamelijke klachten depressief kan worden, of dat een depressief iemand juist lichamelijke klachten kan krijgen, door niet gezond te leven bijvoorbeeld. Waarom is dan zo’n plek zo moeilijk te vinden? Psychisch lijden kan je lichaam laten schreeuwen om aandacht. Mensen die somber of depressief zijn, hebben vaak last van vermoeidheid, pijnklachten, en als je dan minder beweegt en ongezond eet, komt er nog meer ellende bij.
Een paar jaar geleden had ik een zware hersenschudding, en kon ik niet terecht bij een revalidatiekliniek, omdat ik ook PTSS klachten heb. En de PTSS klachten konden niet worden behandeld, omdat ik lichte hersenschade had. Ik snapte goed dat de piepjes of lampjes van EMDR op dat moment mijn hersens niet aankonden.
Netwerk opbouwen
Maar nu heb ik dus flinke pijnklachten en uitstraling in mijn hele linkerkant door hernia’s en kan ik dus weer niet naar de kliniek. En helaas duurt het herstel erg lang, als het al goed komt. En krijg dus voor mijn gevoel geen psychiatrische behandeling. Maar mijn psychische nood is logischerwijs wel flink aan het verergeren. Ik moet de steun nu vooral zoeken in mijn ‘netwerk’, maar dat is ingewikkeld als je depressieve ik niet echt een netwerk ervaart, én je deze mensen niet wilt belasten met jouw langdurige problemen.
Een gewone revalidatiekliniek is nog niet aan de orde, en opname in de GGZ niet gewenst. Zo val ik tussen wal en schip en moet ik maar “moed houden, hou vol, doe rustig aan”…
Comorbiditeit op één plek behandelen
Na lang zoeken op internet heb ik nog geen oplossing. Ik heb naast mijn psychiatrische klachten dus ook lichamelijke klachten, comorbiditeit, en gek genoeg kun je daar dus bijna nergens mee terecht op één adres. Er is ook niet veel over geschreven en onderzocht, kom ik achter.
Binnen de zorg ligt de focus op lichamelijke oorzaken van psychose (door schildklier, tumoren, drugs, etc) en de lichamelijke gevolgen van zware medicaties (door suikerziekte, nieraandoeningen, schidklier, etc). Psychiater Jim van Os bevestigt mijn verwondering over dat er bijna geen plekken zijn waar psychische en lichamelijke klachten worden behandeld. Maar ook van Os weet geen integratieve plek daarvoor.
Voor nu is het afwachten wat de komende MRI aan het licht brengt, en of er dan iets mee gaat gebeuren. Ontiegelijk veel geduld moet ik hebben, dit verhaal duurt al 15 maanden. Gelukkig ben ik niet intussen verslaafd geraakt aan zware pijnstillers, want daar kon ik vrij makkelijk aankomen. Toch nog een lichtpuntje!
Meer lezen van Miriam?
- Gesprekskapers – wat te doen met luistervinken en betweters?
- Hechtingsproblemen begrijpen – gevoelsmatig snap ik er niks van
- Aandacht gevraagd voor hulphonden onderzoek
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Verder lezen over goede zorg en GGZ?
Onderstaande boeken zijn geschreven door hoogleraar Jim van Os. In deze eerlijke boeken lees je meer over psychose, trauma, de nieuwe GGZ, herstel en veel meer.
Geef een reactie