Sterre wist direct dat de psychose die ze doormaakte meer was dan een psychotische beleving. Ze vertelt “Er is nou eenmaal meer tussen hemel en aarde en daarvan ben jij het levende bewijs”.
Toen ik 33 maakte ik een psychose door. Een intense ervaring die ik heb leren plaatsen. De ervaringen die ik toen had stonden haaks op de alle daagde werkelijkheid en was heel anders dan mijn omgeving op dat moment beleefde.
Vanaf dag één wist ik dat dit meer was dan een psychotische beleving
Natuurlijk alles was anders en misschien voor sommigen raar, maar ik leerde en ervaarde zoveel moois en nieuws in die tijd. Mijn dromen werden levendig ik kreeg boodschappen en beelden uit andere realiteiten. Ik WIST plotseling van alles en kwam in hoge piek en eenheidservaringen en ook diepe diepten waar bijna alles donker leek. Ik zeg bijna want er waren altijd lichtpuntjes van hoop en mogelijkheden tot zelfexpressie en ontplooiing.
Vanaf de buitenkant leek het of de tijd voor mij zowat stil stond, maar innerlijk gezien was ik een magische reis begonnen
Ik kon mijn ideeën en visioenen uitbeelden in kunst en deed verschillende projecten. Ook kon ik enorm genieten van de trancedente ervaringen en spirituele bewustzijnstoestanden zoals bijvoorbeeld in de natuur. Al die tijd had ik het gevoel geleid te worden door iets groter en omvattenders dan wie ik was. Ook kwam ik terug in mijn eigen kern en wilde van sommige dingen niets meer weten, zoals oordelen en agressieve competitie. Mijn intuïtie werkte en werkt nog steeds haarfijn. Mijn dromen geven mij dagelijks inzichten over de processen die overdag afspelen.
Van de buitenkant werd wat ik had bestempeld als ziek en zelfs gestoord
Toch heb ik de psychose altijd als iets groters gezien dan dat en wat zeker weten niet voor niks in mijn leven is gekomen. Nu kan ik steeds opener over mijn ervaringen praten en ontmoet ik andere mensen die bijvoorbeeld bipolaire stoornis als een ontwaking zien. Ik zit soms nog midden in de reis, maar nu heb ik het geluk me ook tegelijkertijd in de aardse werkelijk te kunnen bevinden op die manier hoop ik een brug te kunnen slaan tussen verschillende werelden en realiteiten.
Als ik bij de GGZ zeg dat ik aura’s kan zien noemen ze dat een visuele hallucinatie
Als ik vertel dat ik synchroniciteit ervaar noemen ze dat magisch denken. Ik zelf weet dat dat beperkende overtuigingen zijn en het gevaar dreigt om spirituele ervaringen te pathologiseren. Het is te begrijpen en dit gaat veranderen wanneer mensen zich meer gaan uitspreken en gaan openen. Het is waar, een psychose is niet altijd leuk. Soms zelfs beangstigend en overweldigend. Je wordt namelijk uitgenodigd om naar donkere stukken en angsten te kijken. Deze zijn van jezelf, maar ook van het collectief. Daar mag je je eigen licht op laten schijnen waardoor jij en de wereld transformeert.
Ik nodig iedereen uit om zijn eigen verhaal te vertellen
Er is nou eenmaal meer tussen hemel en aarde en daarvan ben jij het levende bewijs. Ik ben benieuwd wat dit magische sprookje mij verder nog brengt. Een ding weet ik zeker, er alleen voor staan en zwijgen is niet langer een optie. Voor mijn gevoel kreeg ik af en toe een luikje te zien over wat er zich energetisch afspeelt tussen mensen in de wereld met daarbij de uitnodiging daar in iets te kunnen doen. We zijn allemaal spirituele wezens en iedereen is naar de aarde gekomen om zijn of haar taak te vervullen. Sommigen van hen zijn extra gevoelig en zullen zich ondanks deze gevoeligheid zich op aarde handhaven.
Dat is niet altijd makkelijk, maar wel een mooie uitdaging. Vaak kunnen we veel leren van hun verhalen en ervaringen. Iemand daarin begeleiden is een groot geschenk. Uiteindelijk overwint liefde alles, hoe donker iets ook tijdelijk is of lijkt te zijn.
Geef een reactie