Iedere week publiceren we op PsychoseNet.nl een inspirerende quote over onder andere psychose, trauma, bipolariteit en andere onderwerpen. Vandaag een veelzijdige quote over bipolariteit.
Welk gevoel is normaal?
Wanneer voel je je te goed? Wanneer worden een paar mindere uren of die donkere dagen die vergezeld worden met zelfkwelling nou echt zorgelijk? Mag je jezelf nog wel eens goed, verheugd, enthousiast, vreugdevol of energiek voelen? Durf je dat nog te voelen?
Wanneer moeten de bellen gaan rinkelen bij jou of bij je naasten? En wanneer moeten die bellen juist niet rinkelen en moet er vertrouwen zijn dat het wel weer in orde komt?
Quote:
Voor mezelf merk ik dat het soms best lastig is om te bepalen of wat ik voel ‘gewoon’ is. Er ligt altijd die oude, venijnige angst op de loer die onterecht waarschuwt dat ik misschien aan het wegglijden ben. Bijvoorbeeld richting bijvoorbeeld depressie, (hypo)manie of psychose. Ondanks het feit dat ik inmiddels al heel wat jaren stabiel ben. De vraag blijft relevant. De waakzaamheid blijft.
De oude angst voor ontregeling blijft een grote mond houden
Om deze blog voor de vorm in eigen woorden af te sluiten:
Mijn gevoel & bipolariteit:
Bipolariteit -met al z’n variaties aan stemmingen, ontregeling en/of psychosegevoeligheid- monitoren, aanvoelen en je gevoelens interpreteren is en blijft best wel ingewikkeld. Tijdens m’n herstel, maar ook nu ik al heel wat jaren stabiel ben, blijft de vraag “Hoe goed voel ik me eigenlijk?” nog steeds mijn trouwe metgezel.
Is dat erg? Nee. Tenminste, ik ervaar dat niet zo…
Nodig? Soms wel… Maar gelukkig is het veel vaker niet nodig.
Is gevoel verwarrend? Ja, soms best wel. Praten met andere mensen is vaak helpend. De ander ervaart dingen meestal anders, meer op afstand. Dat is geruststellend, relativerend en daarmee kalmerend.
Er zitten vast veel meer mensen die ook te maken hebben met bipolariteit, in welke fase dan ook. Ben wel benieuwd. Hoe ervaren jullie dit?
Fotocredits: Geeske Roorda
Meer lezen over bipolariteit?
Geef een reactie