Met mijn gedachten voorop en mijn gevoel er achteraan kun je zeggen dat ik meer een rationeel- dan een gevoelsmens ben. In mijn jeugd tot aan mijn studietijd voelde ik juist meer dan dat ik dacht. Daarna werd het anders.
Mijn gedachten namen het over van mijn gevoel totdat mijn gedachten zelfs met me aan de haal gingen. Tot drie keer toe belandde ik in een waanwereld bestaande uit complot, spiritualiteit en een kosmische beleving.
Dit heeft me ironisch genoeg aan het denken gezet
Ben ik mijn gedachten? Of ben ik misschien mijn gedachten en mijn gevoelens? Beiden – mijn gedachten en mijn gevoelens – kleefden als het ware aan mijn bewustzijn. Ik vereenzelvigde me wat bij me paste! Zoals de voormalig telefoonmaatschappij ik ben Ben trachtte te bewerkstelligen. Ik ben Ben omdat de marketing me toen zeer zeker aansprak.
Ben ik mijn gedachten en gevoel? En spreken die gedachten en gevoelens die ik heb me aan? Een tijd ging die vereenzelviging vanzelf. Ze spraken me niet aan maar ik nam ze onbewust voor lief. De ommekeer kwam tijdens en na mijn psychoses. Ik werd me bewust van mijn gedachtegang en mijn gevoelens. Ik ging op onderzoek uit. Waar kwamen die gedachten en gevoelens vandaan? En kon ik ook vrij van ze zijn?
Met behulp van een ontspanningsoefening, autogene training, leerde ik hoe ik mijn gedachten kon laten gaan en mijn gevoelens een plek kon geven
In de ruimte die daardoor ontstond kreeg ik rust. Ik werd me bewust dat ik in die rust meer mezelf kon zijn. Ik kleefde niet meer aan mijn bewustzijn. De plak liet los en ik kon op gepaste afstand mijn gedachten en gevoelens aanschouwen. Ze waren als het ware een film die aan me voorbij trokken. Ik kon nu zelf beslissen waaraan ik vastgreep en wat ik liet gaan.
Met die beslissing had ik nu de keuzemogelijkheid in eigen handen. Ik was baas in eigen huis. De keuzes die ik maakte, zeiden meer over wie ik was dan mijn gedachten en gevoelens in het verleden hadden gedaan. Zo vertelden ze of ik mijn waarden trouw bleef en of ik mijn intenties niet verloochende. Een mooie bijkomstigheid was dat ik niet meer zwevende was tussen het verleden en de toekomst. Ik belandde in het nu.
Ik kon van een afstand mezelf zien en inzoomen als ik wist waar ik voor wilde gaan
Nu ik weet dat de gedachten en gevoelens niet per se iets hoefden te zijn wat maakte tot wie ik was, werd ik nieuwsgierig. Ik wilde meer te weten komen over mijn gedachten en gevoelens. Ik begon ze uit te pluizen. Eerst bracht ik ze tot rust, waarna ze ik vanuit herinnering weer opriep om ze te bekijken. Veel gedachten bleken gekoppeld te zitten aan gevoelens en vice versa. Het was een warboel in mijn hoofd en lijf. Door te neutraliseren, te mediteren, ben ik deze warboel gaan ontrafelen.
Beetje voor beetje ben mijn gedachten en gevoelens een plek gaan geven door ze te relativeren en of tot rust te laten komen. Ik kwam van rust in berusting ten aanzien van bronnen van stress die me tot dan toe parten hadden gespeeld.
Mijn berusting ging over in bezinning
Ik deed zo nu en dan een stap achteruit om vervolgens weer twee stappen vooruit te doen. Verlies nemen, acceptatie, zingeving, perspectief, hoop en liefde zijn mijn nieuwe kernwoorden geworden in het leven.
Wie ik ben, ben ik nu beetje meer te weten gekomen. Dankzij mijn kwetsbaarheid ben ik milder naar mezelf geworden. Ook anderen kan ik nu in mildheid zien. We zijn allemaal kwetsbaar waarbij de zwakste schakel ons laat zien waar dit tot uiting komt. Het is wie we zijn hoe we daarmee omgaan. Hoe leren we ervan? Gaan we exploreren? Kunnen we het onszelf en anderen vergeven? Kiezen we voor liefde of wordt het haat? Dat soort vragen en de keuzes die daarbij horen heb ik nu deels in mijn leven begrepen.
De rest volgt met de tijd. Ik ben nu en ik groei, dus ben ik na verloop van tijd anders. Ik dacht en voelde me in het verleden gevangen. Nu ik vrij ben in de keuzes die ik maak, voel ik rust en denk ik in het nu. Ik ben tevens blij nu te weten dat ik niet altijd hetzelfde ben en dat ik kansen heb te groeien. Dit maakt dat ik mijn schaduwzijdes achter me kan laten en kan kiezen voor waarden die bij mij passen. Mijn leven is dankzij mijn psychoses een rijkdom van immateriële. Ik ben niet ‘Ben’, ik ben Kars.
Kars Wuisman (41 jaar) is vrijwillig ervaringsdeskundige bij Zuyderland.
Geef een reactie