Lotuslicht vertelt in dit blog over seksuele problemen die ze ervaart bij haar medicatie. Ze brengt dit in verband met de antipsychotica die ze slikt. “Ik ervaar wel dat ik klaar ben voor het samen gaan, maar dat lukt in werkelijkheid niet.”
Vandaag wil ik het hebben over een ondergeschoven kindje. Niet alleen ik zelf maar ook vele anderen praten niet of weinig over de invloed van medicatie op het seksuele verkeer. Veel medicatie bij psychosen doet de seksuele drive afnemen, het libido neemt af. Vaak wordt deze bijwerking niet of nauwelijks besproken met de behandelaar. Zelf ben ik daar mede schuldig aan. Ik noem de dingen nu even gewoon bij de naam.
Sinds ik antipsychotica slik heb ik last van seksuele problemen
Bij het vrijen is penetratie niet of nauwelijks mogelijk. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de invloed die de medicatie heeft op mijn spierstelsel. Mijn spieren staan heel strak. Daardoor ben ik te nauw. Je kunt het ook vaginisme noemen. Ik ervaar wel dat ik klaar ben voor het samen gaan, maar dat lukt in werkelijkheid niet. Ik ervaar geen trauma of spanning, (wat mijn ex-vriend dacht dat de reden was) maar ben juist verbaasd dat het niet lukt.
Ik weet van anderen uit de ggz-omgang dat ze moeite hebben met opwinding, of om een stijve te houden. Of uberhaupt te willen sexen staat onder druk. Interesse is afgenomen, ook het gewicht kan daarbij een rol spelen (een andere bijwerking), maar vooral de invloed die de medicatie heeft op de hormonale huishouding. Normale opwinding vraagt meer onderhoud en meer proberen. Je moet ermee bezig blijven en veel uitproberen.
Ik was gewend makkelijk tot opwinding te komen
maar sinds de medicatie zijn daar veranderingen in. Door de kundalini belevingen stroomde dat uitstekend. Toch is er vanaf de psychosen en deze medicatie (acemap) iets veranderd. Namelijk dat ik wel kan willen, maar niet helemaal tot het gaatje kan. Dat zeg ik maar letterlijk. Mogelijk is het wel vaginisme, maar voor de psychosen had ik daar nooit last van. Het is wel mogelijk om het samen fijn en opwindend te hebben en naar een hoogtepunt te komen, maar hem in me voelen kan niet meer. Dat is ook een ander soort orgasme.
Ik schrijf dit omdat ik weet dat er velen zijn die hier last van hebben. Ik denk dat dit onderwerp meer bespreekbaar moet worden en meer moet meewegen in hoe je met de medicatie omgaat. Een seksuoloog in het ggz team zou niet misstaan. Of meer gewoonte in het direkt doorverwijzen.
Ik zou eigenlijk heel veel reacties willen zien op dit onderwerp
omdat ik weet dat het leeft, ook als er weinig over gesproken wordt. Ik weet ook dat de andere kant er ook is, dat je meer seksuele gevoelens ervaart en er iets mee wil, maar die kant is nog meer onderbelicht. Kortom, seks is belangrijk en de ingang bij intimiteit naar elkaar; naar samen zijn. Daarom moet er aandacht voor zijn vanuit hulpverlening. Ik weet dat ik ook moet gaan praten. Om te zien of er oplossingen zijn. Wel heb ik het besproken met mijn huisarts. Maar die was niet zo onder de indruk. Voor mij was het echter wel belangrijk. Ik wil normaal kunnen seksen met iemand en me helemaal kunnen geven. Nu mist er iets. Bovendien ga je aan jezelf twijfelen.
Herken je dit of aan het onderwerp verwante verschijnselen?
Of als bijwerking op je medicijnen op het gebied van intimiteit en seks? Reageer alsjeblieft! Het zou mooi zijn dit meer open en bespreekbaar te maken en uit te vinden hoe zeer dit werkelijk leeft onder lezers. Zodat ik niet de enige ben die deze enge stap wilde nemen dit in de openbaarheid te brengen. Seksualiteit is belangrijk genoeg om daarin voor jezelf iets op te eisen, namelijk dat je kunt en mag functioneren op dat gebied. Het gaat niet alleen om de relatie naar de ander, maar vooral om die van jou met jezelf! Vrijen kan heel fijn zijn, een potje seksen ook, (ik maak daarin verschil). Soms heb je dat zelfs even nodig. Het ontlaadt en brengt ontspanning. Jezelf dit moeten ontnemen is echt niet leuk of goed voor iedereen. Dus op zoek naar antwoorden en verandering is wel mijn pre geworden. Ik wil WEL tot het gaatje. Hoe ik daar verandering in breng; bijvoorbeeld door van medicijn te wisselen, zou weleens heel bevrijdend kunnen zijn. Ik houd van seks. Ik wil mezelf dat niet ontnemen en het is nu tijd voor mij en wellicht ook voor anderen om op te staan en te zeggen: dit moet anders! Ik ben een heel mens! Een leven zonder seks is NIET wat ik kies.
Geef een reactie