Lotuslicht vertelt in deze blog over de reis die ze maakte door psychoses en spiritualiteit en hoe ze zichzelf teruggevonden heeft. in deze blog ‘Wat een reis’ beschrijft ze hoe er vanuit de psychiatrie vanwege haar psychoses werd gewaarschuwd voor haar spiritualiteit: “Ga niet mediteren”.
11 Jaar geleden, in 2013, na mijn initiatie in Reiki meesterschap, begon langzaamaan een innerlijke vulkaan zich te roeren. Jaren van meditaties, openen, helen en innerlijke vision quests, sjamanisme en mindfullness, vreugde, het openen van het hart en veel meer, toen begon er zichtbaar te worden dat ik psychotische waanvoorstellingen had, onvoorstelbare angsten kwamen boven en aan het einde van dat jaar was ik volop in psychose.
Wanen en hallucinaties
Wanen en hallucinaties waren mijn metgezel voor lange tijd. Ik verloor het contact, de werkelijke verbinding met vrienden en familie. Ook zij snapten eerst niet wat er aan de hand was. Lang bleef ik zo rond zwerven, jaren, tot er ingegrepen werd. Eindelijk waren instanties op de hoogte en ik werd in mijn achtertuin overvallen en gedwongen mee genomen. Die eerste keer vertoefde ik lang in gedwongen opname, achter gesloten deuren.
Jaren van psychosen en opnamen volgden. Psychosen die mijn trauma’s bloot legden, diepe angsten en schuld en schaamte gevoelens en alle ge- en verboden van mijn conditioneringen. Conditioneringen vanuit kindertijd en jeugd, familietrauma’s en vanuit maatschappij en omgeving.
Chaos en angst
Alle mooie ervaringen vanuit het hart die ik tijdens reiki jaren had mogen doen zijn, werden weggevaagd door chaos en angst, verwarring en lijden. Ook waren de psychosen in eerste instantie spiritueel van aard en ervaarde ik kundalini energie en stromen. Later werd dit meer en meer de diepte van het ik in getrokken. De psychologische conditioneringen werden aan flarden getrokken.
Een nieuwe ik, een nieuwe zelf kwam tevoorschijn, nadat ik vele doden was gestorven en dat ikje opgelost was geweest in het eindeloze zijn. Toch kwam dat ego steeds weer boven, dat ikje dat zo geleden had.
Wanneer ik even niet in psychose was en weer even goed kon funcioneren, verdiepte ik mij in boeken en verhalen over psychosen bij kundalini, advaita vedanta, zelfbewustzijn, trauma en heling en veel meer.
Steeds dieper in mijzelf
Ik kwam erachter dat ik steeds dieper in mijzelf gezakt was en dat er vanuit die diepte datgene omhoog was gekomen, dat heling nodig had. Het was als het afpellen van een ui, ook al had ik jaren therapie gehad, nu was ik beland op het diepste niveau van mijn zijn, mijn zelf, mijn pijnen en lijden en door mezelf te laten versterven, me over te geven aan het Goddelijke, verdween voor een poos wie ik was. Er was bijna geen ik gevoel meer. Soms was het gewoon weg.
Maar in plaats van in de overgave verlossing te vinden en bevrijding vond ik er al mijn lijden. Naast mooie diepe spirituele ervaringen en in het zijn, kwam er ook de schaduw mee, dat wat lang onderdrukt was geweest. En dat alles uitte zich in angstpsychosen, stemmen horen, die mij van alles lieten doen en wanen en vreemde overtuigingen vol met angst opwekkende beelden. Toch zat er ook veel waarheid achter dit alles, maar moest ik in de loop van de jaren leren vertalen wat mijn psychosen me kwamen vertellen.
Vanuit psychiatrie gewaarschuwd
Al die tijd kwam er vanuit psychiatrie de waarschuwing: ga niet mediteren, ga niet meer erin en ook ik was bang geworden( van mijn eigen zijn) en durfde niet meer in mezelf te keren en te zijn. Spirituele beoefeningen kregen steeds minder plek in mijn leven, ik durfde niet, en dat werd bevestigd door de buitenwereld, doe het nou niet, het brengt je naar psychosen en dat is zo vreselijk dat je het risico niet moet nemen.
En al die tijd bleef daar het verlangen, de noodzakelijkheid voelen, ervaren dat ik niet kon verbinden met mijn diepste zelf, mijn ware zelf, mijn natuur. Ik leunde op al mijn oude ervaringen, maar kon er niet meer heen, niet meer zijn. Ik vond andere manieren om met meZelf te zijn, met ogen open en vanuit mijn zitplek in de bank, werd het leven een soort meditatie, met heel veel stilte, maar ik kon nooit meer mijn ogen sluiten om daarachter mezelf terug te vinden. Te gevaarlijk!En ik geloofde dat.
Psychosevrij en minder medicatie
Nu ben ik 3 jaar psychosevrij en geminderd met medicatie naar onderhoudsdosering. Ik kon het niet meer ontkennen, ik moest terug naar mijn Zijn, naar in mezelf, naar zijn met wie ik ben. Ik wist dat als ik dat niet deed, ik er vanwege die overtuigingen nooit meer naartoe kon. Niet op die manier en daar verlangde ik zo naar.
Ik bemerkte ondertussen ook dat ego en het ikje weer gegroeid waren in aanwezigheid, sterker waren, vaker op de voorgrond traden en dat vanuit liefde kunnen zijn voor mij altijd geboren was achter mijn gesloten ogen, in stilte , met meZelf zijn.
Ik begon weer voorzichtig, steeds kort en even, ik oefende en het ging goed. Wel merkte ik dat ik jaren van oefening had verloren. Maar hoe dieper ik ging, hoe makkelijker het zich weer opende. En ik, ik was zo blij, zo BLIJ, weer met mezelf te kunnen zijn. MeZelf. Heel langzaam smolt de angst daarvoor. Heel langzaam opende ik weer, ik ervaarde mijn hart en mijn liefde weer. Ik kon weer zijn.
Ik laat me niet meer tegenhouden
De psychosen, de laatste 11 jaar hebben me zoveel gebracht, meest van al diepe ontwikkelingen in mezelf en veranderingen ten goede. Ik ben zo dankbaar voor al die belevingen. Maar nu laat ik mij niet meer tegenhouden, niet door ggz en hulpverleners, niet door mijn eigen angsten, niet door mijn omgeving….ik ben teruggekeerd naar mezelf en naar mijn zijn en terug op het pad van spiritualiteit.
Ik ben een spiritueel wezen in een menslichaam en niet een mens met een spirituele ervaring. Dat is een wezenlijk verschil. Ik heb meZelf teruggevonden en nooit meer laat ik mij vertellen dat ik daarvan weg moet blijven. Wat een vreugde opnieuw deze avonturen te mogen ervaren en wat een voorrecht van mezelf te mogen houden en daardoor van ieder wezen, door de LIEFDE te mogen terugvinden. De eenheid van al wat is. .
Geloven en vertrouwen
Wat me daarbij hielp is geloven in mijn kracht, vertrouwen op God of de Goddelijke Bron, deze te aanvaarden als al wat is en terug naar mijn Advaita oefeningen. Een nieuwe leraar op mijn pad en mijn eigen hart dat niet anders meer kan zijn, dan verbonden, dan vanuit eenheid, dan vanuit liefde. Alles mag er zijn en ik omhels die ik die zo verlangde naar de waarheid, naar de vrijheid, naar thuis Zijn.
Mijn angst is gesmolten, mijn vertrouwen gegroeid. Ik kan niet anders dan mezelf zijn. In dankbaarheid,ben ik dan nu verlost? Ik ben nog steeds dezelfde….perfectly imperfect…
Meer lezen over Spiritualiteit en de GGZ?
Meer lezen van Lotuslicht?
- Je kunt op deze pagina alle blogs van Lotuslicht lezen.
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Ontvang jij de PsychoseNet nieuwsbrief al?
Meld je aan en ontvang iedere week de nieuwe blogs en interessante items in je inbox.
Geef een reactie