Ik draag mijn diagnoses als een soort geuzentitels. Ik geloof in een coming-out beweging van psychiatrische patiënten om mensen bekend te maken met de diagnoses. Voor de homobeweging heeft dat veel goeds gedaan in het acceptatieproces; het zou nog een keer kunnen werken.
Hoe het heet of hoe het genoemd wordt, zal mij een biet zijn. Wat ik heb ervaren, is echter zeer reëel.
“Schizofrenie als ongeneeslijke, blijvend invaliderende ziekte”
Het is nooit grondig onderzocht of schizofrenie te genezen is. Of hoe het zit met de mensen die ooit de diagnose schizofrenie kregen en vervolgens tóch opnieuw een volwaardig leven (volgens de gangbare normen) hebben opgebouwd.
Het is onacceptabel dat de diagnose schizofrenie een soort maatschappelijk doodsvonnis met zich meedraagt. Zeker als je weet dat sommige mensen na een diagnose werkelijk een einde aan hun leven maken.
Mensen die de diagnose schizofrenie hebben gekregen kunnen er hen leven lang mee worden achtervolgt, zelfs als de laatste ‘episode’ al meer dan 25 jaar geleden was. Denk maar aan het afsluiten van een levensverzekering: onacceptabel!
Tegenwoordig verkiezen we het woord ‘psychosegevoeligheid’ boven ‘schizofrenie’
Psychosegevoeligheid geeft diverse vormen en gradaties weer, terwijl schizofrenie werd gezien als een blijvend invaliderende ziekte.
Maar psychosegevoeligheid mag geen eufemisme worden. Dan schieten we er niets mee op. De term psychosegevoeligheid vraagt om – nee schrééuwt – om inhoud. Om betekenisvolle informatie eb ervaringsverhalen, die het begrip vormgeven.
Nu is het moment om uit de kast te komen. Vertel over je diagnoses.
Sta op en wees wie je bent. Neem je ruimte in, De ruimte waar ieder mens recht op heeft
Verlies je mensen door je openheid? Zij waren je tijd niet waard. Ben je bang voor statusverlies? Welke status, als je niet compleet mag zijn? Kom op: opgeven is te makkelijk!
Dat ik verslaafd ben geweest, geeft alleen maar aan dat er pijn was die zonder verdoving ondragelijk was, in een (destijds) onacceptabele en niet accepterende omgeving.
Word weer wie je bent en zoek en vind die mensen, bij wie je helemaal jezelf mag zijn. Het is jouw recht om te zijn wie en wat je bent en niemand mag je dat afnemen. Het is jouw mensenrecht. Zodat je later in de spiegel van je ziel en je leven kunt kijken en kunt zeggen:
“Ik kwam op voor mezelf en was geen slachtoffer meer. Want opgeven was te makkelijk!”
Geef een reactie