Stoppen met antidepressiva – ervaringsverhaal

34 reacties op “Stoppen met antidepressiva – ervaringsverhaal”

1. Rita Mertens

   9 januari 2024

   Is er hier iemand die na 6 maanden efexor begonnen zijn met afbouwen?

   Beantwoorden
   1. P Van der Schaaf

      20 maart 2024

      Hé Rita.

      Ik ben na jaren lang gebruik van diverse middelen voorzichtig gestopt.

      De meeste anti depressiva’s kon ik redelijk goed afbouwen.

      Maar venlafaxine afbouwen is voor mij een drama!
      “Schokjes” in mijn hoofd.
      Misselijk gevoel bij de kleinste hoofd bewegingen.
      Hand/oog coördinatie is verstoord.

      Hoewel ik over een heel lange periode in piepkleine stapjes van 225mg naar 0mg ben gegaan.
      Het aller laatste stapje van 37,5mg naar nul is bijna niet te doen.
      Zelfs niet nadat ik de capsules van 37,5mg twee weken lang had gehalveerd.
      (Capsule open maken, en die kleine balletjes tellen)

      Beantwoorden
2. Martine

   3 januari 2024

   Ben na 7 jaar heel langzaam afgebouwd van Mirtazapine 7.5 mg nam ik. Destijds gekregen na sterfgeval omdatik niet kon eten niet wetende dat dit antideprsiva was . Nu een maand op nul maar enorme onttrekkingsverschijnselen zoals opwinding angst en geen eetlust. Hoe lang gaat dit nog duren wie kan mij zeggen of ik goe bezig ben hen al dikwijls gedacht terug te beginnen. Niemand kan mij raad geven.

   Beantwoorden
3. Crool

   6 juni 2020

   Hoi Jessica,

   Hoe gaat het nu met je? Het stukje wat jij geschreven hebt is en blijft voor mij een voorbeeld van moed en kracht.
   Ik heb vorig jaar geprobeerd te stoppen met a.d. maar het is mij toen niet gelukt. Sterker ik heb mij op 225mg Venlafaxine laten zetten. Niet wetende wat een vals middel Venlafaxine uiteindelijk voor mij bleek te zijn. Heb mij er nooit goed bij gevoeld en mijn bloeddruk steeg tot ongekende hoogte. Inmiddels is de Venlafaxine er 1 week af met een overstap naar 10 mg Amitryptiline. Ook de 25 mg Quatepine welke ik gebruikte heb ik gestopt.
   Op dit moment voelt alles echt niet fijn en dat is nog zachtjes uitgedrukt. Ik hou mij vast aan het feit dat jij schrijft dat met name de eerste 3 a 4 maanden het moeilijkste zijn. Hoop dat ik over een half jaar ook kan zeggen dat veel van mijn klachten, moeheid, spierpijnen, hoofdpijn, duizeligheid en heel erg zweten tot het verleden gaan behoren. Slik de 10 mg Amitryptiline nu als ondersteuning maar heb mij voor genomen 10mg en geen mg meer.
   Toen ik de Venlafaxine voor geschreven kreeg werd mij gezegd niet op internet te Googelen op het middel.
   Nu snap ik waarom, het blijkt e e n van de zwaarste middelen te zijn om te stoppen.
   Gr. Crool

   Beantwoorden
4. Jessika

   5 mei 2019

   Hallo, hier weer een update op mijn eigen blog,
   Het gaat nog steeds goed met mij ,ondanks de kritiek dat ik een risico nam.door op eigen houtje direct zonder afbouw te stoppen met al mijn medicatie was het voor mij de beste beslissing die ik ooit .maakte . Ik wil niemand aanmoedigen dit op mijn manier te doen maar met mijn verhaal laten weten dat hoe moeilijk het ook is en hoe vreemd misselijk afwezig riolering je jezelf gaat voelen als je in een rustige omgeving bevindt waar jij je thuis en veilig voelt dan KUN je dit dus ook ! Natuurlijk is het beter om dit samen met een deskundige te bespreken dit was in mijn geval dus een negatieve ervaring .
   Nu ruim 2 jaar later gebruik ik 0,0 medicatie heb mijn scootmobiel verkocht, doe geen noodgedwongen dutjes meer heb geen last meer van diverse onverklaarbare lichamelijke klachten. Het enige risico wat je loopt is dat je gelukkig wordt en in mijn geval zwanger , iets teveel medicatie weggelaten …Wat jammer genoeg door waarscheinlijk mijn leeftijd niet goed afliep maar zo sterk en positief als ik vandaag in het leven sta heeft dit me er niet onderdoor gekregen.
   Suc6 voor iedereen die ook naar jarenlang gebruik van medicatie van plan is te stoppen.
   Liefs jessika

   Beantwoorden
   1. Ish

      21 augustus 2019

      Hey beste, wat ben ik opgelucht dat ik zo’ n reacties heb kunnen lezen! Depressief was ik idd niet maar na de bevalling van mijn dochter dat nu volgende maand 3j word. Begon ik heel veel last te krijgen van mijn bovenrug en nek, waarbij artrose vast gesteld dus begon ik met cymbalta 60mg. Eerste weken waren een hel voor mij als vr men gezin heel veel bijwerkingen… mijn leven is totaal veranderd,ik ben mijn eige niet meer! ik ben door deze medicatie echt wel depressief geworden geen goesting onverdraagbaar heel kort af en soms agressief! na een half jaar bouwde ik af na 30mg maar nog steeds niets veranderd! Nu ongeveer 5dagen geleden besloot ik om zelf ermee te stoppen ineens zonder raadpleging van mijn behandelde arts. Ik heb het nu heel moeilijk moe slaap heel de dag door duizelig geen eetlust heel agressief na men kleine toe. Kan ni rijden al 5dagen ni buite gekomen.

      Beantwoorden
   2. Roos

      11 september 2023

      Nou,wat ben jij n moedig mens zeg. Ben ook gestopt,oxazepam 50 mg 2x daags en mirtazepine!
      Wauw t leek af en toe wel of er beestjes door me heen kropen zo erg.
      Maar er is niks beter als mezelf zijn.
      Kom er nu wel achter dat k flink ben beschadigd maar ach dat kun je ook op n andere manier oplossen hé.
      Heel veel geluk hoop dat ’t mij ook overkomt gelukkig worden….Liefs

      Beantwoorden
5. Heidi

   21 januari 2019

   Ik ben nu een week gestopt en het is niet gemakkelijk want ik krijg ook geen hulp

   Beantwoorden
   1. Jessika

      5 mei 2019

      Hoop dat je door hebt gezet je gevoelens kunnen wel 6 mnd lang alle kanten op schieten .aar volhouden loont zich
      Suc6

      Beantwoorden
   2. Crool

      5 mei 2019

      Hoi Heidi,
      Ook ik ben gestopt met anti depressiva en op dit moment nog zonder enige begeleiding.
      Ervaar het, na 18 dagen stoppen, als heel erg zwaar. Ben heel erg moe, veel spierpijn in nek en schouders, hoofdpijn en weinig trek in eten. Hierdoor slaat de twijfel toe moet ik toch maar weer beginnen, desnoods met een ander middel.
      Begrijp niet dat in bijsluiters staat dat de onttrekking verschijnselen meestal mild zijn en maar 1 tot 3 weken duren.
      Heb nog geen enkele ervaring gelezen waarin een gebruiker/stopper dit bevestigd.
      Hoe gaat het nu met jou?
      Gr.
      Crool

      Beantwoorden
6. Jessika

   28 december 2018

   Hier een update van mijzelf jessika dus.
   Ik ben nu ruim acht maanden verder en ik ben helemaal medicijn vrij!
   Ná het succes vol stoppen met de anti depressiva besloot ik ook met alle andere voorgeschreven medicijn gebruik te stoppen.
   Daar ik eerder dagelijks last had van migraine aanvallen ,behoorlijke RSL en vermoeidheid ben ik nu ” gezond” ik vindt het wonderbaarlijk dat ik niet anders kan concluderen dat de antidepressiva mij geheel lichamelijk ziek maakte waar ik weer andere medicijnen voor kreeg . Alles is echt als sneeuw voor de zon verdwenen. De scootmobiel is verkocht ! Ik wandel op eigen energie en spierkracht ! Ik voel me gelukkig en gezond.

   Beantwoorden
   1. Crool

      1 mei 2019

      Hoi Jessica en andere afbouwers/stoppers a.d.
      Ik heb jouw blog al veelvuldig door gelezen en put hier moed uit.
      Heb zelf bijna 30 jaar Fluvoxamine geslikt. Er mee begonnen omdat ik maar steeds prikkelingen in mijn benen had. In het begin was het mijn wonderpil. Na enkele jaren kwamen de prikkelingen terug. Mijn bloedspiegel bleek erg laag te zijn, 0.06 terwijl de medicatie therapeutisch werkzaam is tussen de 0.05 en 0.25. Ophogen dus. Na een week of 6 verdwenen mijn klachten weer en bouwde ik weer af. De periodes van ophogen diende zich steeds vaker aan.
      In 2015 kreeg ik enorme misselijkheid klachten welke lichamelijk niet verklaard konden worden. Na 3 maanden verdwenen deze ook weer. Februari 2018 kwamen de enorme misselijkheid klachten terug. Omdat ik hiervan in paniek raakte ophogen Fluvoxamine. Dit hielp niet voor de misselijkheid maar ook niet voor de paniek.
      De bloedspiegel was ook toen weer laag 0.0.6 dus amper therapeutisch volgens arts.Uiteindelijk besloten in maart 2019 direct over te stappen naar Esitolapram 10mg.
      Na 3 dagen kreeg ik enorme spierspanning in nek en schouders. De enorme misselijkheid verdween echter.
      Of de spierspanning kwam van het niet meer innemen van de Fluvoxamine of van het starten van de Escitolapram werd niet duidelijk.
      In overleg met huisarts na 3 weken Escitolapram ook dit middel direct gestopt gezien de enorme spierspanningen in nek en schouders.
      Er wordt terecht veel gesproken over afbouw en ik denk ook dat dit de beste manier is.
      Maar er zijn dus ook situaties, zoals bij mij dat afbouw niet altijd gaat. Overstappen in verband met misselijk zijn. Misselijkheid verdwijnt, opbouw nieuwe medicatie lukt niet. Oké en dan, geheel stoppen dus maar.
      De eerste dagen zonder medicatie droomde ik heel erg en had ik veel last van nacht zweten. Ook erg moe maar dat was ik toch al.
      Inmiddels wordt de spierspanning in nek en schouders minder.
      De veel gehoorde zapps heb ik heel licht maar zeker niet storend.
      Ik hou mij nu dus een beetje vast aan het verhaal van Jessica, ook zij is niet op de reguliere wijze gestopt maar heeft het wel gehaald.
      Dank je Jessica voor jouw verhaal. Ben nu ruim 5 weken van de Fluvoxamine af en ruim 2 weken van de Escitolapram.
      Ook ik hoop aan het einde van dit jaar te kunnen schrijven, het is mij gelukt ik voel mij weer goed.

      Nogmaals gezien een negatieve reactie, ik heb wel degelijk iets aan jouw ervaring en ben blij dat je dit hebt willen delen.
      Misschien dat ik met mijn verhaal ook weer een stukje bij kan dragen aan feit dat niet altijd alles via het “boekje” gaat. En al helpt dit maar 1 persoon dan is het al waardevol.

      Beantwoorden
      1. Jessika

         5 mei 2019

         Wat sterk van je dat je het aandurft !
         Ondanks dát het echt niet makkelijk is ,is het zeker niet onmogelijk . Ik hoop dat het voor jou ook een hoop verlichting zal geven in al je klachten, zoals ze bij mij als sneeuw voor de zon verdwenen.
         Dat dromen en zweten herken ik wel .
         Duizelig ik dacht steeds als ik mijn hoofd bewoog dat alles slow motion gebeurde.
         Maar er komt een eind aan . Drink veel water dat bevordert het reinigen van je lijf.
         Groetjes jessika

         Beantwoorden
         1. Crool

            5 mei 2019

            Hoi Jessica, wat lief dat je reageert ook op mijn stukje. Ik ben vandaag 18 dagen zonder medicatie. Heb het nu erg zwaar. Erg moe, veel spierpijn in nek en schouders en erge hoofdpijn. Soms heb ik het gevoel ik moet weer beginnen, ook omdat de huilbuien legio zijn. Gaat dit echt over denk ik dan.
            Realiseer mij dat de medicijnen erg veel impact hebben gehad op mijn fysieke en psychische gezondheid. Ik mis ook heel erg de begeleiding bij het stoppen. Hier zou een aparte discipline in de gezondheid zorg voor moeten zijn.
            Heb jij ook veel lichamelijke klachten gehad na het stoppen? En hoelang heeft geduurd? Ik snap dat het voor iedereen verschillend is, maar een stukje herkenning geeft weer moed om door te zetten.
            Wat fijn dat het goed met jouw gaat, echt super. Zou graag af en toe ervaringen met jou als ervaring deskundige uit willen wisselen. Maar kan mij ook voorstellen dat je steeds meer afstand wil nemen van je periode a.d gebruik en de stop periode.
            Liefs Crool

      2. Jesdika

         13 juni 2019

         Hoi Crool, ik hoop dat je nog doorzet,
         Ja huilbuien die kreeg ik opeens weer bij films, eerder was mijn gevoel zo afgestompt dat ik deze emotie amper toonde, nu blijk ik gewoon gevoel te hebben…
         Net zoals hard op kunnen lachen, schrok me stuk de eerste keer dat ik het zelf opmerkte.
         Voor mijzelf kan ik op lichamelijke klachten alleen maar vooruit gang zien.
         Heel veel vage klachten waar ik ook medicatie voor had zijn als sneeuw voor de zon verdwenen.
         Ik neem dan ook echt niks meer alleen de b12 injectie. Zelf de anticonceptiepil heb ik na 30 jaar afgezworen. Zo anti medicatie ben ik ondertussen omdat ik zowel geestelijk als lichaamelijk zoveel sterker ben door ermee te stoppen.
         De eerste 3, 4 maanden zijn het zwaarst. Daarna wordt de ontwennings “griep” minder en na een half jaar voel je dat het gif uit je lijf is.
         Let wel op dat dit mijn persoonlijke ervaring is en hoe rot slecht belabberd ik me voelde ik zette door, dit betekend niet dat dit voor iedereen haalbaar is.
         Zorg minimaal dat mensen in je omgeving op de hoogte van je proces zijn zodat er een oogje in het zeil wordt gehouden op je.
         Ik wens je heel veel sterkte en moed.
         Groetjes jessika

         Beantwoorden
7. Willeke

   7 december 2018

   Ik ben nu 2 maanden geleden volledig gestopt met Prozac na 20 jaar slikken. Toen ik weer grdwongen werd een ander merk te bemen wist ik het, niet meer! Totaal geen hulp gehad alleen maar de opmerking probeer maar af te bouwen.
   Ik had het ooit voorgeschreven gekregen omdat ik het stofje niet zou aanmaken. Nu 2 maanden verder val ik regelmatig in een zwart diep gat van complete kwelling en lijden. En niemand die mij kan vertellen hoelang ik hier doorheen moet. Hulp nergens te vinden. Doktoren staan met receptenboekje klaar. Ik zet door. Ik heb op de pagina antidepressiva vrij al mijn klachten terug gevonden en weet nu dat ik hier echt doorheen moet. Maar van de reguliere geneeskunde moet ik het in ieder geval niet hebben. Die weten niet eens welke gevolgen geestelijk en lichamelijk het stoppen heeft. Ik ga momenteel letterlijk door een hel. Ik zet door maar dit is de zwartste periode uit mijn leven.

   Beantwoorden
   1. Jessika

      5 mei 2019

      Hopelijk ben je sterker geweest dan alle nare bijverschijnsel en voel je je weer jezelf . Jammer is het dat zoveele geen gehoor vinden dan alleen alweer een nieuw recept erbij. Kwaad kan ik daarom Worden . Hier vaak ik de woorden kreeg van een arts ” het is niet helemaal.duidelijk waarom u deze klachten heeft maar ik schrijf u een recept voor ” waanzin
      Suc6

      Beantwoorden
   2. Crool

      5 mei 2019

      Hoi Willeke,
      Hoe gaat het nu met jouw?
      Gr
      Crool

      Beantwoorden
8. Coen

   13 september 2018

   Ik ben nu vier dagen abrupt met antidepressiva, ik voel me duizelig en heb last van rare schokken door mijn hoofd, ik heb ook tig x aangegeven dat ik niet afhankelijk wil zijn van dit medicijn dus doorzetten dan maar maar geen idee wat te doen mocht ik ergere klachten krijgen. Zomaar weer gaan slikken?

   Beantwoorden
   1. Jim van Os

      14 september 2018

      Coen beste even met de huisarts om de tafel om geleidelijker te gaan afbouwen. Cold Turkey stoppen is meestal geen goed idee! Jim

      Beantwoorden
9. Maria

   7 mei 2018

   Ik wil naar aanleiding van bovenstaande blog een reactie richten aan de redactie van Psychosenet.

   Mijn persoonlijke mening is dat deze blog Psychosenet onwaardig.

   Stilistisch valt er in mijn ogen aardig wat op aan te merken, maar dat kan een kwestie van smaak zijn. Dat is ook niet zo belangrijk. De inhoud is dat wel. Psychosenet doet zich voor als een website met een behoorlijke mate van professionaliteit en bij de site zijn allerlei (ervarings)deskundigen uit de GGZ betrokken. Waarom wordt er een blog geplaatst waarin melding wordt gemaakt van een actie (cold turkey zonder artsenbegeleiding stoppen met medicijnen) die indruist tegen alle medische richtlijnen en voorschriften? Ik vind het plaatsen een heel verkeerd signaal, ook al is er een naschrift onder gezet. En ondanks dit naschrift blijft het een feit dat Psychosenet deze blog openbaar maakt en daarmee een podium biedt voor deze onverantwoordelijke actie en aan iemand die antidepressiva kwalificeert als “troep”. Daar distantieert Psychosenet zich niet van, wat mijns inziens wel gepast zou zijn. Ik ga ervan uit dat jullie ook wel weten met hoeveel ambivalentie, schaamte en lijden het gebruik van psychofarmaca vaak gepaard gaat. Maar ook dat medicijnen kunnen werken en een aanzienlijk aantal mensen in leven houdt of een draaglijker leven bezorgt. De kwalificatie “troep” is niet terecht en ook absoluut niet helpend.

   Ook vind ik dat het blog niet op de website zou moeten staan omdat er voor de lezer geen enkele les, boodschap, toegevoegde waarde of punt in zit.

   Ik lees alleen maar dat schrijfster problemen hadden van hulpverleners geen (gewenste) respons kreeg. Daar wordt verder nauwelijks tot niet over uitgeweid. Vervolgens koos ze ervoor om met medicijnen te stoppen. Wat uiteraard haar goed recht is. Maar wat heeft de lezer aan deze informatie? Feitelijk staat er namelijk helemaal niets in de blog. Ook niet wat haar afwegingen nu waren om te stoppen (behalve dat de weg naar de apotheek eindeloos ver leek) en niet hoe het na het stoppen is gegaan (maar dat is recent lees ik, dus misschien nog niet duidelijk).

   Samengevat: ik vind het een nogal nietszeggend stukje dat wél een verkeerd voorbeeld geeft.

   Beantwoorden
   1. Anne Marsman

      8 mei 2018

      Dag Maria,
      Dank voor je bericht, zeer terechte punten. We hebben ook behoorlijk getwijfeld over het wel of niet plaatsen van deze blog, oa om de door jouw genoemde redenen. Waarom we toch besloten hebben hem wel plaatsen, is omdat dit verhaal en deze ervaring heel veel voorkomt. Er zijn heel veel mensen die op abrupte wijze met medicatie stoppen omdat ze weinig tot geen begeleiding ervaren, zich in de steek gelaten voelen, niet serieus genomen en het dan zelf maar uitzoeken. Ik schat zo in dat een niet te onderschatten deel van (her)opnames met abrupt stoppen/te snel afbouwen te maken heeft, iets dat de hulpverlening zich aan zou moeten trekken. Anno 2018 is goede begeleiding rondom afbouwen en bijwerkingen nog altijd spaarzaam, is in ieder geval het gevoel dat wij krijgen op basis van alle mails en vragen hierover.

      Aangezien een aanzienlijk deel van de PsychoseNet lezers hulpverleners zijn, hopen we met het plaatsen van dit verhaal enige bewustwording te creëren. Ik ben het met je eens dat het verhaal niet volledig is en vraag de auteur om een extra alinea met aanvullende informatie.

      Groet,
      Anne

      Beantwoorden
      1. Maria

         8 mei 2018

         Beste Anne,

         Dank voor je reactie en de uitleg vanuit Psychosenet. Ik snap jullie overwegingen ook goed.
         Ik geloof ook meteen dat de in de blog beschreven ervaring geregeld voorkomt – helaas. Naast het risico dat een dergelijke beslissing met zich meebrengt, vind ik dit soort verhalen ook verdrietig: iemand met een psychische kwetsbaarheid zou niet in z’n eentje voor die beslissing mogen komen te staan. Ik ondersteun van harte dat Psychosenet met deze blog bewustzijn onder hulpverleners wil vergroten.

         Ik kijk uit naar aanvulling van de blog. Juist omdat de ervaring van de auteur niet uniek is, is het een gemiste kans dat de blog zo summier is. Een meer uitgebreide ervaring kan mensen in dezelfde situatie mogelijk helpen en herkenning bieden, en dat zou mooi zijn.

         Beantwoorden
         1. Coen

            16 september 2018

            Ben er juist heel blij mee dat dit verhaal notabene ergens staat. Omdat ik dit abrupt doe en ik nergens ervaringen kon vinden ben ik blij dat ik toch iemand anders zijn verhaal te lezen krijg. Ik weet als geen ander dat het natuurlijk niet slim is maar ook ik gaf al sinds november bij mijn huisarts aan te willen stoppen met ad. Hier werd simpelweg niks aan gedaan, mijn ervaring met de ad is eigenlijk niks, het veranderde mijn emoties niet, werd er zelfs minder aktief van en met mijn hulpvraag werd niks gedaan dus nam ik die beslissing, niet omdat ik het wilde maar omdat mijn hulpvraag werd genegeerd. (heb vijf soorten ad geprobeerd en voor mijn ervaring is het ook troep, wat overigens niet zegt dat dat voor een ander ook zo moet zijn) En wil bovenstaande dit verhaal niet lezen dan kan ze toch ervoor kiezen dit niet te lezen. Ter informatie voel ik me al stukken beter en daarmee wil ik niet zeggen dat iedereen abrupt moet stoppen maar miss leest een big shot in de hulpverlening dit en gaan ze daar eens juist meer hulp in bieden, het is niet voor niks dat iemand dit zelf besluit te doen! En het is goed dat dit in de kijker komt.

         2. Jessika

            28 december 2018

            Ik heb mijn vervolg geplaatst !

      2. Jessika

         5 mei 2019

         Hallo, mijn verhaal was volledig maar is ingekort .
         Gezien ik veel reacties zowel positief als negatief lees kan ik nu 2 jaar later melden dat het met mij uitstekend gaat en ik voor de volle 100% achter mijn keuze sta.
         Ik mam 9 pillen per dag ( venlaxine 150mg, ropinirol,ubrofen600,iets voor reuma, b12 injectie en euthyrox 75 en anticonceptie)
         Mijn klachten waren chronische depressie met reeds 3 zelfmoord pogingen die ik toen jammer vondt dat ze misslukt, na een gesprek dat ik met mijn borderline geheel zelf positie voor mij beïnvloede dat door geen één psychiater doorprikt werd zat ik binnen 24 thuis met nóg een receptje. Reuma , na jaren lange onderzoeken van spier klachten was dit de uitkomst met wederom receptje, vermoeidheid , tja maandelijks b12 injectie , rusteloze benen , ja hoor 6 pillen per dag ,u mag meer nemen mevrouw, borderline diagnose? Ja dank u ,zou u niet gek worden van jaren lange geen gehoor of foute informatie van artsen krijgen .Ik werd in iedergeval verdrietig en boos en hup daar had men een pilletje voor .
         Zelf moord ? Or sterkte gauw verhogen
         ( dat in de.bijsluiter duidelijk staat kan bij langdurig gebruik zelfmoord neigingen veroorzaken daar vroeg niemand naar ook niet toen ik deze medicatie al 15 jaar nam )
         Dus mijn verhaal is gebaseerd op mijn ervaring en het is jammer dat toen ik stoppen wilde ik dit graag onder toezicht had gedaan zelf heb ik firma’s aangeschreven die onderzoek doen naar allerhande ziektes en bijwerkingen . Ik was bereid om intern ergens te stoppen zodat ze er onderzoek naar konden doen hoe het lichaam of hersens reageerden . Ik heb nooit van wie dan ook een reactie gehad . Waardoor mensen ik in mijn toenmalige situatie dus zich nu alleen kunnen vasthouden aan mijn verhaal dat niet onderbouwd is door enig medici .maar 100% alleen maar mijn ervaring .
         En zoals ik zei in een update het gaat geweldig, ik scheld niemand uit heb geen huilbuien doe geen dutjes meer mijn benen liggen gewoon stil zonder te trappelen van de.rsl. de scootmobiel is verkocht , de b12 kunnen ze houden.
         De anticonceptie…tja dat is een ander verhaal dat had ik inderdaad niet moeten weglaten want ook met 44 kun je in verwachting raken ?
         Mvg jessika

         Beantwoorden
         1. Jose van lent Van lent

            21 juli 2020

            Hoi jessica nu 2 weken gestopt maar super bang 3 jaar verschillende antideprisiva gehad en pammen hoelang heb jij er over gedaan wil je bericht achterlaten.

   2. Crool

      1 mei 2019

      Ik heb als gebruiker en inmiddels stopper, zie mijn reactie van 1 mei 2019,veel gehad aan hetgeen Jessica heeft willen delen.
      Afbouw is natuurlijk de beste manier, maar “soms gaat het anders”.

      Beantwoorden
   3. Jessika

      5 mei 2019

      Wat de lezer uit dit verhaal ,deze ervaring van mij kan halen? Dat is het feit dat het mogelijk is ! Want het gevoel als je jaren medicatie slikt is dat de dokters je wijsmaken dat je dit nodig hebt . En ik heb aangewezen dat ik weer voor mezelf kan denken. Dat alle kwalen waar dokters je een recept voor geven geheel verdwenen zijn . Dat ik spygisch sterk sta mijn borderline depressie lichamelijk reuma, RSL bloeddruk alles is verdwenen ! En dat dit medisch niet o verbouwd is ,ligt alleen maar daaraan dat dokters geen tijd hebben en willen maken om te kijken waardoor iemand klachten heeft. Een veelgehoorde opmerking van diverse dokters was voor mij.” We eten niet zeker hoe u aan de klachten komt dat is onduidelijk maar ik schrijf u een recept voor ” ja daarheen zou gekeken moeten worden.
      En ik hoop dat ondanks uw afkeuring veel mensen voor zich zelf kiezen ipv de afhankelijkheid van medicatie.
      Tegen de tijd dat u naar jaren lange medicatie gebruik hiermee stopt op welke manier dan ook met hulp of zonder dan kunt u uw oordeel vellen .Nu is deze aanval nergens op gebaseerd.

      Beantwoorden
10. Ellen

    7 mei 2018

    Mmm… beetje onvolledig verhaal. Aanleiding snap ik volledig. Het besluit ook. Maar hoe ging/gaat t verder? Je leefde nog lang en gelukkig? Welke verschijnselen waren er fysiek/mentaal?
    Hoe ben je daar mee omgegaan? Hoe manifesteerde de oorspronkelijke aanleiding om te starten met de medicatie ? Nog suidicidaal geweest? Kortom… ik ben erg benieuwd naar de rest van het verhaal;-)

    Beantwoorden
    1. Jessika

       28 december 2018

       Ik heb zojuist mijn vervolg geplaatst !

       Beantwoorden
11. Stefan

    7 mei 2018

    Wel een groot risico dat je genomen hebt. Zou ik zelf niet doen. Maar gelukkig dat het nog goed is afgelopen. Ik heb uit je verhaal niet kunnen opmaken hoeveel je slikte.

    Ik ging vlak na mijn psychose ook snel antipsychotica afbouwen op eigen houtje. Psychiater wilde vinger op de pols houden maar daar had ik geen trek in. Toen ben ik van 4 mg risperidon naar 1 mg risperidon in een halfjaar gegaan. En toen voelde ik me vaag in me hoofd. Dus toen had ik weer in samenspraak met de psychiater weer verhoogt naar 2 mg en een week vrij genomen van school. Daarna ging het wel weer.

    Maar als je op de hoogte bent dan zou je weten dat je niet zomaar met die troep kan stoppen. Gevaarlijk!

    Beantwoorden
    1. Jessika

       7 mei 2018

       Hoi. Ik nam al vanaf 2005 150mg venlaxine. En ja ik wist van de risico’s en raad dit ik niemand aan. Nu weer wat weken later kan ik zeggen het gaat goed met me veel vage lichamelijke klachten verdwijnen als sneeuw voor de zon. Ik nam buiten de antidepressiva nog van alles voor chronische ziektes in totaal zat ik op 9 op recept pillen per dag. Nu nog maar één per dag!

       Beantwoorden
12. Annie

    7 mei 2018

    Sinds mijn dochter gestopt is met deze medicatie is ze weer vrolijk en onderneemt ze weer heel veel.misschien is dit niet geschikt voor iedereen maar voor Jessika wel.Ik heb respect voor hoe ze het heeft gedaan.

    Beantwoorden