Zondagen zijn voor Lonneke zwaar, ze mist de sociale contacten. In deze crisistijd des te meer. “Het is een surrealistische wereld waarin ik nu leef”.
I need you
“I don’t know why. Every now and than in my life, for no reason at al, I need you”, fluistert ze tegen haar spiegelbeeld.
Vandaag is het zondag
Mijn wekker gaat. Na wat inwendig gevloek kruip ik onder de dekens uit.
Het weekend is bijna over. In mijn weekenden is het lastig om sociale contacten te hebben. Daar ben ik toch al geen ster in. Morgen is het weer maandag en kan ik naar mijn vrijwilligerswerk. Als ik dan een slechte dag heb, kan ik de GGZ bellen en komen ze even langs. Het is bijna morgen.
Morgen brengt ritme en regelmaat
Morgen brengt mensen spreken. Ik trek mijn pantoffels en ochtendjas aan en begin me te worstelen door vandaag.
Bij ons op de middelbare school hingen in de grote hal posters van Salvador Dalí. Tussen ieder lokaal in hing één van zijn schilderijen. Gefascineerd keek ik ernaar. Terwijl ik keek, hoorde ik de andere scholieren geen lawaai maken tijdens de grote pauze. Het duwen tegen mijn lijf voelde alsof er tegen iemand anders lijf geduwd werd. Ik was even in een andere wereld met smeltende klokken.
Ik heb vandaag echt sociale contacten nodig
Mijn wekker gaat. Na wat inwendig gevloek kruip ik onder de dekens uit. Vandaag is het zondag. Het gaat niet zo lekker.
Gelukkig is het morgen maandag en kan ik naar mijn vrijwilligerswerk. In mijn signaleringsplan staat dat ik in zulke weekenden naar buiten moet gaan, mensen moet ontmoeten, in een restaurantje moet gaan ontbijten. Ik trek snel mijn kleren aan, pak mijn tas en ga naar buiten. Het brengt me eenvoudig contact met mensen.
Het gaat me hopelijk lukken om zo te worstelen door vandaag. Mijn grote broer had een bizar moeilijke puzzel van Escher gekregen voor zijn verjaardag. Na weken met zijn allen puzzelen lag hij compleet op de vloer van zijn slaapkamer. Gefascineerd keek ik naar de trappen waarbij je nooit op de juiste plek kunt uitkomen.
Het is een rare wereld, die andere wereld, waar alles door elkaar loopt, maar nooit lijkt te eindigen.
Het is een surrealistische wereld waarin ik nu leef
Mijn wekker gaat. Na wat inwendig gevloek kruip ik onder de dekens uit. Vandaag is het zondag. Denk ik.
Ik ben verdwaald in de tijd en loop rondjes zonder dat ik het door heb. Dan sta ik weer recht. Dan op zijn kop. Het is een surrealistische nachtmerrie waar ik niet wakker uit kan worden. Kan iemand mij vertellen wanneer vandaag over is? Ik zet de film Labyrinth aan. In de film wordt droom werkelijkheid en de werkelijkheid een droom.
Als mijn wekker gaat en ik wakker word, weet ik vaak niet meer of dit wel echt is, of dat ik over een paar weken ga ontdekken dat ik psychotisch was. Zoals de goblins de tegeltjes met pijlen omdraaien om Sarah te misleiden, zo verdwaal ik in dit moeras.
Ik weet niet meer waar ik op kan vertrouwen
Sarah heeft aan het einde van de film alle surrealistische momenten overwonnen, dankzij haar nieuwe vrienden. Ze is weer thuis en denkt dat ze gedroomd heeft, maar in de spiegel ziet ze haar bijzondere helpers en zegt:
“I need you. I don’t know why. Every now and than in my life, for no reason at al, I need you”.
Tijdens deze rare steeds opnieuw beginnende zondagen is dat denk ik nu de kern van wat we nodig hebben. Elkaar.
Meer lezen over dit onderwerp?
- Wij waren, ik ben – Israel van Dorsten
- Shared Reading – de kracht van Samen Hardop Lezen
- Werken met zelfmanagement – a day as usual
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Verder lezen over goede zorg en GGZ?
Onderstaande boeken zijn geschreven door hoogleraar Jim van Os. In deze eerlijke boeken lees je meer over psychose, trauma, de nieuwe GGZ, herstel en veel meer.
Geef een reactie