Zo’n 25 jaar geleden sloot ik mijn eerste echte therapie af bij het RIAGG. Ik had de vervelende depressieve gedachten achter me gelaten. Vol goede moed begon ik aan de volgende episode van mijn leven. Van de administratieve omscholing had ik een certificaat gekregen. Ik kon gaan werken. Symbolisch maakte ik een tekening met drie vierkantjes.
Het lukte me echter niet om een vaste baan als administratief medewerker te vinden. Ik werd telkens ontslagen omdat ik te langzaam was of ik maakte teveel fouten. Ongeveer 11 jaar geleden ben ik uitgevallen met een zware depressie. Het begin van een lange tocht door de GGZ. Ik werd niet opgenomen maar de ambulante zorg zette ook niet echt zoden aan de dijk. Na 8 jaar zoeken wat er met mij aan de hand was, kreeg ik de diagnose ADHD/ADD.
Ik vind tekenen leuk om te doen als ontspanning. Ik ben echt niet de nieuwe Rembrandt of zo, desondanks heb ik wel meegedaan aan het UWV-kunstcongres 2012 in het Cobra-Museum. Maanden eerder was er een eerste collectie van 10 posters gemaakt. Die posters maakten dat ik mijn verhaal durfde te vertellen over armoede en depressie. Voor die presentatie had ik één week de tijd om alles te maken. Op donderdag plakte ik de laatste poster en op vrijdag werden die posters gepresenteerd terwijl ze nog nat van het plaksel waren. Door het gebruik van verschillende soorten papier, vloeibare houtlijn en het niet opgespannen drogen, kwamen er allerlei bobbels in het eindproduct.
Sinds een jaar ben ik bezig als ervaringswerker GGZ. Ik leerde over de vier fasen van herstel. Het deed mij denken aan de tekening van de drie vierkantjes
Ik bedacht me dat als ik een vierkantje erbij zou maken, ik vier vierkantjes had die de vier fasen van herstel uitbeelden.
In januari dit jaar heb ik de cursus digitaal-herstelverhaal afgesloten. Die tekening van toen bij de afsluiting van mijn behandeling bij het RIAGG heb ik opnieuw getekend. De kleuren waren inmiddels vervaagd en er waren vlekken op gekomen.
In februari ontmoet ik Philippe Delespaul en Jim van Os bij een CNV-congres. Ik vertelde hen over de samenvatting die ik aan het maken was van het boek “Goede GGZ“. Ook vertelde ik over de tekening en tekende ik met vulpen in het klein de vier fasen uitgebeeld door vierkantjes. Beide heren waren enthousiast over die tekening.
Voor de Landelijke Dag van Ervaringsdeskundigen tekende ik ieder vierkant op een apart vel. Ondanks dat ik de tekeningen nu opgespannen liet drogen, kwamen er toch weer bobbels in het kunstwerk. Van een kennis kreeg ik het advies om de kunstwerkjes te strijken. Gelukkig werden de bobbels minder na de vierde strijkpoging. En dan te bedenken dat ik de strijkbout al jaren niet meer in handen heb gehad. Vervolgens deed ik ze in een map en legde ik er een zwaar boek op.
Zoals ook bij iedere presentatie die ik heb gehouden, schoot ik weer in de onzekerheid. Om niet van Sittard tot Groningen, zo’n 400 kilometer, in spanning te zitten, liet ik mijn buren eerst even een kijkje nemen. Omdat het niet de eerste keer was dat ik mijn buren om hun oordeel vroeg, vormen zij een beetje het buurtcomité van BVO’s kunstwerken. Die bobbels in mijn kunstwerk zie ik meer als iets dat bij mijn werkstukken hoort.
De bewuste donderdag van de Landelijke dag ging ik naar Groningen. Ik bleef bij een vriendin slapen, ook zij had een positief oordeel over de tekeningen. Op vrijdag hing ik ze in de Hanzehogeschool op, waar de Landelijke dag werd gehouden. Toen ik ze daar tegen die bewegende paneel zag hangen, viel me eigenlijk pas de eenvoudige schoonheid op. Ik nam bijna iedereen mee naar de tekeningen om ze te laten zien.
De uitleg van de tekeningen:
Tekening 1 staat voor overheersende psychische kwetsbaarheid in iemands leven.
Tekening 2 laat zien dat er vat is gekregen op die psychische kwetsbaarheid.
Tekening 3 toont dat de psychische kwetsbaarheid nog wel aanwezig is maar die persoon heeft geleerd om met die kwetsbaarheid om te gaan.
Tekening 4 geeft weer dat de psychische kwetsbaarheid aanvaard is en dat er weer zoveel mogelijk een eigen leven is opgebouwd. Toch zal die psychische kwetsbaarheid een litteken op iemands ziel blijven.
Op zich heb ik mijn nieuwe leven aanvaard en ben ik gelukkig met de nieuwe mensen die ik heb ontmoet. Ook ben ik blij dat ik niet meer 20 uur per dag slaap zoals in de eerste drie jaar van mijn depressie. En met mijn diagnose ADHD/ADD ben ik helemaal happy. Vooral met de creatieve kant hiervan, kan ik me helemaal uitleven.
Bernadette van Os – Ervaringswerker
PS Jim van Os en ik zijn geen familie van elkaar.
Geef een reactie