We zijn nu een maand in de lente. Ik was lui van de winterperiode, gestrest en depressief!
Stiekem was ik de laatste maanden erg lui. De spanningshoofdpijn zorgde ervoor dat ik erg veel sliep en dat ik chagrijnig was. Dacht dat het nu ook weer eens tijd was dat ik mij bezighoud. Maar dat lukte mij niet. Die amitriptyline werkte best erg goed, en daardoor waarschijnlijk zo veel slaap. Ik voelde hierdoor ook veel minder spanningshoofdpijn. Mijn nekspieren ontspannen en mijn drukte weg. Ik had met een beetje lopen al voldoening heb maar de luiheid was groter.
Maar ik schoot ik hier niets mee op, ik moest toch weer gaan werken en de ervaringsdeskundige zijn? Ik denk als ik zou vertellen hoe lui ik de afgelopen maanden ben geweest dat de psychiater zou zeggen dat het geen slapen meer is maar een flinke winterdip omdat ik echt te weinig heb gedaan. En dat ik ben blijven hangen in niksen en dat ik de schuld geef aan het medicijn.
Terugkijken op de winter, nog iets
Ten tweede was ook de gemoedstoestand de reden waarom ik zo lui was, namelijk omdat ik chagrijnig was geworden, chagrijnig en lui. Een echte winterdip. Lui vanwege waarschijnlijk het hele goede gevoel van de amitriptyline! Chagrijnig omdat ik te lang hing in mijn luiheid. Gered door de amitriptyline is! En ook meer stemmen! De spanningshoofdpijn gaf mij juist dat verkeerde gevoel. En de anti geeft mij voldoening waardoor ik weer juist zo lui ben! En toen bam, de luiheid veroorzaakte ook nog eens een te hoge cholesterol en zit ik met suikerziekte ook juist in de positieve cijfers.
Ik moest dus echt iets gaan doen maar het was nou eenmaal een winterdip ! Dat betekent dat ik extra goed voor mijzelf moest gaan zorgen. Bewegen en veel meer bewegen dan ik nu doe en waar mogelijk te stoppen met roken (Doch mij belonen met een peuk is ook wel goed.) En voldoende dagbesteding plannen om aan alle verveling tegenspraak te geven. En dat was (en is) inderdaad best moeilijk.
Daarom moest ik beter voor mezelf gaan zorgen
bezig gaan zijn en niet flauw doen met luieren en niksen in een stoel. Gewoon weer de dingen doen die ik erg goed kan. Dingen zoals artiest/ kunstenaar zijn en mij als ervaringsdeskundige gedragen. Want nu ik deze stress voel? Te veel! Heb ik steeds meer zin om weer gewoon druk bezig te zijn. Zoals de afgelopen 10 jaar. De stress wordt mij te hoog en ook rook ik weer veel te veel. Zeker een pakje per dag van 27 sigaretten. Zo’n dip is nergens goed voor. De tijden van deze winterdip zijn niet spannend en hebben misschien een beetje te maken met mijn stoornis ook. Plus het feit dat het erg ideaal lijkt; Uitrusten? Hmmm.
Ik begin erge stemmen te horen en ik word moe van de eerste stappen die ik zet als ik uit mijn luie stoel kom. Dus? Ik moet zeker weer gaan beginnen. En daar ben ik nu aan begonnen. Niet nog zwaarder worden maar juist ritme en balans. Ik heb ook nu meteen de snoepjes en koekjes weggegooid en bleekselderij gekocht. Knagen en knagen en niet meer snoepen. Minder vet gaan eten nu. Maar ook beetje je eigen verwennen. Namelijk in het weekend. Afijn, het lukt al een stukje.
Geef een reactie