“In 2016 is er een luide ‘piep’ in mijn hoofd gestart”, vertelt Allard. “Een meest irritant geluid dat ik niet kon plaatsen en verdragen, en niet meer kon uitzetten”. Lees in deze blog over Tinnitus en farmaceutica hoe Allard met zijn tinnitus om leerde gaan.
Iedere dag zocht ik naar oplossingen en antwoorden. Eerst op Google, toen bij de huisarts, bij de audicien, en vervolgens bij het audiologische centrum.
Het eensluidende antwoord was dat het geluid nooit meer weg zou gaan
“Nooit meer?” Nooit klonk voor mij als levenslang, terwijl ik pas 45 was. Hoe kreeg ik overzicht over de term levenslang, en al de jaren die nog in het verschiet lagen?
In 1998 schreef een psychiater, en vervolgens de huisarts, antipsychotica en daarnaast veel dempende middelen voor die mijn geest langdurig hadden ‘platgelegd’. Naast het dempende effect van deze medicijnen hadden de middelen ook een dempend effect op de vitale functies in mijn brein. Alle functies waren als het ware uitgeschakeld, ofwel op non-actief gezet. De Apathie ten top.
Ik stopte op eigen initiatief in een veel te korte tijd met alle medicatie
Wat tot gevolg had dat mijn brein snel overspoeld raakte door een teveel aan emoties, geluid, licht, prikkels, sociale interacties, een slaaptekort, en zoveel meer wat in no time tot deze ‘piep’ heeft geleidt. Mijn hersenen konden de bovengenoemde functies gewoonweg niet meer aan.
Er is in de wetenschap nog niet erg veel bekend of er een verband bestaat tussen farmaceutische middelen en tinnitus. En zeker niet de gevolgen ervan op de lange termijn. Wellicht herkent één van jullie de combi?
Na het testen van twee verschillende tegenruis-apparaten, die voor mij ongeschikt bleken omdat de frequentie simpelweg té hoog is om te maskeren, kwam ik tot de conclusie dat ik de vragen die ik aan de medici stelde, aan mezelf moest voorleggen.
Ik realiseerde me dat ik de enige op aarde was die de controle over de hoge piepfrequentie in toom kon houden
Tijdens mijn stigmajaren, maar vooral daarna, werd ik moedeloos, bang, eenzamer dan ooit omdat het onbegrip groeide. Eerder kon niemand in mijn hoofd kijken om te beseffen hoe ik leed onder het stigma en vervolgens kon niemand horen wat ik hoorde. De tinnitus moest niet óók weer een stigma worden
Is het pech? Nee, dingen gebeuren in het leven waar je geen controle over hebt.
Mijn therapie ging hand in hand met het in toom houden van de frequentie van de tinnitus
De zorg die ik kreeg, die voornamelijk was gericht op emotieregulatie gaf mij inzichten in míjn gedrag en het gedrag van anderen, wat invloed had op mijn prikkeloverdracht. Ik leerde snel, al ging het met vallen en opstaan.
Ik weet nu dat als ik voldoende rust neem en vooral behoud, en niet die dingen opzoek waar ik bij voorbaat van weet dat ik overspoeld raak, de piep acceptabel blijft.
Ik ben ervan overtuigd dat iedereen die op welke manier dan ook geconfronteerd wordt met tinnitus, al dan niet als gevolg van hoge doseringen medicatie, deze weg van leren en oefenen aan zal kunnen gaan. Al is het soms echt zwaar.
Blijf niet boos op de veroorzaker die je nooit gaat achterhalen en blijf niet in de slachtofferrol
Zodra je met je piepfrequentie aan de gang gaat zal je er achter komen dat de professionals én je lotgenoten je kunnen ondersteunen, maar niet méér dan dat. Leer vooral van je valkuilen, zoek afleiding in positiviteit, zoals in iets wat je graag doet. Word bijvoorbeeld lid van de Facebook lotgenotengroep, wandel door de natuur met lichte muziek. Realiseer je dat je absoluut niet alleen leeft met een fluit of piep of welk geluid dan ook wat je leven probeert te verstoren.
Allard
Meer lezen over tinnitus?
Geef een reactie