Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Marco de Winter

Marco de Winter (4 januari 1981, geboren te Terneuzen) leeft ondertussen al bijna 8 jaar op een woonlocatie van Zeeuws Gronden! Vroeger dacht hij: dat is niets dat dagbesteding. Nu is hij allround kunstenaar! Dat hij deze mogelijkheid heeft gekregen vindt hij fantastisch!

Toch verkeer ik in goede handen – de leuke kant van dingen zien

blog- de leuke kant van dingen zien

Mc Rammeo probeert de leuke kant van dingen te zien. Dat zijn vorige blog een beetje erg negatief was, vindt hij eigenlijk niet terecht! “Ik verkeer in goede handen.”

Ik weet ook wel dat ik wèl in goede handen verkeer. Maar toch, deze onnodige blogs met al die negatieve oordelen heb ik ook geschreven om mezelf en jullie iets te laten leren. Dat ik op stap was met mijn broeders uit de psychiatrie bewijst maar weer dat ik in goede handen verkeer!

Ik heb een heel mooie auto

waarmee wij, R. B., M. en ik in op stap waren. Wat begon met een joyride in m’n wagen eindigde op het politiebureau. Doch omdat de politie verkeerde informatie had gekregen mochten we meteen weer gaan. We hadden ook geen drugs bij ons en zijn cliënten uit de psychiatrie. Afijn, wij mochten snel weer naar huis. Doch eerst gingen we naar de supermarkt. We reden met snoeiharde muziek van RTC, Ruffneck en Thunderdome op. Bij de supermarkt parkeerden wij de auto, dat is een 100% elektrische SUV Sportback. Natuurlijk zat iedereen te kijken en het parkeren was erg moeilijk vanwege de kleine haventjes.

We gingen bier en sigaretten halen

Ook Peaky Blinders rookt sigaretten. Ik was de BOB. Ik ben ontzettend bezopen! Grapje! We zijn daarna wat gaan rondrijden weer met die gabbermuziek hard aan. Toen dachten wij dat we beter op de markt konden staan en de muziek hard draaien zodat iedereen zou kijken. Dat beviel wel en inderdaad kregen we reacties op de muziek en spraken ze over losse figuren die bier in het openbaar zaten te drinken. Tja en toen kwam net de politie eraan gereden. We werden erop aangesproken en ik moest natuurlijk blazen. Maar omdat ik altijd 0.0 bier drink konden ze niets vinden in m’n adem. De test was dus negatief.

Toch gebeurde er iets dat we niet verwacht hadden: we moesten mee naar het bureau. Waarom? Omdat de mannen bier dronken in het openbaar. Alleen ik kwam er zonder kleerscheuren af en mocht hen ophalen nadat ze een pittige korte cursus hadden gekregen. Zo maar een klein verbaal bij de politie en ze mochten weg.

Je snapt het wel: we komen aanrijden op de grote markt van Goes met een gangsterwagen. Daar komt dan nog eens die harde muziek uit. Vervolgens stappen er allemaal gasten uit die er lekker stoer uitzien. De wagen werd ook al bekeken. Vervolgens draaien we de muziek nog wat verder open en begonnen bier achterover te slaan. De harde dreunen en wij als stoere mannen maakten echt wel indruk op de mensen op de terrassen. Vooral de jongere gasten keken er met grote ogen naar. Over de muziekoverlast heeft niemand gesproken.

Daarna brachten we onderweg naar huis alvast B. thuis

want die zit bij een andere zorgverlener. Thuis in Ovezande gingen we nog even verder met bier en muziek en de volgende ochtend was ik weer vroeg wakker. Die dag kocht ik vier kaartjes voor het zwembad en ging ik nog even alleen fotograferen in de polder. Na wat mooie kiekjes keerde ik terug met rauw beeldmateriaal van zo’n 60 foto’s. Die ging ik thuis even bewerken zodat het echte foto’s zijn in jpg bestand. Ik nodigde alle drie de mannen uit en ging mijn pillen halen bij de begeleiding. Wederom zaten we die avond weer bijna op het politiebureau, maar het viel mee.

Geen politie gezien bij het zwembad. Vooral R. kan erg veel zuipen. Die begint zodra hij wakker is. Maar we gingen als volwassenen zwemmen en gedroegen ons ook zo. Ook in de algemene dagen op werkdagen en niet in het weekend komen de mannen R. en M. nog even bij mij een afzakkertje doen. B. doet vaak een mail met rapteksten of een appje. Maar voornamelijk M. zie ik vaak een paar keer per dag, even buurten en dergelijke.

Toch waren deze twee dagen een hoogtepuntje

Ik hoef niets te laten en deze mannen hebben wel een beperking maar ze houden wel van mij. We zijn broeders voor het leven en ze geven echt om mij als familie. Ik ook om hen en nog een paar andere erg trouwe cliënten op de afdeling. Zo zie je maar dat alles zijn keerzijde heeft. In de filosofie noemen ze dit filosofisch scepticisme. Bedankt iedereen voor het lezen van mijn blogs en tot de volgende!

Foto Mc Rammeo

Reacties

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *