Al die verhuizingen, woonplek hier en daar…
Waar ga ik wonen hierna?
Geschreeuw naar mij, getreiter en uitgescholden worden, het past allemaal in mijn ervaring, mijn verhaal.
Begeleiders die naar doen, ”ik word nooit normaal’‘.
Al die woorden, ze doen mij nog steeds pijn.
En die pijn, ik weet niet waarom die nog niet verdwijnt.
Leg ik met die pijn het lootje?
Vaak Trauma’s gekregen als Afscheid-Cadeautje.
Ik was altijd de Sjaak.
Met alle woonplekken liep ik spaak.
Nu ben ik ouder geworden en kan ik beter verwerken.
Mijn hulpverlener hoorde mij en zei: ”Traumatherapie kan misschien werken?”
Tussen wal en schip vallen, ik weet er alles van.
Ik maak er nu mijn kracht van!
Ik heb dit gedicht geschreven voor mensen die (willen) weten hoe het voelt en ze zich daardoor misschien minder alleen voelen. Er zijn er altijd meer!
Het gaat over al mijn verhuizingen en wat ik daar heb meegemaakt. Voornamelijk dat wat zich in de jeugdzorg heeft afgespeeld. Mijn motto luid: Gebruik de kracht van je littekens. Oftewel, gebruik je (nare) ervaringen als je kracht. Iedereen heeft zijn eigen ervaringen, zie jouw unieke kracht als een gave. Jij hebt dingen meegemaakt, je hebt levenservaring. Gebruik het 😊 Daantje<3.
Daantje schreef dit gedicht voor de lezers van PsychoseNet
De afbeelding heeft Daantje zelf getekend
Meer lezen?
Geef een reactie