Sinds ongeveer 8 jaar heeft José last van psychosen. Onlangs is zij getriggerd op jeugdtrauma. Zij is aan het uitzoeken waarom zij psychosen krijgt. Trauma heeft daar wel mee te maken. Triggers naar mijn psychosen: “Heel lang heb ik mijn mond moeten houden.”
De stemmen die ik hoor brengen mij naar soortgelijke gevoelens en ervaringen als in mijn jeugd. Nu ik dat snap kan ik er meer mee. Erover praten en delen helpt. Het maakt mij kalmer om filmpjes te maken. Ik denk dat er veel lezers zijn die zich in deze filmpjes herkennen. En dan vooral in de thema’s misbruik, eenzaamheid, verlatenheid, schuldgevoelens, schaamtegevoelens en depressiviteit.
Al zolang ik me kan herinneren
voel ik me alleen en eenzaam en depressief onder alle perikelen van alledag door. Ik ben erachter gekomen dat het zwijgen over het misbruik in mijn kindertijd daar veel mee te maken heeft. Ik was een gevoelig kind. Verlegen. In mijn jeugd was ik sociaal nog niet zo ontwikkeld als ik nu ben. Ik trok me veel terug. Voelde me daarin vanaf mijn pubertijd ook erg geisoleerd. Ik deed veel alleen. Ik las veel. Of tekende.
De triggers die ik nu in mijn volwassen leven tegen kom hebben veel met eenzaamheid te maken, met daginvulling en met relaties. Ook met zingeving; al ben ik daarin een stuk beter geworden door jarenlang aan meditatie te doen en het spirituele pad te kiezen.
Tijdens de overgang kreeg ik mijn eerste psychosen
Mijn hooggevoeligheid had daar veel mee te maken, ik was snel overprikkeld. Maar ook mijn levenssituatie. Op dit moment lijkt het wel alsof ik nu, na al die jaren alleen zijn, het niet meer aan kan om dat nog te verdragen. Als ik mij erg alleen voel ben ik ook sneller in allerlei nare gevoelens en komen stukken uit mijn jeugd voorbij. Feit is wel dat ik de laatste jaren een aantal vriendschappen ben verloren, mede door de psychosen en onbegrip daarin. Sommige vriendschappen bestonden al langer dan 25 jaar. Ik mis die mensen in mijn leven en de intimiteit die erbij hoorde. Het samen delen en de hugs die we elkaar gaven enzomeer. Mijn leven is nu een stuk minder vol met vrienden, daardoor voel ik me vaker alleen. Het was al niet veel, maar de balans is nu weg. En hoewel ik weet dat het tijd is voor het opnieuw opbouwen van een sociale kring, gaat dat niet makkelijk zomaar ineens. Ook heb je niet dezelfde geschiedenis die je deelt. En daarnaast; ik ben veranderd; wat mede een van de redenen was dat vriendschappen niet meer werkten. Ik ben uit de oude rollen gestapt.
Wat mij vaak triggert
zijn relaties met mannen en soms ook vrouwen. Nu ik weer op zoek ben naar vriendschap en contacten komt ook dat voorbij. Ik kan erg in de war raken als dingen niet helder of oprecht zijn of als het over seks gaat. Hoewel ik zelf soms ook ongezonde keuzes voor mij maak. Dan ben ik al in oud gedrag vervallen. Daaraan vooraf gaat vaak innerlijke beroering. Dingen die ik moeilijk dragen kan. Zoals een teveel aan alleen voelen of zijn. Soms verval ik in de oude copingstrategien van het misbruikte kind. Toch kan ik ook steeds vaker sneller herstellen en goede keuzes voor mezelf maken. Ik weet dat ik nog een weg te gaan heb, maar heb inmiddels wel de liefde voor mezelf en de wereld ontdekt.
Juist wanneer ik heel depressief ben
vinden er allerlei innerlijke processen plaats die me uiteindelijk laten zien dat ik voor mezelf mag kiezen. Dat ik geen misbruikende narcistische mensen om me heen hoef te verdragen en dat ik een vrije vrouw mag zijn, dat ik niet meer in de oude strategien terug hoef, maar nieuwe mag uitproberen. Bijvoorbeeld mijn mond wel open doen en alles delen dat mij zo lang bezwaarde en gevangen hield. Heel lang heb ik mijn mond moeten houden. Nu deel ik. Vandaar de filmpjes. Het helpt mij om die te maken. Wel een waarschuwing; ze kunnen triggeren. Vooral als je zelf ook ervaringen met misbruik hebt. Zelf zie ik het maken van zulke filmpjes als een overwinning. Ik heb mijn bestaansrecht heroverd. Ik mag er zijn met mijn verhaal! En ik ben dankbaar dat ik steeds opnieuw de liefde kiezen kan en het Goddelijke in mijn leven gevonden heb. Dat steunt mij enorm.
Op het moment heb ik ook fijne steun vanuit de GGZ
Een extra hulplijntje. Dat helpt! Nu ik ouder en wijzer ben zie ik ook dat het misbruik een inbreuk was, maar dat het zwijgen veel meer heeft aangericht in mijn leven. Nu zwijg ik niet meer. Ik ben en heel sociaal mens geworden. Meer ontwikkeld dan ik vroeger was. En als oudere alleenstaande heb ik graag mensen om me heen, ook al ben ik ook nog graag met mezelf. Ik ben ermee aan het werk.
Ook op mijn leeftijd spelen relaties nog een rol. Daarin is groei en verandering gekomen. Mijn psychosen hebben veel moeilijk gemaakt en veel lijden getriggerd, maar ook heling gebracht en openbaring van wat werkelijk speelt. Trauma. Dingen die ver weg gestopt zaten. Dat dat nu op allerlei manieren zich uiten mag en er mag zijn en besproken kan worden is goed. En meer nog, dat ik het zien en ervaren kan en durf is ook goed. Dat je dan niet altijd even gelukkig bent is logisch. Maar ik heb hoop en weet dat ik de kracht heb mijzelf happinez te gunnen.
Geef een reactie