Anna doet mee aan een coaching traject Anna doet mee aan een coaching traject van stichting ‘Van de Wereld’. Ze zoekt daar onder begeleiding naar antwoorden op vragen als ‘wie ben ik’. Anna zegt: “De verhalen die ik over mezelf vertel lijken minder op een enkele waarheid, maar meer op een kunstwerk met taal”.. Ze zoekt daar onder begeleiding naar antwoorden op vragen als ‘wie ben ik’. Anna zegt: “De verhalen die ik over mezelf vertel lijken minder op een enkele waarheid, maar meer op een kunstwerk met taal”.
Ik heb, mede door mijn psychotische ervaringen, veel vragen gehad over wie ik ben. Van psychologen en psychiaters. Van vrienden en familie. Van kennissen en vreemden. Vragen over hoe ik denk en waarom ik zo denk. Over hoe ik me voel en waarom ik me zo voel. Over mijn verleden en mijn ervaringen. Maar, ondanks de vele vragen, twijfelde ik vaak of ik wel ‘echt’ werd gehoord of gezien.
Er lijkt een beperkte ruimte te zijn tussen twee mensen waarin niet alles gezegd kan worden
Die beperkingen hebben me boos gemaakt en gefrustreerd. Dat iemand me niet leek te begrijpen, ondanks mijn vele talige verwoordingen. Ik probeer nu meer los te laten dat er een ‘ik’ is die in haar geheel kan worden gevangen. Misschien is je verhaal over ‘wie je bent’ net zo afhankelijk van je antwoorden op vragen, als van de vragen die je gesteld worden. Wellicht is een dialoog dan niet bedoeld om je verhaal vast te leggen en jezelf te (be)grijpen, of om de vragen die je worden gesteld en je eigen antwoorden te beoordelen, maar om jezelf in elke situatie en in elke vraag opnieuw te ontdekken. Realiserend dat mijn verhaal openligt, en dat vragen en antwoorden context-afhankelijk zijn, voel ik nu in plaats van frustratie meer speelsheid.
De verhalen die ik over mezelf vertel lijken vloeibaar. Het lijkt minder op een enkele waarheid, maar meer op een kunstwerk met taal. Ik luister naar wat er wordt gezegd en naar wat er in mij opkomt. Voor sommigen is mijn manier van vragen en vertellen onwennig. Ooit noemde iemand mij ‘ongrijpbaar’, maar dat neem ik als een compliment.
Spelen met je eigen verhaal kan bevrijdend zijn
Je kan de stempels die anderen je geven, of de oordelen die je over jezelf hebt, loslaten en opnieuw vormgeven. Als je me nu vraagt wie ik ben, wat vertel ik je dan? Vertel ik je over de stad waar ik ben geboren, of over wie mijn ouders zijn? Vertel ik je wat ik heb gestudeerd of van wie ik heb gehouden? Vertel ik je wat ik gisteren heb gelezen of wat ik liever niet had willen weten?
Ik vertel je elke keer wat anders.
Tussenin
Ik ben het kussen op de bank,
ik ben de boeken op de plank.
Ik ben het glas dat ik afwas,
ik ben de binnen-voering van mijn winterjas.
Ik heb alles aangeraakt.
Ik ben de loeiende wind,
ik ben het lachende kind.
Ik ben de stilte na het laatste woord,
ik ben de rust voor het eerste akkoord.
Ik heb alles gehoord.
Ik ben de dingen tussenin,
na het einde voor een nieuw begin.
Anna doet mee aan een coaching traject van stichting ‘Van de Wereld’. In een kleine groep deelnemers met psychosegevoeligheid zoekt ze, onder begeleiding van coaches, naar antwoorden op vragen als ‘wie ben ik?’ en ‘wat kan ik?’ Anna maakte het lied ’tussenin’ tijdens een bijeenkomst.
Meer weten over psychose en herstel?
- De Kindmodus – omgaan met modi binnen schematherapie
- Belevingswereld na de psychose
- Het wonder van lichaam en geest
Geef een reactie