Lotuslicht wordt gehinderd door langdurige psychosen en vermoed wordt dat zij het syndroom van Cotard heeft. Niet altijd leuk want de psychosen zijn lang en heftig. Maar anderzijds, van een psychose kun je ook iets leren. “De buitenwereld weet vaak niet hoe hiermee om te gaan.”
Sinds kort wordt vermoed dat ik last heb van het syndroom van Cotard. Dat kan kloppen, want het begon rond mijn 50e levensjaar. Ik heb dan last van langdurige psychosen en wanen die langer dan 3 maanden duren. Ik waan mezelf en de buitenwereld dan dood. Niemand leeft meer. En het is allemaal mijn schuld. Ik moet proberen die buitenwereld te redden. Ik hoor stemmen en krijg opdrachten. Er is heel veel dat niet mag. Ook heb ik last van bijzondere lichaamservaringen, dat er delen dood zijn. Dat ik mijn maag of hart ben of mijn bloedsomloop of al het vocht dat zich in mijn lichaam bevindt. Mijn voeten bestaan dan vaak niet alsook delen van mijn hersenen. Toch kan ik van alles, praten, eten, bewegen, schrijven en schilderen. Je zou zeggen: hoe kan dat? Vaak ervaar ik mezelf in mezelf als voedsel of water, ik voel mezelf dan door mijn lichaam gaan tot ik er in de wc pot weer uit ben.
Ik ben vaak een oceaan of een boom of een vogel
Of ik ben alle leven op aarde. Ik ervaar eenheid in AL. Dat zijn verlichtingservaringen. Spiritualiteit speelt een grote rol bij mijn psychosen. Goddelijk zijn en creator. Tevens verantwoordelijk zijn voor alle leed op aarde en alles en iedereen zijn. Verschillende entiteiten door me heen voelen gaan. Van tor tot rups tot vlinder tot paard, van mens tot mens, ook mensen met een handicap. Ik beleef dat allemaal. Als ik rook maak ik mensen dood. Als ik voedsel tot me neem maak ik mensen dood. Het heeft te maken met kleuren en lijnen, die doorgetrokken zijn over de hele wereld. Maar vooral ben ik gestorven. Het is voorgekomen dat ik dacht dat mijn lichaam op bed lag te slapen en dat ik maandenlang dood ronddoolde en mezelf ergens terug moest vinden om terug in mijn lichaam te kunnen.
De psychosen bij Cotard duren erg lang
en zijn zwaar en heftig. De buitenwereld weet vaak niet hoe ermee om te gaan. Daarom schrijf ik en deel mijn ervaringen. Ik maak filmpjes en audio. Ik heb een kanaal op youtube waar ik veel deel over kundalini en psychose. Ook op facebook deel ik er veel over. Ik merk dat mijn omgeving maar mondjesmaat begrip kan opbrengen voor wat je werkelijk nodig hebt als je een psychose hebt. Gelukkig heb ik veel steun aan de GGZ. Dat zijn degenen die me opzoeken, soms krijg ik drie keer per week ambulante hulp na psychosen. Herstel duurt lang. Ik ben net anderhalve week weer thuis na opname in kliniek, gedwongen. Want je kunt ook een gevaar voor jezelf zijn. Je doet dingen die je anders, met je zachtaardige karakter, nooit zou doen. I love life, maar psychosen zijn doorgaans een hel voor me en dan wil ik er soms uitstappen. Zo moeilijk vind ik het. En dat is niks voor mij. Gelukkig komt achteraf de bezinning. Wat vertelde mij dit? Vaak gaat het over trauma en het helen van de familielijnen. Ik kom er meer ervaren en innerlijk wijzer en sterker uit, met meer liefde en compassie voor de wereld, omdat ik meer begrip kan opbrengen voor lijden. Ik wens iedereen die lijdt aan psychosen heel veel steun, kracht en liefde toe. Inclusief mezelf! Hou vol!
Geef een reactie