Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Van (te veel) medicatie kan je suïcidaal depressief worden

blog-van te veel medicatie kun je

Diana typt dit stuk over medicatie en suïcidaal depressief worden voornamelijk om anderen zoveel mogelijk te helpen. Van (te veel) medicatie, waaronder antipsychotica, kan je suïcidaal depressief worden. “Dit staat zelfs in de bijsluiter van deze medicatie.”

Suïcidaal depressief worden. Dit is mij driemaal overkomen. De oorzaak is/ was dat ik gevoeliger ben voor medicatie dan een ‘gemiddeld’ iemand. Ik kan dus een lagere dosering verdragen dan de ‘richtlijn’ die algemeen gehanteerd wordt. Hier is echter, zowel in de jaren 2007 en 2009, als in 2010, geen rekening mee gehouden. Van april 2007 tot april 2008 was ik suïcidaal van, eerst, 4mg Risperdal en, daarna, 10mg Zyprexa (Olanzapine).

Ik werd daar dusdanig suïcidaal depressief door

dat ik meerdere zelfmoord pogingen gedaan heb. Bij een van deze pogingen ben ik op de spoedeisende hulp en de IC beland. En nog steeds leek ‘men’ niks door te hebben -terwijl mij inmiddels duidelijk is, dat dit ‘gewoon’ in de bijsluiter staat! Een ‘alternatief’ therapeut vertelde mij dat de dosering van mijn medicatie voor mij te hoog was en dit de oorzaak was van mijn suïcidaliteit. Ik slikte toen 10mg Zyprexa. ‘Tegen doktersadvies in’ ben ik verlaagd tot 2,5mg en deze suïcidaliteit verdween als sneeuw voor de zon en ik was nog steeds hartstikke stabiel.

In 2009 (echter) kreeg ik een tweede psychose

en kwam in een of andere middeleeuwse kliniek in Zuid Limburg terecht, alwaar ze mij 30mg Cisordinol wilden geven. Ik weigerde dit, wilde voorstellen om, bijvoorbeeld, 8mg te proberen maar zij luisterden niet. Het moest en zou ‘volgens de richtlijn’ gegeven worden over mijn (bijna) lijk! Ik kreeg dus binnen een paar weken dwangmedicatie met als dosering 30mg en zoals ik reeds aangegeven en verwacht had, werd ik hier, wederom, zeer suïcidaal depressief door. Ik voelde mij dusdanig slecht door die 30mg (later werd dit 20mg volgens de arts ‘de laagst mogelijke dosering’), dat ik mijn tanden niet meer poetste en mijn pyjama niet meer aan deed bij het slapen gaan ik sliep gewoon in mijn kleding. Ik had daar totaal geen energie, motivatie, meer voor. Ik had nergens meer motivatie voor. Ik wilde alleen nog maar dood. Zo ontzettend depressief was ik geworden door deze ‘medicatie’.

Hadden ze naar mij geluisterd en mij (maximaal) 8mg gegeven dan was dit alles niet gebeurd.

Ik kreeg een heel jaar lang 30mg, later 20mg, Cisordinol ‘toegediend’, onder dwang. Ik heb mij natuurlijk met hand en tand verzet tegen deze ‘behandeling’ (mishandeling/marteling?) maar ik delfde het onderspit. Het moest en zou 30mg (later 20mg) worden!

Pas vanaf januari 2011 kreeg ik de lagere dosering -die voor mij goed was.

Ik heb duizenden keren geschreeuwd dat ik dood wilde en daarbij aangegeven dat dit door te voor mij te hoge dosering kwam. Ze wilden echter nooit luisteren.

Ik heb 17 suïcide pogingen gedaan.

Alleen door intensieve inmenging van mijn huidige man

zijn ze eind 2010 gaan verlagen. Nooit door wat ik zelf al dat hele jaar aangegeven heb en zelfs uitschreeuwde. Ik snap tot op de dag van vandaag niet waarom men gehandeld herft zoals beschreven. Was het leedvermaak? Was het ‘te weinig tijd’? Was het een volledig gebrek aan empathie en medemenselijkheid?

Na januari 2011 ben ik andere mensen tegen gekomen die zeiden dat ze dood wilden. Toen ik doorvroeg bleken zij ook aan de medicatie te zijn. Ik heb ze gezegd dat het door de medicatie kon komen (‘bij’werking) en ze zijn gaan verlagen of zijn helemaal gestopt. Ze knapten helemaal op en zijn mij tot op de dag vandaag dankbaar voor het feit ‘dat ik hun leven gered heb’. Iemand zei dat hij voor altijd bij mij in het krijt staat.

Dus is er kennelijk toch nog een reden

waarom ik deze gruwel, horror, overleefd heb. Zodat ik andere mensen kan inlichten en waarschuwen en ze daardoor helpen. Helaas ken ik ook twee mensen, waaronder een goede vriendin van mij, die zelfmoord hebben gepleegd ‘nadat de medicatie aangeslagen had’. Dit had niet hoeven gebeuren! Die vriendin heette Judith. Ik heb haar helaas niet op tijd kunnen helpen ☹

Mocht je je suïcidaal depressief voelen en je bent aan de medicatie, dan kan het daardoor komen. Het is dan heel makkelijk om van dit nare gevoel af te komen, namelijk afbouwen tot een lagere, voor jou acceptabele, dosering of er helemaal mee stoppen.

Soms is het middel (veel) erger dan de kwaal.

Hartelijke groet

Diana


Diana Wolsink-van Landeghem is 40 jaar oud en runt samen met haar man een ICT bedrijf. Haar rollen in dit bedrijf zijn webdesigner en grafisch ontwerper. Daarnaast is ze schrijfster. Ze heeft meerdere DSM-V diagnoses gekregen maar ziet zichzelf eerder als hoog gevoelig dan als ‘ziek’.

Meer lezen van Diana?

foto open source van Pixabay.com

Reacties

8 reacties op “Van (te veel) medicatie kan je suïcidaal depressief worden”

  1. Maarten

    Ik kreeg van haldol zelfmoord gedachte, risperidon hetzelfde, haldol vernield de hersens, net of dat niets meer telt in het leven, die gedachte wil je niet hebben en toch gebeurde het via de medicatie

    Eigenlijk wel erg dat deze bijwerkingen kunnen ontstaan , bij risperidon kreeg je het gevoel of je op leven uitgekeken bent
    Ik kreeg pijn op de borst van de spanning omdat ik die gedachte niet wil hebben
    Van de medicatie verlies je zelf en het helpt niet wat de GGZ wel deed dwingen met dat idee , kritiek op de medicatie accepteren ze nu pas en ik kon stoppen

    De medicatie heeft een lang vervelend effect en zorgt voor trauma

  2. Astrid van Leek

    Hoi Diana
    Heb corona gehad met reuk en smaakstoornis. Toen angststoornisxokt 2022 en depressie. Wil ook niet meer leven
    Morgen i tafelgesprek kib.
    Was mijzelf al 1 5 Jr niet. Eet slecht. Angst om naar buitenbte gaan. Sinds 3,5 Jr alleen. Slik 450 mg quetiapine (al 10 Jr, weet ik pas terwijl ik nooit psychosevheb gehad, ggz zegtvwel manie) en 100 mg sertraline.
    Zit in stoel, kijk tv, meer niet. Geen echte vrienden meer over. Ggz komt te weinig, moet naar dagbesteding maar gaat niet. Ik stink en heb angst. Kom ook niet vroeg en depri uit bed.
    Wat kun jij adviseren vanuit ervaring? Afbouwen medicatie onverstandig als het zo slecht gaat? Heb ook nare dromen en word dagelijks met angst wakker sinds ik corona had okt 2021.

  3. Ex-Echo

    Ik ken ook 2 mensen die zelfmoord pleegden nadat ze veranderd waren van medicatie, het ging 2x over exact dezelfde medicatie. Uit het niets, onverwachts, heel triest. Op de bijsluiter staat inderdaad dat dit een mogelijke bijwerking zou kunnen zijn. Zo is het farmacie bedrijf beschermd en kan niemand hun product aanklagen. Afschuwelijk dat dit inderdaad niet bekend genoeg is.
    Om nog maar te zwijgen van de waarde van de patiënten.

  4. Martine

    Heel herkenbaar. Op quetiapine was ik niet depressief maar werd steeds psychotisch. Na mijn laatste psychose op haldol gezet en heb ik me 2,5 jaar voortgesleept, zo voelt het, alles zo donker, en toen mocht de dosering pas omlaag en ging ik me minder depressief voelen. Ik heb ook altijd gezegd dat het daardoor kwam. Na de laatste doserings verlaging ging het even bijna mis omdat ik zelf EMDR had gedaan voor een in het ziekenhuis opgelopen trauma. Met tijdelijk extra haldol en veel slapen kwam het goed. Trauma ook verwerkt. Ik vijd heel veel liefde in zelf EMDR doen.
    Ik voel me nu aardig, heb leuke plannen voor een tuinvijver aan te leggen (maar de daadkracht moet ik nog vinden) maar mis nog wel enthousiasme, passie (ook voor in bed) en energie. Misschien in de toekomst nog iets lager maar daar is de psychiater niet enthousiast over. Over een tijdje het boek van Remke van Staveren , Minder slikken, lezen. Blijf voor jezelf vechten!
    Heel veel sterkte!

  5. Hilde

    Ik werd fysiek en mentaal ziek van de medicatie.(aripiprazole)
    Na deze afgebouwd te hebben gaat het veel beter met me en ben ik terug zelfregulerend.

  6. Saskia

    Ik reageerde ook slecht op olanzapine, maar ik ben heel blij met het middel dat ik nu slik (amisulpride). Ik voel me er echt heel goed bij en voor het eerst sinds ik schizofrenie heb (en dat is al 23 jaar) kan ik zeggen dat ik soms echt gelukkig ben. Ik ben zo dankbaar voor dit medicijn, ik wil nooit meer zonder!

  7. May-May

    Hoi Diana,
    Wat goed dat je hier aandacht voor vraagt. Jemig, wat een lange lijdensweg heb jij afgelegd zeg! Wat fijn dat het beter met je gaat!
    Ik heb ook altijd het idee gehad dat ik depressief werd door de olanzapine (zyprexa). Als ik er wat van zei, dan was altijd het antwoord: “we weten niet of je depressief bent door de zyprexa of door je ziekte.” Terwijl ik zeker wist dat het aan de zyprexa lag. Want als ik het een keer vergat in te nemen, dan voelde ik me beter. Gelukkig, na een hele zoektocht, kreeg ik uiteindelijk orap. Ik heb nog steeds erge last van bijwerkingen, maar wat minder dan eerst het geval was.
    Ik heb het idee dat vrouwen gevoeliger zijn voor (de bijwerkingen van) anti-psychotica dan mannen…
    Echt super goed dat jij andere mensen inlicht en deze blog hebt geschreven!
    Lieve groeten,
    May-May

  8. Roelof

    Blijkbaar varieert dit sterk van persoon tot persoon. Ikzelf slik al 27 jaar 6 mg risperidon per dag, de standaard dosis, en ik voel me er prima bij.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *