Herstelverhaal van Marianne over het onderbewuste, psychoses en de trauma’s uit vorige levens. “Ook de traumatische ervaringen in dit leven worden meestal diep weggestopt, omdat de pijn en de shock gewoonweg te heftig zijn om te ervaren”.
Het is zo mooi om te realiseren hoeveel levenskracht er in veel mensen schuilt. Want hoe donker en uitzichtloos de situatie ook wordt ervaren, er is altijd een verlangen naar lichtere tijden, een verlangen om de grootsheid van het leven te herkennen in jezelf. Een verlangen om gezien te worden in wie Jij ten diepste bent.
En een verlangen om het leven te vieren met een ieder die je lief is
En dan blijkt in de praktijk dat dit vaak verre van makkelijk is. Want je kunt zowel fysiek als psychisch intens lijden aan de bagage die je hebt meegekregen.
En of je wilt of niet, daar heb je mee te zijn; alle informatie van het verleden zit immers in je lichaam opgeslagen. Onmeetbaar zodra het over herinneringen, gevoelens en emoties gaat, maar van wezenlijk belang om jezelf hierin serieus te nemen.
Het is immers de blauwdruk van je ziel, inclusief alle beelden die je met je meedraagt uit vorige levens.
Trauma’s uit vorige levens: Het meeste blijft onbewust
Ter bescherming van jezelf en ligt als een ijsberg voor het grootste deel onder water – totdat er iets opnieuw ervaren en gezien wil worden ter heling van de mens die je nu bent.
Ook de traumatische ervaringen in dit leven worden meestal diep weggestopt, omdat de pijn en de shock gewoonweg te heftig zijn om te ervaren.
Mijn ervaring als lichaamsgericht therapeut én ervaringsdeskundige is dat ik, naar mate ik dieper in mijn lijf ben gaan voelen, de beelden en de emoties ook des te heftiger werden. Ik moest ook zo diep gaan om alsnog de intens getraumatiseerde ervaringen van seksueel geweld op zeer jonge leeftijd te doorvoelen en daarmee dus ook te helen. En dat had tijd nodig. Veel tijd, evenals liefde, geduld en met name een diep vertrouwen in dat heling van deze rauwe werkelijkheid mogelijk is. Het vraagt ook om een veilige omgeving met begeleiders die vertrouwd zijn met hun eigen diepe wonden, zodat zij in jouw wanhoop, pijn en verwarring écht in contact met je kunnen blijven. Dit vraagt van de begeleider veel meer dan alle methodieken bij elkaar die ingezet kunnen worden. Pure compassie en commitment!
Er ontstaat dan een veld van twee mensen die elkaar ten diepste ontmoeten
Juist daar ontstaat heling en liefde zoals die bedoeld is.
Naast het verwerken van mijn verleden had ik me ook te verhouden met een broer die leed onder wanen en psychoses, en die op oudere leeftijd, vanwege langdurig ondraaglijk lijden, zelf uit het leven stapte.
Later werd ik opnieuw geconfronteerd door mijn oudste zoon Jesse. Al vanaf zijn tweede jaar was hij zo anders dan de meeste kinderen. Ook hij trok zich terug en ontwikkelde later onverklaarbare waanbeelden waardoor hij – hoe logisch – last kreeg van angsten, woedeaanvallen en depressies.
Toen hij ouder werd, ontstonden psychoses en is hij herhaaldelijk opgenomen geweest. Hoe pijnlijk en confronterend! In de eerste plaats voor hem zelf, maar ook voor ons als ouders en zijn broer. En toch… wat een oerkracht leeft er in hem. En wat een motivatie heeft hij tot op de dag van vandaag. Alles wil hij doorgronden, helen en een plek geven met alles wat hij in huis heeft en met iedereen die écht naar hem luistert en om hem geeft.
Diep respect voor hem!
Als laatste wil ik nog delen hoe fascinerend ik het vind dat de beelden en daarbij behorende diepe emoties vanuit een intense psychose bij Jesse o.a. beelden zijn uit de 18e eeuw, waar Jesse de gruwelijkste ervaringen heeft meegemaakt. Zijn broer heeft N.B. dezelfde beelden van hem, zonder dat hij dit wist van Jesse. Daar kennen ze elkaar ook van.
Nog steeds heeft Jesse last van deze beelden waar hij liever niet over praat. Maar die hij wel op het juiste moment onder goede begeleiding onder ogen wil zien, zodat deze ‘wanen’ niet meer de werkelijkheid van nu beïnvloeden. En hem niet steeds weer in zijn huidige leven ontkrachten.
Doordat ik mee mocht kijken met Jesse en een paar anderen ontstaan psychoses mijns inziens vooral door ernstige traumatische ervaringen, die te heftig zijn om aan het licht te laten komen.
Zo heeft een ‘lichtere’ vorm van lijden bij mij lange tijd geleid tot heftig dissociëren zodra ik heftige beelden kreeg uit het verleden.
Wat voor mij bijzonder is, dat ook door psychoses veel ‘materiaal’ uit vorige levens mee kan komen
Dus niet alleen via de beelden en emoties die kunnen opkomen via lichaamswerk of een andere vorm van traumatherapie. Via deze therapieën leer je steeds weer om –in en uit te stappen- en jezelf steeds opnieuw te verhouden met de huidige realiteit.
Bij een psychose lukt dit helaas niet en kan je wellicht later alle fragmenten en ervaringen in een ander licht plaatsen. Dat vraagt enorm veel moed, geduld, bewustzijn en liefde voor jezelf.
Dat is een lange weg, maar met de nieuwe inzichten die nu gaande zijn, ook vanuit het wetenschappelijke veld, blijf ik hoop houden dat er steeds betere begeleiding komt voor diegenen die zo naar heling en perspectief verlangen.
Marianne Vollenhoven Moeder van twee zonen. Trainer/therapeut lichaamsgerichte psychotherapie.
Meer lezen over psychosegevoeligheid?
Geef een reactie