Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Jim van Os

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht.

Jim van Os werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.

Jim van Os schreef deze toegankelijke boeken:

Trauma Begrijpen in 33 vragen

Psychose Begrijpen in 33 vragen

Neurodiversiteit Begrijpen in 33 vragen

We zijn God niet

De verborgen betekenis in de psychose

In de blog de verborgen betekenis in de psychose duikt Jim van Os in het idee dat een psychose niet willekeurige gedachten of beelden zijn.

Jim van Os: “In deze blog over de verborgen betekenis in de psychose duiken we in het idee dat de inhoud van iemands psychose – de specifieke thema’s van wanen en de aard van hallucinaties – niet zomaar willekeurige gedachten of beelden zijn”.

Integendeel. Ze zijn vaak nauw verbonden met de levensgeschiedenis, de hechtingservaringen, trauma’s. Zowel de positieve als negatieve gebeurtenissen die iemand heeft meegemaakt.

Een Spiegel van de Geest

Wanneer we denken aan een psychose, beelden we ons vaak de meest opvallende verschijnselen (‘symptomen’) in; ongewone percepties (‘hallucinaties’) en ongewone gedachten (‘wanen’). Het zijn deze ervaringen die, hoewel ze voor de buitenwereld vaak onbegrijpelijk zijn, een diepe en persoonlijke betekenis hebben voor de persoon die ze beleeft.

Niets in onze geest is random

Psychose kan gezien worden als een spiegel die reflecteert wat er diep in de psyche van iemand schuilgaat. De thema’s van wanen en de aard van hallucinaties kunnen vaak worden teruggevoerd op belangrijke levensgebeurtenissen. Of bijvoorbeeld aan onopgeloste conflicten, en diepgewortelde angsten of verlangens.

Bijvoorbeeld:

– Een ongewone overtuiging van vervolging kan voortkomen uit echte ervaringen van verwaarlozing of misbruik, waarbij het individu zich constant bedreigd voelde.

– Of, positieve hallucinaties kunnen voortkomen uit een diep verlangen naar verbinding en steun in tijden van eenzaamheid en isolatie.

– Of het idee dat kranten, radio en TV het over de persoon hebben kan voortkomen uit onzekerheid over iemands positie in de wereld.

Het belang van Context

Om de ware betekenis achter de psychose te ontrafelen, is het essentieel om aandacht te besteden aan de context van iemands leven. Dit betekent een grondig begrip van hun levensgeschiedenis, inclusief hechtingsproblemen (problemen in hoe je leert over toenadering, vertrouwen en relaties met belangrijke anderen in je jeugd) en trauma’s (heftige dingen meemaken in de jeugd).

De manier waarop iemand zich aan anderen heeft gehecht in hun vroege leven, en de trauma’s die ze hebben meegemaakt, spelen een cruciale rol in hoe hun psychose zich manifesteert. Het erkennen en begrijpen van deze verbanden kan niet alleen helpen bij de behandeling, maar ook bij het bevorderen van empathie en verbinding tussen zorgverleners en degenen die een psychose ervaren.

Luisteren naar de Verhalen

De inhoud van een psychose begrijpen vereist een luisterend oor en een open hart. Het is belangrijk dat zorgverleners niet alleen focussen op het verminderen van de symptomen. Maar dat ze ook de tijd nemen om te luisteren naar de verhalen en de betekenis die hun cliënten aan hun ervaringen toekennen – of om ze daarbij te helpen als er nog veel verwarring is. Door samen te werken om de symboliek en de onderliggende thema’s te ontrafelen, kunnen individuen inzichten verkrijgen die hen helpen te herstellen en te groeien.

Wie goed luistert naar psychose ontdekt dat het gaat over metaforen van gewone menselijke zorgen en angsten zoals: wie ben ik? Hoe verhoud ik me tot andere mensen? Wat denken andere mensen van mij? Kan ik ze vertrouwen? Wat is mijn plek in de wereld? Heb ik iets bij te dragen? Kan ik mijn lichaam vertrouwen? Wat zeggen mijn emoties? Wat zijn mijn mogelijkheden en talenten? Durf ik voor mezelf op te komen en er te zijn?

Naar een Helend Pad

Het erkennen van de betekenis achter de psychose is een belangrijke stap richting herstel. Het kan individuen helpen hun eigen verhaal te begrijpen en te accepteren. Het kan hen begeleiden naar een pad van integratie dat niet alleen gericht is op het verminderen van symptomen, maar ook op het aanpakken van de onderliggende oorzaken en het bevorderen van persoonlijke groei en ontwikkeling.

In onze benadering van psychose moeten we niet vergeten dat achter elke ongewone perceptie en elke ongewone gedachte een menselijk verhaal schuilt dat wacht om gehoord te worden. Door aandacht te schenken aan deze verhalen, kunnen we de weg vrijmaken voor een meer begripvolle, empathische en effectieve benadering van geestelijke gezondheidszorg.

Wat betekent deze kijk op psychose voor jou?

Laat ons in de commentaren weten hoe deze kijk op psychose jouw begrip van geestelijke gezondheid heeft beïnvloed of gedeelde ervaringen die deze visie ondersteunen. Samen kunnen we een steunend netwerk vormen dat de complexiteit en de diepe menselijkheid in de geestelijke gezondheidszorg erkent.

Photocredits: AI

Meer lezen over de verborgen betekenis in psychose?

Heb je een vraag aan Jim van Os?

Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.

Ken je de mini-College’s van Jim van Os al?

Bekijk PsychoseNet college’s over zorg en herstel, van depressie tot psychose.

Mini-college: Wat is het ecosysteem mentale gezondheid (GEM)
Mini-college: Wat is het ecosysteem mentale gezondheid (GEM)
Mini-college: Mini-college: Waarom moeten we af van diagnoses als depressie? door Jim van Os
Mini-college: Wat heb je nodig voor een goede behandeling?
Mini-college: Wat betekenen de DSM-diagnoses die bij psychose gesteld worden?
Mini-college: Wat is het probleem met de diagnose schizofrenie?
Mini-college: Wat is psychisch lijden – en wat doe je er aan?
Mini-college: Mini-college: Waarom moeten we af van diagnoses als depressie?
Mini-college: Wat heb je nodig voor een goede behandeling?
Mini-college: Wat is psychisch lijden en wat doe je er aan?
previous arrow
next arrow

Reacties

27 reacties op “De verborgen betekenis in de psychose”

  1. H.

    Naar mijn mening kan een PSYCHOSE betrekking hebben op illusie (denken, ego bewustzijn) of waarheid (weten, zuiver bewustzijn). Toelichting: 1. ILLUSIE – dit is wanneer je focus is gericht op jouw gedachten. Ookwel de innerlijke kritikus die jou in een rol probeert vast te houden van slachtoffer, dader of redder (dramadriehoek). Als je deze ego-stem in je hoofd gelooft, dan kun je daar zo diep in meegezogen worden dat je jezelf verliest in een doolhof van gedachten die niet overeenkomen met wie jij in de kern bent. Een psychose wordt dan veroorzaakt door afstemming op ego-bewustzijn. Door middel van aarding en een veilige verbinding met de medemens kun je uit ego-bewustzijn naar zuiver bewustzijn komen: 2. WAARHEID (Weten, zuiver bewustzijn) – In plaats van te focusen op de innerlijke kritikus – de stem in je hoofd die zaken als negatief (-) of positief (+) bestempelt, kun je er ook voor kiezen om niet meer te luisteren naar je gedachten dwz: gedachten komen nog steeds voorbij maar je pakt ze niet meer vast. Daarmee stap je uit alle onware ‘verhalen’ / concepten / ideeen die je in je leven hebt opgebouwd. Je stapt uit oordeel/ verwachting/begeerte. Dit brengt rust in het hoofd en zorgt voor een beweging richting hart, buik (in buik zit intuitie ofwel het weten) en vervolgens weer terug naar het hoofd. Dit pad kan weliswaar ook tot psychotische verschijnselen leiden, maar het gebeurt vanuit zuiver bewustzijn waardoor je ipv illusie zuivere inzichten ontvangt en de waarheid leert over jezelf en de wereld. ***
    Kort samengevat: Het pad van denken is lijden; het pad van weten is bevrijding. Wanneer de psychiatrie kennis neemt van energie- en bewustzijnsleer en therapie/behandeling afstemt op het pad van weten ipv het pad van denken dan kunnen ze veel meer mensen helpen.

  2. Peter

    Voor mij als partner van is dit blog een oogopener eerste klas. Het triggerde me na te denken over de emoties van mijn partner, die nu weer een bijzondere periode meemaakt.

    Gisteren gelezen en vandaag al enigszins contact kunnen maken tijdens één van haar verboden uren, waarin ze normaal niets zegt omdat het kwaad dan aanwezig is.

    Ik begrijp dat ik als leek geen professionele hulp kan bieden, maar besef me nu ook waarom ze niet meer wil worden opgenomen en platgespoten wil worden. De zoektocht gaat verder, maar elk lichtpuntje is er één om te koesteren.

  3. Nandy

    Beste Jim,

    In juni 1994 kwam ik voor het eerst in aanraking met ggz, doordat ik in angst freeze psychotische toestand werd opgenomen, in de isoleer belandde en uiteindelijk werd plat gespoten.
    Dit was een van de heftigste episodes die ik meemaakte binnen ggz en na een langdurige opname van bijna 2 jaar verliet ik de psychiatrische instelling en ging weer zelfstandig en medicatie vrij verder met mijn leven.
    Echter 5 jaar later volgde een tweede psychose en in 2000 een 3e en 4e en uiteindelijk besloot ik op advies een onderhoud dosering quetiapine te gaan gebruiken.
    Echter deze wijze van symptoom bestrijding en onderdrukking is hoe ik er nu naar kijk destructief en stagneert het heling proces.
    Ik heb in de afgelopen jaren via taperingstrips afgebouwd van deze zwaar onderdrukkende chemicaliën die de weg blokkeerden om tot diepere heling te komen.
    Ik kreeg daarbij ondersteuning van iemand die maretak essences behandelingen geeft, een behandelmethode die rond het jaar 2000 in ontwikkeling is gekomen en ook een klassiek homeopaat heeft mij een tijdlang met homeopathische middelen ondersteund, naast dat ik een stukje trauma heling deed, familie opstellingen e.d.
    Als ik de jaren die achter me liggen onder de loep neem en kijk naar de wijze waarop ik vanuit ggz ondersteuning heb gekregen dan is mijn conclusie:
    Gebrek aan kennis en inzicht leidt tot chronische ziekte zonder uitzicht.
    Daarnaast merk ik op dat er een verschuiving ten goede gaande is.
    Echter zelf heb ik daarvoor buiten de gebaande reguliere wegen van ggz moeten gaan om tot heling te komen.
    Bijkomend gegeven hierbij is ook dat de ziektekosten verzekering nauwelijks dekking geeft voor methodes van heling die wel werken.
    Zo houdt men ook dit rad van fortuin ( willens en wetens ) in gang.

    Hartegroet,
    Nandy

  4. Sara

    Het klinkt allemaal zeer ideaal: een luisterend oor bieden, aandacht schenken aan achterliggende trauma’s (seksueel misbruik, geweld, discriminatie, systematische treiterijen, exclusie), de levensgeschiedenis en achtergrond van de persoon met een psychose leren kennen, eventuele vergiftigingen met verkeerde stofjes achterhalen (een geïnduceerde psychose). Maar wat zie je hiervan terug in de dagelijkse praktijk van de Nederlandse Psychiatrie? Men douwt er pillen in, of verminkt de persoon met zware spuiten, en dat is het.

  5. Eef

    Jim, heel mooi zoals jij het brengt, de betekenis van psychose en dit onderzoeken. In 2017 had ik de eerste en enige psychose, de hulpverlening was er snel bij. Ik was vrij open over de wanen, helaas, niemand van het factteam wees mij erop dat ik in een psychose verkeerde. Zelf had ik het ook niet door vanwege onwetendheid. Als ik erop gewezen was had ik me waarschijnlijk anders opgesteld tegenover de hulpverlening. Ik stond er vanwege eerdere ervaringen met de ggz niet voor open en wilde echt niet in gesprek met de psychiater, ik liet haar niet eens binnen ! Het is niets geworden met dit factteam, de hulpverlening werd stopgezet. In die tijd hield ik me bezig met allerlei stromingen binnen de spiritualiteit. Ik was op zoek.
    In 2020 ging het weer mis, geen psychose, vanwege een uithuiszetting een nieuwe woning, wel een enorme boosheid die ik tot uiting bracht. Wederom de GGZ aan de deur, door een melding via de OGGZ. Dit resulteerde uiteindelijk in een gedwongen opname, via een zorgmachtiging. In de kliniek gebeurde er dus niets, geen vragen of gesprekken met de psychiater over een eventuele psychose of wat er nu eigenlijk aan de hand was. Wel gedwongen medicatie. Het ging vrij goed en was snel met ontslag, in de kliniek had men zich afgevraagd waarom ik eigenlijk opgenomen was. Na ontslag aansluitend een gedwongen behandeling bij een ander Factteam. De verpleegkundig specialiste gaf te kennen dat we het maar bij luchtige onderwerpen moesten houden. De levensgeschiedenis is wel besproken maar ik was er niet voldoende van doordrongen wat er eigenlijk speelde in het verleden, trauma, zodat het oppervlakkig is gebleven. Gedurende een eerdere kortdurende behandeling heb ik getracht dit onder de aandacht te brengen maar is niet gelukt. Er is wel een conclusie getrokken over wat er in die tijd speelde in de woonomgeving en wat het met mij deed maar was niet erg diepgaand. Als er sprake is van een zorgmachtiging krijg je natuurlijk via de advocaat allerlei rapportage, door de diagnose ben ik onderzoek gaan doen en via psychosenet en filmpjes op internet kon ik pas zien een psychose te hebben gehad, er werd ook melding van gemaakt dat er sprake was van trauma. De aan dit team verbonden psychiater was maar 2 dagen beschikbaar en zag ik alleen als het noodzakelijk was. Van een behandeling zoals therapie was geen sprake, alleen gesprekken, ik ben daar nog steeds verbijsterd over, juist vanwege het gedwongen karakter en dan alleen gesprekken die soms nergens over gingen. !?
    Nadat de zorgmachtiging was weggevallen ben ik nog lang vrijwillig blijven hangen in de gesprekken, tot het me ging opbreken ben ik er resoluut mee gestopt. Sindsdien ben ik enorm opgeknapt, heb mezelf een schop onder de kont gegeven en heb een aantal zaken aangepakt, zoals nergens zin in hebben. Anti psychotica slik ik niet meer en kan goed zonder, al ben ik wel alert over een eventuele psychose.
    Door te lezen over non dualiteit heb ik meer inzichten gekregen en nu is het me duidelijker geworden wat er eigenlijk speelde gedurende de psychotische periode. En het heeft duidelijk te maken met het gezin waarin ik opgegroeid ben, ouders beide getraumatiseerd. Wat de dieper liggende hoofdoorzaak was.
    Mede door uiting te geven aan mijn enorme boosheid, frustratie, pijn en verdriet, oa door te schreeuwen, schelden, te huilen, spullen van mezelf te vernielen en kilometers te wandelen en te fietsen ben ik een enorme ballast kwijtgeraakt. Ik heb ook rare dingen gedaan. Sindsdien ben ik veel opener geworden, vertel over de psychose en de uithuisuitzetting, praat makkelijker met mensen en heb sneller contact, ik kan zelfs teruglachen als ik een glimlach mag ontvangen. Vaak sta ik er verbaasd over hoeveel ik klets, vroeger was ik niet zo’n prater, was tamelijk gesloten.
    Onlangs heb ik het boek Metanoia van Jan Foudraine gelezen, hij stelt dat een psychose bedoeld is om tot een verandering als mens te komen. De ervaring bevestigd dat het ook waar is !
    Inmiddels ben ik me er van bewust dat er enorm veel pijn en verdriet in mij zit, nu mag het aanwezig zijn en het gevoel zit daar ,in mij. Mede veroorzaakt door de huidige ervaring oude contacten te willen herstellen maar men er niet voor openstaat. Nu zie ik het als een taak om van een subject weer een object te worden, alhoewel het sociale gevoel, de kwetsbaarheid en gevoeligheid iets is wat bij mij hoort.
    En het kan inderdaad beter binnen de ggz maar is natuurlijk ook afhankelijk van de houding van de cliënt en het verwachtingspatroon. Ik ben blij en trots dat ik weer in eigen kracht kan staan.
    Groet,
    Eef.

  6. Jos Raaphorst

    Beste Jim,

    Wat een inhoudelijk prachtige blog.
    Voor mij is deze blog een mooie bevestiging voor wat ik in mijn zware psychoses met betrekking tot de Holocaust en Auschwitz heb ervaren. Een van de zware psychoses die ik heb ervaren was dat ik letterlijk dacht in de isoleercel dat ik vergast werd.
    Volgens mijn waarheid heb ik in dit leven mijn vorig leven in Auschwitz en de Holocaust doormiddel van het ondergaan van de afschuwelijke psychoses moeten helen.
    Volgens mijn definitie is een psychose een ‘mechanisme’ in de mens in de vorm van waanideeën en/of hallucinaties, met als doel om bepaalde gebeurtenissen van dit leven of vorig leven als een soort regressie her te beleven, om uiteindelijk de geest te helen.
    Omdat ik ervan overtuigd ben dat ik in een vorig leven de Holocaust en Auschwitz heb meegemaakt geloof ik in reincarnatie.
    Uiteindelijk heb ik mijn zieke Joodse deel in mijn geest van mijn vorig leven geheeld door een bezoek te brengen in 2017 aan Auschwitz-Birkenau en in 2018 in Israël.

    Jim, bedankt voor de overtuigende blog.

  7. Suus

    Hoi Jim,

    Wat een pakkend en passend blog! Ik herken veel in wat je schrijft en met name dat er aandacht voor inhoud van een (rand)psychose moet zijn.
    Persoonlijk schrijf ik veel over mijn “hoofdzaken” en probeer ik de rode draad te vinden in de dingen die ik ervaar. Dat valt niet altijd mee en het is fijn om daar met iemand over te kunnen praten.
    Helaas staat niet iedere hulpverlener daarvoor open of vinden ze het te zweverig.

    Ik geloof dat er een diepgewortelde boodschap ligt in een psychose of een spirituele beleving, zoals ik het liever noem. Door erin te duiken en te zoeken naar antwoorden vinden we ook onszelf terug. Dat is denk ik de grote uitdaging in ons leven.

    Groet,
    Suus

    1. Dank Suus, inderdaad de rode draad vinden is waar het om gaat mooi gezegd dank!

  8. Marie

    Voor mij is het logisch wat in dit artikel staat. Er bestaan heel wat boeken over de uitleg van dromen, ik geloof dat het bij mensen met een psychotische ervaring ook zo is. Nu de psychiatrische instellingen nog.

    1. Dank Marie voor (h)erkenning!

  9. Gitte Wilke

    Goed dat je deze kant belicht Jim.

    Ik vond en vind het nog steeds fascinerend herkenning te vinden in mijn psychose. Mijn familiegeschiedenis kwam voor een groot deel aan het licht, nauw verbonden met de 2e wereldoorlog en de dynamiek van narcisme.

    Verbinden stond in mijn psychose centraal en het verlangen daarnaar. Opgegroeid met twee getraumatiseerde ouders had ik het als kind niet makkelijk waardoor ik angstig- gehecht was. Dankzij mijn psychose heb ik veel dingen kunnen helen.

    Hartelijke groet,
    Gitte

    1. Dank Gitte voor valideren met doorleefde ervaring, een zeer belangrijke bron van kennis voor ons allemaal!

  10. Thalia

    Wat een waardevol artikel, dankjewel Jim. Ik heb in 2019 een psychose gehad, die ik door (zelf)stigma nog vaak als manie omschrijf. Ik ben erg tevreden met mijn hulpverleners die zowel voor als na mijn psychose betrokken waren. In mijn herstelperiode miste ik wel de verbinding tussen mijn psychoses en mijn eigen leven en ervaringen. Het was alsof het onderwerp iets te gevaarlijk was om in te duiken of juist niet ter zake deed. Er werd naar de vorm van de psychose gevraagd, maar niet naar de inhoud, wat de afstand tussen mij en de hulpverlener vergrootte. Ik vond het ook moeilijk er zelf iets over te vertellen, om niet nog ‘gekker’ over te komen. Ik schaamde mij erg voor alles wat ik dacht en voelde.
    Ik had er veel aan gehad als de strekking van je artikel destijds aan mij was uitgelegd. Ik denk dat verbinding en begrip de belangrijkste waarden in de ggz zijn en ben heel blij dat hier tegenwoordig meer oog voor is. Dit artikel is voor mij zeer verhelderend en vat mijn eigen zoektocht naar verbinding mooi samen. De Crazywise conferentie en gerelateerde visies hebben mij hier ook bij geholpen.

    1. Dank Thalia – and wat om crazywise te noemen ook, een beweging die dit thema hoog in het vaandel heeft!

    2. Els Ceyssens

      Wat een mooi artikel! Het is inderdaad hoe ik mijn psychoses heb ervaren…Na lang zoeken word ik nu begeleid door hulpverleners die ook ruimdenkend zijn. Er is hoop en herstel mogelijk. We zijn goed bezig! Nu nog alle psychiaters in dit idee meekrijgen…

  11. Bert

    Heel mooi Jim en klopt helemaal, helaas is er geen of niet de wil om dit bij de instellingen tot uitvoer te brengen en ik denk door de manier waarop nu gehandeld wordt het een lastig verhaal wordt omdat men toch altijd eerst met de medicatie begint om zo leggen zij altijd uit om te stabiliseren waarna men pas tot de oorzaak zou kunnen komen echter komt hier in de praktijk niets van terecht want eenmaal weer gestabiliseerd vertrekt men na opname weer huiswaarts en begint het wachten op daadwerkelijke hulp, als deze al komt.

    1. Dank Bert in onze social trials van GEM (zie http://www.psychosenet.nl/gem) proberen we dit conceptueel bij de basis te veranderen….

      1. Robert

        Hallo Jim,

        Ik heb denk ik zelf minimaal 3 jeugdtrauma’s en daarnaast een ernstig trauma opgelopen in 2005 toen ik 36 jaartjes jong was door een aanranding van mijn menselijkheid door iemand die zichzelf destijds een “vriend” van me noemde.

        Inderdaad hebben mijn, tot nu toe, 3 psychosen die ik daarna ontwikkelde op hun eigen manier betrekking op die gebeurtenis gehad.

        Desondanks ben ik blij met dat ik mijn wat mij betreft laatste contact met de specialistische GGz onlangs af heb gesloten. In mijn geval begrepen de psychiater en de psychiater in opleiding niet waarom ik zo graag hun idee over een diagnose wilde weten, hoewel er met ook Autisme en het Gilles de la Tourette-syndroom al decennia meerdere versies van zijn geweest. Ze snapten inderdaad totaal niet wat mijn ervaringen voor me betekenen, ook al heb ik hen mijn complete geschiedenis in 3 PDF-jes gestuurd. Een menselijke blik zoals mijn huisarts en GGz-POH wel hebben (helaas wordt nu ook al aan de basis daar van getornd middels de activiteiten van grote huisartsenbedrijven) ontbrak naar mijn smaak volledig en voor de rest ben sowieso ik zelf nu al lang en breed ervaren genoeg om zelf mijn medicatie en dergelijke te regelen.

        Dank voor je artikel!

        Groeten,

        Robert.

  12. Hechting zou het belangrijkste startpunt moeten zijn om naar beelden zoals psychose, angsten en depressie te kijken. Daarvoor is bij hulpverleners meer diepgaande kennis over hechtingspatronen en de soorten trauma bij de verschillende (sub)patronen nodig. Zodat behandeling ook kan aansluiten bij het hechtingspatroon. (Iemand met een denigrerend-afwijzend hechtingspatroon heeft baat bij een andere benadering/behandelmethode dan iemand met een boos-gepreoccupeerd of ontwricht hechtingspatroon.)

    http://www.vrijgehecht.nl

    1. Eens Sandra, bij de kinder- en jeugd gaat het allemaal over ontwikkeling maar kom je bij de volwassenzorg dan is de ontwikkeling veel minder belangrijk opeens. Hechting en uitkomst daarvan is cruciaal, ook bij psychosegevoeligheid.

    2. Helemaal eens Sandra!
      De spijker op zijn kop!
      Daarom vind ik het oprecht diep teleurstellend en ontluisterend dat deze week bekend werd dat een instituut in Nederland 23 miljoen euro mag besteden de komende 10 jaar voor onderzoek naar hersenweefsel in relatie tot angst, depressie enz.
      Het brein van een overledene zal nooit iets kunnen vertellen over de subjectieve beleving van de context van opgroeien en de hechting. Het lichaam van een levend persoon kan dit wel. Daarom kunnen we denk ik beter investeren in een trauma-informed en meer lichaamsgeorienteerde maatschappij (onderwijs, zorg, reguliere en complementaire sector…).

      1. Vlinder

        Het wordt allemaal oppervlakkig onderzocht op dese manier door de wetenschap. Snap best dat het interessant is, maar de diepte ingaan wat betreft geestelijke gezondheid, en ook je eigen huidige manier van ‘in het leven staan’ wordt daarmee weer ontkracht. Zo blijft de GGZ een ziekmakende wereld waarin symptomen bestrijden als behandeling centraal staat. Ikzelf ben van mening dat, ongeacht je trauma, verleden enz, er altijd een kracht in jezelf aanwezig is, die oude overtuigingen, manieren om je te voelen kan omzetten in kracht en vertrouwen om te helen. Totaal andere benadering die momenteel alleen in de holistische wereld te vinden is en voor velen te zweverig…..

        Verder Jim, hulde aan jou, ern prachtige blog, open minded en hartverwarmend 🥰

  13. rogier

    Beste Jim. Dankjewel voor deze mooie en zeer waardevolle bijdrage waarin (ex) ‘patienten’ zich alsnog gezien zullen voelen.

    Het is fijn wanneer zorgverleners zo kunnen denken. “Wie goed luistert naar psychose ontdekt dat het gaat over metaforen van gewone menselijke zorgen en angsten zoals: wie ben ik?….” Ja, echt. Er is weinig verschil tussen jou en de ander. De ander kan zijn emoties niet meer reguleren en zijn verstand maakt allerlei verhalen. Als hulpverlener hoef je niet bang te zijn voor wat de ander zegt of doet. Alleen nieuwsgierig en met een groot hart iemand in vertrouwen meenemen naar een goede behandeling.

    Ik ben het dus met je eens. Mensen die zo uit hun mind zijn gebroken zijn vastgelopen in 1 emotie: die uit angst en liefde tegelijkertijd bestaat. Alle verhalen die ze vertellen komen voort uit de wil om gezien en geliefd te worden en om dit gevoel wat ze hebben te uiten in expressie.

    Fijn als we naast medicatie leren luisteren naar deze andere kant van het ‘verhaal’ van iemand met een psychose!

    1. Dank Rogier voor reactie, mooi gezegd en uitgelegd!

      1. Beste Jim,

        Wat ben ik onnoemelijk blij dat je dot onderwerp aan de orde stelt. In 2011 kreeg ik mijn 1e psychose. Ik wilde graag over de inhoud praten. Feitelijk de thema’s van mijn leven tot uiting gebracht in o.a. wanen. Maar de inhoud van de psychose was vanwege het risico van terugval onbespreekbaar.

        Een eenzaam pad volgde waarin ik grotendeels zonder de GGZ, de kluwen heb ontrafeld.
        – het scheiden vd thema’s in mijn leven;
        – het terugbrengen tot “normale” proporties;
        – het betekenis geven;
        – het onderkennen van de angst, de schuld, de schaamte en het verdriet;
        – en het dan langzaam leren loslaten.

        Ik noem het nog altijd “de donkere nacht van de ziel”. In de 1e psychose de vluchtreactie, in de 2e psychose het bevriezen en 9 jaar laten in de 3e het vechten (in mijn hoofd gelukkig). Voor mijn gevoel de laatste. Alles gaat nu zoveel beter!

        Ik zou graag willen dat er meer aandacht voor dit onderwerp komt. Als ik daarbij kan helpen door mijn ervaringen te delen dan doe ik dat graag.

        Veronique

        1. Veronique heel veel dank voor delen en daarmee voor impact en begin van verandering! Zo geschreven vanuit de ervaring creëert het bewustzijn en noodzaak voor nieuwe wegen. Groet Jim

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *