Lotje schrijft voor PsychoseNet een bijzondere serie verhalen over bekende mensen met een psychische kwetsbaarheid. Dit keer schrijft ze over de Amerikaanse Sylvia Plath, dichteres, romanschrijfster en essayiste. Ze werd slechts 31 jaar.
Vanaf haar 12e hield Sylvia een dagboek bij. Hierin schreef ze met een scherp oog voor detail. Met hulp van een synoniemenwoordenboek vertrouwde ze haar belevenissen toe aan haar dagboek als ware het een vriend. Haar uitgebreide woordenschat, schrijftalent en rijke gevoelsleven maakte haar werk indringend. Ook schreef ze over haar ambities in haar dagboek. In die tijd als adolescent werd ze somber en ze is toen een tijdje opgenomen geweest. Sylvia’s strenge vader stierf op jonge leeftijd, daarover schreef ze later een gedicht waarin ze hem dat verwijt en tegelijkertijd terugblikt op die periode en hoe ze die gebeurtenis moest verwerken.
In 1955 verhuisde ze naar Engeland waar ze schrijver Ted leert kennen
Hun eerste ontmoeting was als een donderslag bij heldere hemel. Ze leerden elkaar kennen op een avond dat zij eigenlijk met een andere date was maar Ted en zij gingen helemaal in elkaar op en vergaten alles om hen heen. Het veranderde haar leven. Korte tijd later trouwden ze.
Sylvia had wel wat succesjes gekend maar bleef in de schaduw van haar succesvolle man. Ze heeft lange tijd les gegeven, maar kon daar ook erg onzeker over zijn. Zoals ze ook intens onzeker kon zijn over de liefde van haar man. Die donkere stemmingen worden gereflecteerd in veel van haar gedichten waar mensen met een sombere inslag zich in herkennen.
Eind jaren 50, begin jaren 60 kreeg ze twee kinderen met Ted
Ze zorgde ook voor hen en deed het huishouden terwijl ze verwoed bleef werken aan haar eigen carrière. Het huwelijk liep uit op een teleurstelling. Ted had een affaire met een andere vrouw. Toen ze dit ontdekte ging ze als een bezetene gedichten schrijven. Het hielp haar om te gaan met haar gevoelens.
Uitgevers van die tijd waren toen nog niet toe aan deze felle gedichten, ze werden op dat moment niet gepubliceerd. Al die verhalen en wervelwinden leidden ook tot het autobiografische boek ‘De glazen stolp’, waarin haar worsteling met depressies gedetailleerd wordt beschreven. Kort na de scheiding was het leven genoeg voor haar. Het was te overweldigend, het leven te hard.
Na haar dood heeft ze meer lof geoogst dan tijdens haar leven
Ook is ze een icoon geworden van het feminisme. Sylvia streefde haar eigen literaire carrière na op een moment dat dit voor vrouwen verre van vanzelfsprekend was.
Remember, remember, this is now, and now, and now.
Live it, feel it, cling to it. I want to become acutely aware of all I’ve taken for granted – Sylvia Plath
Geef een reactie