Verlies van Seksualiteit. Dit blog gaat over één van de vervelendste bijwerkingen van antipsychotica. Ik zeg één van de, maar voor mij is het de allervervelendste: Ik word niet meer opgewonden door de haldol. Al vier jaar niet meer.
Ik slik 1 milligram haldol per dag omdat ik de diagnose schizo-affectieve stoornis heb. Zonder die ene milligram hoor ik stemmen, denk ik vreemde gedachten en heb ik paranoïde trekjes.
Mijn leven is sinds de haldol in veel rustiger vaarwater gekomen. Ik ben daar heel blij om en heel dankbaar voor. En het is ook de reden dat ik het blijf slikken. Maar…ik ben niet meer opgewonden.
Toen ik het aankaartte bij één van de vele psychiaters die ik gehad heb (er is nogal wat verloop bij mijn GGZ-instelling), ging ze voor me op zoek. Ze zocht in de wetenschappelijke literatuur naar onderzoek naar deze specifieke bijwerking. En ze zei tegen me: “Het enig wat ik kon vinden ging over mannen. Dat ze geen ejaculatie meer kunnen krijgen, of zelfs helemaal impotent worden.” Daar schrok ik van.
Vrouwen die antipsychotica slikken, worden dus niet gevraagd naar de specifieke bijwerking van het verminderde libido of het zelfs helemaal wegblijven daarvan
Ik trok de conclusie: de seksualiteit van een vrouw is dus blijkbaar niet belangrijk. En de seksualiteit van een vrouw met een psychiatrische achtergrond is al helemaal niet belangrijk.
Ik weet dat dit een bijwerking is van meerdere antipsychotica. Ik had het ook toen ik zyprexa gebruikte. Het heeft te maken met het remmen van dopamine in je brein. Ik weet ook dat het een bijwerking is van sommige soorten antidepressiva. En zelfs andere typen medicijnen kunnen deze bijwerking hebben.
Seksuele energie is levensenergie. Ik voel me beroofd van een ongelooflijk belangrijk deel van mijn leven
En ik weet dat er velen met mij zijn. Maar je hoort er nooit iets over. Hebben we ons er met zijn allen dan maar bij neergelegd dat wij, psychiatrische patiënten, geen recht hebben op een seksleven?
Eerst komen er depressieve, manische en psychotische klachten waardoor je leven al behoorlijk ontwricht raakt, en dan beroven de medicijnen die je slikt je ook nog eens van één van de meest essentiële onderdelen van het mens-zijn.
Ik vind het moeilijk om te accepteren en kaart het aan iedere keer als ik mijn SPV zie. Maar er is niets aan te doen, want hoe ironisch, ik ben er op ingesteld en blijf het slikken omdat ik zwanger wil worden. En haldol is een middel dat ik door kan blijven slikken tijdens een eventuele zwangerschap. Maar geil, seks, zwangerschap, moet het bij mij zonder geil doen.
Een gemene truc van het leven noem ik dat
Kennissen van mij die ook haldol slikken vonden deze bijwerking geen probleem omdat ze toch geen partner hadden. Maar ik heb wel een partner en had ik die niet, dan zou ik het nog heel erg vinden, want seksualiteit is een essentieel onderdeel van het mens-zijn. Zoals ik al zei, het is het leven zelf.
Zoals ik vroeger kon trillen op mijn benen, kletsnat, hongerig en verlangend, zo is dat nu allemaal weg. Ik wil niet zeggen dat er helemaal geen seksleven meer is, maar het is voor mij in ieder geval nog maar een fractie van wat het was.
Van 2 milligram ben ik naar 1 milligram gegaan en dat mocht niet baten. Nu is mijn intentie om naar een halve milligram te gaan. Met de bedoeling om aan de ene kant ál het psychotische buiten te houden en aan de andere kant de geilheid weer welkom te heten in mijn leven. Ik hoop dat die halve milligram dat voor me kan doen.
Drs. T. is een multi-talen talent, dol op lezen en schrijven. Ze geef Spaanse en Portugese les en schrijft over haar leven met de manisch-depressieve stoornis en psychosegevoeligheid. Voor haar boek ‘Zes Dagen, Zes Nachten’ zoekt ze nog een uitgever.
Geef een reactie