Verveling als signaal voor de mate van herstel? Wie herstelt van een aantal psychoses bevindt zich in een lastig pakket. Ook voor Pien is het zoeken naar en het hervinden van een nieuw evenwicht.
Ik probeer bijvoorbeeld een boek te lezen over Mathilda van Roald Dahl. Ze blijkt allerlei gaven te hebben en superintelligent te zijn. Ze heeft veel tegen met haar achtergrond maar ze wordt gelukkig onder de vleugel genomen van de lieve juf Engel, waardoor ze helemaal opbloeit. Ze verveelt zicht geen moment.
Sinds anderhalf jaar ben ik herstellende van een aantal zware psychoses
De acceptatie hiervan is zwaar, omdat ik in 2015 na zestien jaar stabiliteit, zelf besluit licht af te bouwen van Lithium die al laag in bloedwaarde was.
Dit afbouwen deed ik wel in samenspraak met een psychiater, maar achteraf had ik te weinig begeleiding gehad. Ik raakte in een psychose en in 2016 weer en in 2017 nogmaals.
Voor iemand waarmee het zestien jaar goed ging en dacht dat ze praktisch gezond was, was dit en enorme klap in het gezicht, een mokerslag
Ik merk dat ik herstel komt door het feit dat verveling toeslaat
Of is dat het niet?
Om toch bezig te zijn en omdat ik moeilijk thuis kan zijn had ik al vrij snel activiteiten uitgestippeld voor de week. Maandag in een bio-tuin en s’middags zwemmen, dinsdag bij de kringloop en ’s middag een cursus indesign bij een drukkerij, woensdag weer bio-tuin enzovoort.
Nu merk ik dat de activiteiten, bijvoorbeeld de werkzaamheden in de bio-tuin me na anderhalf jaar erg gaan vervelen. Wieden bijvoorbeeld blijft niet mijn hobby. Ik ben ook erg vroeg van thuis vertrekken voor deze activiteiten.
Thuis?
Thuis is een apart verhaal. Ook hier verveel ik me, maar ik kan moeilijk zaken oppakken om me te vermaken, dit kon ik wel vóór de psychoses, wat is er dan veranderd?
Ik had bijvoorbeeld ook een strak regime om te fitnessen drie keer per week op aanraden van de sportschool, ook hier sloeg de verveling toe en nu ben ik meer groepslessen aan het volgen zoals Zumba, yoga, bootcamp. Maar om de verveling tegen te gaan of om niet thuis te zijn kun je niet constant sporten….
Soms heb ik angsten en paniek om naar huis te gaan, of ik voel me thuis ook zo… Of erger
Het voelt als erg eenzaam om dit probleem te hebben. Ik vraag me dikwijls af of ik de enige ben. Hebben anderen dit ook? Hoe gebruiken anderen de mate van verveling als signaal of het wel of niet goed gaat?
Eigenlijk zou iedereen een juf Engel moeten hebben om onder de vleugels op te kunnen bloeien.
Ik krijg hulp van een psycholoog en een caseworker
We onderzoeken het probleem van niet thuis kunnen zijn, veel angsten, en rot voelen komen door gedachtes.
Het niet (meer) hebben van hobby’s of iets kunnen oppakken thuis sinds de psychoses helpen niet mee. Het blijft zoeken.
Geef een reactie