In dit vierde blog in de nieuwe herstelreeks beschrijft May-May wat haar geholpen heeft bij haar herstel van psychosen, manieën en depressie. Over stoppen met medicatie of niet, de zoektocht naar balans met medicijnen en de hulp hierbij. “Bij mijn tweede psychose ging ik naar de psychiater.”
Na mijn eerste psychose ging ik naar de huisarts en niet naar de psychiater. Ik kreeg dan ook geen medicijnen. Bij mijn tweede psychose ging ik naar de psychiater en kreeg ik Zyprexa, daar werd ik depressief van. Ook had ik last van andere bijwerkingen zoals energieverlies en aankomen in gewicht.
Dus, ik dacht, ik houd het nooit vol
om jarenlang mijn medicijnen te blijven slikken, zoals mijn artsen me vertelden dat ik moest doen. Ook vond ik het moeilijk dat een arts van me mij medicijnen voorschreef, terwijl het leek alsof ze geen idee had hoe zeer ik onder de bijwerkingen leed. Zo erg dus, dat ik er depressief van werd. Terwijl dat ook een ziekte op zich is. Als ik per ongeluk was vergeten mijn medicijnen in te nemen merkte ik dat ik me direct een stuk beter voelde. Dus dan stopte ik met mijn medicijnen. Dat heeft tot twee dwangopnames geleid waarbij ik dwangmedicatie kreeg om uit mijn psychosen te komen. Overigens begreep een andere arts wel dat ik erg leed onder de bijwerkingen van de medicijnen. Maar zij gaf eerst aan dat ze niet wist of mijn lijden voortkwam uit mijn ziekte of door de bijwerkingen van de medicijnen. Ook zei ze een keer dat het lijden aan de bijwerkingen ‘tussen mijn oren’ zat. Verder was ze erg aardig en goed, maar die opmerking deed me erg verdriet. Nu weet ik dat dat niet nodig was, want de bijwerkingen waar ik over ‘’klaag’’ staan veelal ook op de bijsluiter vermeld.
De zoektocht naar het juiste medicijn
Gelukkig vonden mijn psychiaters het goed dat ik verschillende medicijnen uitprobeerde, al gaven ze af en toe aan dat het vaak wisselen van medicijnen niet goed voor je is. Ik heb een rangorde gemaakt van medicijnen, helaas werken ze voor iedereen weer wat anders, anders had ik die rangorde hier neergezet. In ieder geval opperde iemand, ik dacht iemand van de crisisdienst, om orap te gebruiken. Daarbij heb ik van dit antipsychoticum nog de minste last van de bijwerkingen, ik kan in ieder geval een redelijk normaal leven leiden. Dus dat gebruik ik nu, samen met het middel om mijn manieën tegen te gaan, depakine. Wel ben ik altijd op zoek naar de minst mogelijke dosering. Ook wil ik nog overleggen met mijn psychiater of we de depakine af kunnen bouwen, daar een antipsychoticum ook remmend kan werken op je stemming begreep ik.
Balans tussen zo min mogelijk last van de bijwerkingen en genoeg medicijnen om te beschermen tegen psychose
Op een gegeven moment kreeg ik een psychiater die met mij balanceert tussen zo min mogelijk medicijnen zodat ik zo min mogelijk last heb van de bijwerkingen en genoeg medicijnen om zoveel mogelijk te beschermen tegen psychose. Ook krijg ik inspraak in hoeveel antipsychotica ik neem. Hierdoor durf ik ook open tegen haar te zijn op de momenten dat het minder goed met me gaat. Dan kijken we samen wat ik daar tegen kan doen. En als dat niet helpt, of het nodig is om mijn medicijnen te verhogen. Ook weet ze dat ik het liefst zo min mogelijk medicatie slik in verband met de bijwerkingen. En we kijken ook altijd of het mogelijk is om te verminderen zonder dat ik weer een
nieuwe psychose krijg.
Ik hoop van harte dat jij ook een behandelrelatie hebt met je psychiater waar je tevreden mee bent!
Liefs,
May-May
Geef een reactie