In dit blog beschrijft May-May wat haar geholpen heeft bij haar herstel van psychosen, manieën en depressie. “Dit kan een hele tijd duren.”. Mooie blog over activiteiten die helpen bij herstel.
Dit blog gaat onder andere over het volgen van je innerlijke licht en het activeren van gezonde delen in jezelf. Let echter op: het kan bij een depressie moeilijk zijn om je innerlijke licht weer te vinden, dit kan een hele tijd duren. Er zijn bij mij ook een fiks aantal jaren voorbij gegaan die ik voornamelijk doorbracht met mijn lijden te verminderen. Dan ging ik maar wandelen in de natuur, rondjes lopen om de tafel in de huiskamer, naar een café met lotgenoten etc. Ook leed ik enorm tijdens de momenten dat ik ‘leuke dingen’ deed. Ik vond het fijn om te werken voor een Iraanse nieuwsorganisatie, die Iraanse vrouwen een stem gaf in de media.
Een dagboek bijhouden, fotograferen toen ik psychotisch was
Tijdens mijn psychosen hield ik een dagboek bij (in 2009 en 2013) en fotografeerde ik (in 2013). Ik had het idee dat dat toen heel belangrijk was. Ze hebben me geholpen bij het schrijven van mijn boeken. Ik geniet van de vrolijke vlinderstickers die ik erbij heb geplakt. Een vlinder was voor mij ook een symbool van transformatie. En soms plakte ik de bovenkant van het yoghurtdessert in mijn dagboek, omdat het bijvoorbeeld appelkaneelvla was. Dan dacht dat Wouter Bos Adam was, en dat we verbonden waren door appels. Naderhand schaamde ik voor sommige stukken in mijn dagboeken.
In 2013 fotografeerde ik erg veel. Ik zag een wonderlijk schoonheid in veel dingen. Zoals een roos die Christus me liet zien en die bloeide in de patio van de gesloten afdeling van de Rembrandthof. Die roos gaf mij hoop, dat ik het hart van de duisternis, zoiets moois kon groeien. En ook had ik het idee dat het belangrijk was om vast te leggen welke kleuren kleding ik aan had als ik naar de kerk ging bijvoorbeeld.
Hulpverleners proberen je te helpen
Tijdens mijn psychosen vertrouwde ik vaak veel hulpverleners niet. In die perioden daarna had ik vaak het gevoel dat ze me bijvoorbeeld niet begrepen hoe erg ik leed onder de bijwerkingen van de medicijnen of hoe invaliderend de classificatie schizofrenie voor me was.
Gelukkig vonden we orap en gaat het nu beter met me. Ook heb ik een psychiater die me nu beter begrijpt. We proberen te balanceren tussen zo min mogelijk medicijnen zodat ik niet al teveel last heb van de bijwerkingen, maar genoeg medicijnen zodat ik niet weer een psychose krijg.
Schrijven
Tijdens de deeltijd in 2009, na mijn opname, schreef ik onder het pseudoniem Yasmin Vermeer het boek Een Ongeluk in Mijn Hoofd. Het was erg fijn om alles op papier te zetten en zo mijn gedachten tegelijkertijd een beetje te ordenen en om weer te geven wat er zich in mijn hoofd had afgespeeld toen ik psychotisch was en ineens in een andere wereld was beland. Toen ik nog wat meer hersteld was heb ik het boek herschreven in het boek Missie Wereldvrede.
Ook besloot ik mijn kennis van ‘imago’ in te zetten om stigma te bestrijden. Samen met een mede-auteur schreef ik een hoofdstuk van een boek over Media en (de)stigmatisering. Het feit dat ik mijn kennis en vaardigheden kon gebruiken en mijn mede-auteur me voor ‘vol’ aanzag deed me veel goed. Ik schreef eerder een blog over herstel en dit artikel in Schizophrenia Bulletin.
Werken op een zorgboerderij en jongeren helpen bij hun maatschappelijke stage
Soms waren er perioden dat ik na mijn opname geen werk had. Dan werkte ik als vrijwilliger op een zorgboerderij. Het was voor mijn een enorme klus om zo vroeg op te staan, maar ik was blij dat het lukte. Op een gegeven moment hadden ze me daar echter niet meer nodig.
Ook heb ik vanuit Versa welzijn jongeren geholpen met hun maatschappelijke stage. Samen met de coördinator ging ik dan kijken op locatie. Zo zijn we een keer wezen kijken toen ze werkten bij een vogelasiel.
Werken voor een Iraanse nieuwsorganisatie die vrouwen een stem gaf in de media
Ik werkte destijds als PR medewerker voor een Iraanse nieuwsorganisatie die Iraanse vrouwen een stem gaf in de media. Het voelde goed om daar te werken, omdat ik dan iets nuttigs deed. En omdat ik dan mijn professionele kwaliteiten kon gebruiken en contact had met collega’s. Desalniettemin adviseerde mijn psychiater me tijdens een opname om daar ontslag te nemen, omdat ze dacht dat ik niet kon omgaan met de deadlines. Ik vond het erg moeilijk, maar uiteindelijk heb ik niet naar haar geluisterd. Ik ben daar nog altijd erg blij om, want ik vond het erg leuk werk en het gaf me afleiding. De deadlines op mijn werk gaven mij geen stress.
Een vredesorganisatie oprichten
Tijdens mijn psychosen had ik sterk het idee dat ik iets met vrede moest gaan doen. Ik heb dit een tijd lang naast me neergelegd. Alhoewel ik wel lid was geweest van de Buitenlandcommissie van de PvdA voelde ik dat dit om een andere vrede ging. Christus had me namelijk laten zien dat hij alles dat leeft lief heeft. Het was een intens verlangen naar vrede vanuit mijn hart.
Toen ik voor mijn werk op een congres was, zag ik dat Vrouwen voor Vrede een PR medewerker zocht. Ik ging daar op gesprek en raakte zo bekend met het vredeswerk in Nederland. In 2015 heb ik Peace SOS opgericht. Nu had ik enorm geluk, dat ik een WIA uitkering kreeg en financiële steun van mijn ex-man, waardoor ik dat kon doen.
Overigens heb ik acht jaar lang gesolliciteerd naar ander werk…Het voelde na een werkend leven voor mij jarenlang erg zwaar om geen werk te hebben en het droeg destijds bij aan mijn depressie…Nu realiseer ik me dat niet alles wat van waarde is in geld wordt betaald.
Veel liefs,
May-May
PS ook de Quakers hebben het over ‘’Innerlijk licht’’. Zij geloven dat er iets van God in ieder mens is en ondersteunen vaak vredesactiviteiten van Peace SOS. Bijzonder hè.
Geef een reactie