Geachte Sint Nicolaas. Ik schrijf u niet vaak voor uw verjaardag, maar deze keer heb ik toch besloten om dat te doen. Er speelt namelijk een kwestie die mij zeer aan het hart gaat.
U weet dat ik zelf niet meer actief ben in het pakjesavondcircuit vanwege mijn kwetsbaarheid voor psychoses. Hierdoor was ik genoodzaakt om Spanje te verkiezen boven een rondreizend bestaan op de pakjesboot. Helaas heb ik daardoor ook maar weinig invloed op de Nederlandse gezondheidszorg. Door mijn kennis aan u over te dragen, hoop ik dat mijn kennis verder verspreid zal worden door Nederland.
U leeft in een behoorlijke mannenwereld, met al die pieten en hulpsinterklazen om u heen. Ik kan me voorstellen dat u daarom soms vergeet dat er ook nog een ander geslacht op de wereld rondloopt. Alhoewel het lichaam van een vrouw veel gelijkenissen vertoont met het mannenlichaam, bestaan er ook belangrijke geslachtsverschillen, waar we ons anno 2022 nog maar weinig bewust van zijn. In de wetenschap dat u alleen in dichtvorm communiceert, heb ik onderstaand gedicht geschreven om u over deze belangrijke verschillen te informeren.
Beste Sint Nicolaas, lieve broer
Nooit gedacht dat mijn lichaam als vrouw
zo anders was dan dat van jou
in het beeld dat wordt geschetst in de boeken
zijn de verschillen ver te zoeken
want wat je niet weet, dat heb je niet door
vrouwen onderzoeken, dat hoeft niet hoor!
Maar mijn maag is zuurder mijn lever werkt trager
mijn nieren zijn anders en mijn spierweefsel maar mager
dat is waarom medicatie voor psychose bij mij vaak al bij een lagere dosering effectief is
bij een te hoge dosis krijg ik meer bijwerkingen dan me lief is
Er is ook een belangrijke rol weggelegd voor oestrogeen
dat houdt mij tot m’n 45e een beetje op de been
al schommelt ze soms wel wat heen en weer
en dan hoor ik mijn stemmen ineens wat meer
oestrogeen beschermt tegen psychose en helpt bovendien tussen mijn oren
om daar in mijn hersenen de antipsychotica te binden aan de dopamine receptoren.
Maar niet elke soort medicatie is even goed voor mij
er zitten hele vervelende bij
die antipsychotica kunnen we niet meer gedogen
ik bedoel dus de middelen die prolactine verhogen
dat zorgt namelijk voor een rem op de productie van mijn oestrogenen
en schopt mij als vrouw behoorlijk tegen de schenen.
Het nadeel van dit soort medicijnen
is niet alleen dat ze mijn libido kunnen laten verdwijnen
ik word niet meer ongesteld en mijn borsten doen pijn
en laag oestrogeen kan gevolgen hebben voor mijn hele staat van zijn!
Ik heb het besproken met mijn psychiater
maar die vind dat ik spijkers zoek op laag water
en terwijl mijn klachten blijven bestaan
heeft de dokter nog nooit bij mijn hormonen stilgestaan
de dokter is daar immers niet aan gewend:
omdat hij enkel het mannenlichaam kent.
Maar gezien worden als kleine man, dat wil ik niet meer
mij behandel je als een dame en niet als een heer
en dus is het de hoogste tijd voor een grote verandering
want jij als man en ik als vrouw hebben allebei het recht op ongelijke behandeling.
Vriendelijke groet van uw zus, Sint Nicolien.
Geef een reactie