Loop jij weg voor de naderende toekomst? Hardlopend en wel passeert Walter momenten in zijn leven die belangrijk voor hem zijn geweest. Uiteindelijk heeft het hem rust gebracht. Walter neemt ons met zijn blog mee op zijn weg van herstel.
“Waar loop jij voor weg?”
Deze vraag is mij al een aantal keren gesteld
Ik loop hard. In mijn categorie M-75 ben ik succesvol, win ik belangrijke wedstrijden en bezit ik twee Nederlandse records.
De onverzadigbare karakterstructuur die ik mijzelf toedicht maakt dat ik mateloos kan zijn met als gevolg blessures en ontwenningsverschijnselen als hardlopen dreigt weg te vallen.
Het begrip loopverslaving staat dicht bij de term loopdwang. In het boek ‘De halve van Egmond’ van Bram Bakker (Arbeiderspers 2006) is een hoofdstuk gewijd aan dit thema.
Hij beschrijft loopdwang als een vorm van dwangstoornis, ook wel obsessief-compulsieve stoornis genoemd. Een kwaal gekenmerkt door obsessies, dwanggedachten en dwanghandelingen.
De kwaal heb je als je minstens een uur per dag in denken en doen hier mee bezig bent. Voorwaarde overigens om van een psychische stoornis te mogen spreken, is dat de ziekteverschijnselen lijden veroorzaken en het dagelijks leven hinderlijk beïnvloeden.
Ik heb dit soms, gelukkig niet dagelijks.
Lissabon, april 2008.
Ik heb gezocht naar antwoord op de vraag: “Waar loop je voor weg?”
De vraag verwijst naar wat mij beweegt, motiveert, om op mijn manier hard te lopen
In 2008 heb ik in Lissabon de Carlos Lopez marathon gelopen. De volgende dag bezocht ik een gelegenheid waar Fado’s gezongen werden. In deze liederen wordt vooral de “Saudade” benadrukt, een nostalgisch verlangen naar hoe het in goede tijden was.
De toekomst is niet rooskleurig maar beangstigend. Het verleden wordt opgehemeld. Ik ging op in de muziek, voelde mee met de hang naar het verleden en de angst voor de toekomst.
Omgaan met ouder worden, aanvaarding van psychisch en fysiek verval.
Onontkoombare existentiële opdrachten en uitdagingen.
Op deze avond bedacht ik twee belangrijke lange termijn doelen: acceptatie van wat is, aanpassing aan nieuwe, veranderde omstandigheden.
Zandvoort, maart 2018.
Patronen zijn lastig te doorbreken. Op 10 augustus 2010 ben ik gestopt met drinken. Een besluit waar ik trots op ben, passend in de Lissabon-voornemens. Hardlopen heeft mij in de afgelopen jaren naast veel successen ook teleurstellingen gebracht.
De strijd aangaan met mijn jongere zelf in plaats van leeftijd-gerelateerd lopen heeft blessures tot gevolg gehad. De weg terug is moeizaam door ongeduld. Eind 2017, begin 2018 was dit het geval. De Zandvoortcircuitrun was de eerste wedstrijd van dit jaar.
Een nieuwe lente, een nieuw begin.
Ik heb gelopen, ik heb gewonnen, vooral van mijn jongere zelf.
“Waar loop je naar toe?”
Zandvoort was in zekere zin nog een strijd. Lopend wil ik verder kennis maken en ervaringen opdoen met mijn nieuwe zelf die vrede heeft met wat er is. Gedachtig het volgende citaat:
“Als ik door zorgen niet kan slapen, tel ik mijn zegeningen en geen schapen!”
(Irving Berlin, Count your blessings, 1954)
Geef een reactie