Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Auteur

Jim van Os

Jim van Os is een herstelgerichte psychiater, hoogleraar psychiatrische epidemiologie en Voorzitter Divisie Hersenen, UMC Utrecht.

Jim van Os werkt op het raakvlak van ‘harde’ breinwetenschap, gezondheidszorgonderzoek, kunst en subjectieve ervaringen van mensen met ‘lived experience’ in de GGZ. Jim is ook familielid van mensen met psychosegevoeligheid.

Jim van Os schreef deze toegankelijke boeken:

Trauma Begrijpen in 33 vragen

Psychose Begrijpen in 33 vragen

Neurodiversiteit Begrijpen in 33 vragen

We zijn God niet

Wat is complex trauma? C-PTSS, meer dan PTSS

Jim van Os: "We krijgen veel vragen met de vraag wanneer trauma ‘complex’ is en wat dat dan betekent. Wat is complex trauma en C-PTSS?"

Op het eSpreekuur krijgen we veel vragen van mensen die vragen wanneer trauma ‘complex’ is en wat dat dan betekent. Reden voor een blog complex trauma en de complexe posttraumatische stressstoornis (C-PTSS).

Hoe kun je het je voorstellen? In de diepten van de menselijke psyche ligt een complex netwerk van herinneringen, emoties en ervaringen. Voor sommigen is dit netwerk een doolhof van trauma’s, zo ingewikkeld en diep verweven dat het navigeren erdoorheen een levenslange uitdaging vormt. Dit is het domein van de complexe posttraumatische stressstoornis (C-PTSS), een wereld waarin de geest probeert te overleven te midden van de ruïnes van verwoestende ervaringen.

Het ontstaan van c-ptss: een noodkreet van de ziel

Complex trauma, of complexe posttraumatische stressstoornis, is een term die is ontstaan uit de noodzaak om de veelzijdigheid en ernst van bepaalde traumatische ervaringen te erkennen die niet volledig worden omvat door de standaarddefinities van PTSS. Het verhaal van Madelon, een jonge vrouw die worstelt met de schaduwen van haar verleden, toont de verwoestende impact die langdurig en herhaald trauma kan hebben op de ziel.

Madelon’s wereld is er een van dissociatie, een verdedigingsmechanisme waarbij ze zichzelf loskoppelt van de pijn, wat resulteert in een emotionele verdoving en vervreemding van zichzelf en haar omgeving. De somatische echo’s van haar trauma – de hoofdpijn, buikpijn, chronische pijn – zijn de stille schreeuw van haar lichaam, een constante herinnering aan de angst en de waakzaamheid die haar dagelijkse leven doordringen. De stemmen die ze hoort zijn een echo van de kwelgeesten die haar vroeger hebben belaagd.

Meer dan PTSS

De erkenning van C-PTSS als een unieke en complexe vorm van trauma is een essentiële stap in het begrijpen en behandelen van degenen die te maken hebben gehad met langdurige, herhaalde traumatische ervaringen. Deze ervaringen gaan vaak verder dan een eenmalige gebeurtenis en omvatten situaties zoals langdurig misbruik, oorlogsgeweld, of gevangenschap. Deze vorm van trauma tast niet alleen het emotionele welzijn aan, maar heeft ook een diepgaand effect op iemands identiteit en interpersoonlijke relaties.

De strijd voor erkenning: een reis door de tijd

De weg naar erkenning van complex trauma is lang en hobbelig geweest, vaak gehinderd door verouderde opvattingen en de strikte categorisering van psychische stoornissen. Desondanks hebben de stemmen van ervaringsdeskundigen en vooruitstrevende professionals een licht geworpen op het belang van een brede en inclusieve benadering van trauma. Het is een strijd die doorgaat, maar langzaamaan wordt gewonnen.

Complex trauma en psychosegevoeligheid

Een van de meest onthullende inzichten in de studie van complex trauma is de ontdekking van zijn diepe connectie met psychosegevoeligheid later in het leven. Onderzoek wijst steeds vaker uit dat mensen die in hun jeugd of adolescentie langdurige en herhaalde traumatische ervaringen hebben ondergaan, een verhoogd risico lopen op het ontwikkelen van psychotische symptomen, waaronder het horen van stemmen. Dit fenomeen, vaak omgeven door stigma en misverstanden, is een prominent verschijnsel bij individuen die met complex trauma worstelen.

Het horen van stemmen kan een directe uiting zijn van het onverwerkte trauma dat diep in het onderbewustzijn is genesteld. Deze stemmen kunnen variëren in karakter en intensiteit, maar dienen vaak als een echo van het verleden, die de traumatische ervaringen en de daarmee samenhangende emoties zoals angst, schuldgevoel en schaamte weerspiegelt. Voor sommigen kunnen deze stemmen zelfs de vorm aannemen van hun misbruikers, waardoor de traumatische gebeurtenissen steeds opnieuw beleefd worden, een cyclus die uiterst moeilijk te doorbreken is.

Deze onthulling benadrukt het belang van een trauma-geïnformeerde benadering in de behandeling van psychosegevoeligheid. Het erkennen van de rol van complex trauma als een fundamentele factor in de ontwikkeling van psychotische symptomen biedt een cruciaal perspectief voor therapeuten en zorgverleners. Het stelt hen in staat om voorbij de symptomen te kijken en de onderliggende trauma’s aan te pakken die de kern vormen van de psychotische ervaring. Deze benadering vereist niet alleen een diepgaand begrip van de dynamiek van complex trauma, maar ook een toewijding aan het creëren van een veilige en ondersteunende therapeutische omgeving waarin individuen hun traumatische ervaringen kunnen verkennen en verwerken.

De erkenning van de relatie tussen complex trauma en psychosegevoeligheid is een stap voorwaarts in de destigmatisering van psychotische ervaringen en biedt hoop voor degenen die op zoek zijn naar herstel. Het is een herinnering aan de complexiteit van de menselijke psyche en de veerkracht die nodig is om de schaduwen van het verleden te overwinnen en een pad naar herstel te bewandelen.

Richtlijnen voor herstel: een pad van hoop

De ontwikkeling van richtlijnen zoals die van Blue Knot en de adviezen van de Adviesgroep Vroegkinderlijk Trauma Nederland markeren een keerpunt in hoe we complex trauma benaderen. Deze richtlijnen benadrukken het belang van veiligheid, erkenning van de impact van trauma op lichaam en geest, en de noodzaak van een individuele en holistische behandelaanpak.

De uitdagingen van de behandeling

De behandeling van complex trauma is verre van eenvoudig. Traditionele praattherapieën en EMDR schieten vaak tekort bij het aanpakken van de diepgewortelde effecten van langdurig trauma. Er is een groeiende erkenning voor benaderingen die het lichaam en de geest als één geheel zien, en die gebruikmaken van innovatieve therapieën zoals het Comprehensive Resource Model (CRM) en andere lichaamsgerichte methoden.

Het belang van de reis: voorbij de bestemming

Voor degenen die worstelen met complex trauma, is het pad naar herstel vaak lang en vol onzekerheden. Het is een reis die moed, geduld en veerkracht vereist, maar ook een die belooft te leiden naar een plek van begrip, herstel en uiteindelijk, vrede. In de zoektocht naar herstel en begrip, moeten we de moed hebben om de complexiteit van het menselijk lijden te omarmen. Complex trauma is een herinnering aan onze kwetsbaarheid, maar ook aan onze ongelooflijke veerkracht.

Meer lezen over (c)PTSS?

Heb je een vraag?

Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.

Wil je PsychoseNet steunen?

Wordt donateur en help ons om mooie projecten te realiseren.

Reacties

9 reacties op “Wat is complex trauma? C-PTSS, meer dan PTSS”

  1. Jose Smit

    Hallo Jim, Dit artikel bevestigt voor mij hoe mijn psychosen een steeds nieuwe herhaling oproepen van trauma in mijn jeugd. Mijn stemmen zijn dan de spiegel daarvan. Ik ging er altijd vanuit dat ik geen ptss had, tot een psycholoog dat bij me vaststelde en er deuren open gingen. Nu zie ik ook dat er meer soorten trauma speelden en dat ik vaak dissocieerde( en soms nog). Nu durf ik te erkennen dat mijn ptss ook complex is. Dat wist ik nooit. Ik kan het in ander licht zien. En het helpt me mezelf serieus te nemen en te blijven vertrouwen op mijn intuitie, dat is dat ik steeds voor lichaam en geest kies, dat ik mag leren ontspannen bij aanraking en dat de complexiteit ook vaak woordeloos is, vroege kindertijd en er verbaal geen breder arsenaal was. Nu kan ik wel woorden vinden, maar sosm kun je het niet zeggen of duidelijk maken. Mijn psychosen deden dat voor mij. En hebben me ook erg geholpen te zien waar mijn wonden zaten. Helaas is dat voor de omgeving en/of buitenwereld niet altijd te begrijpen. Daarom dank voor jouw stuk, dat helpt naar meer begrip. En waar ik het zinvol acht, kan ik het delen.

  2. Mirjam Giphart

    Dat ik vanuit mijn (vroegkinderlijk) verwarrende en traumatische jeugd cptss had ontwikkeld was me al lang duidelijk. Dissociëren deed ik niet. Dwz dat was mijn aanname, die door alle therapeuten en psychiaters gedurende tientallen jaren werd bevestigd.
    In 2021 (ik was 63) vroeg ik weer een serie EMDR aan en de eerste situatie die ik wilde aangaan was de reeks ruzies met mijn volwassen dochter waarin voor mij totaal ondoorgrondelijk in leek te verzeilen. Tijdens de sessie zag ik ineens wat er gebeurde: ik raakte ineens in een waas, een blur en snapte niets meer. Ik zag dat mijn dochter door die houding van mij steeds geïrriteerder en bozer werd en daardoor werd de blur steeds ondoorzichtiger. Ik veroordeelde ondertussen mezelf heel erg (intern) en dat maakte de situatie nog erger.
    Tijdens de sessie zag ik ook ineens dat ik dit zeker al sinds het begin van mn puberteit herkende. Het was een enorme openbaring voor me. Ik besefte dat ik wel degelijk heel veel gedissocieerd had.
    Ik heb meteen mijn kinderen erkenning gegeven voor dit soort situaties gedurende hun hele leven, ondanks de angst dat ze me erdoor voor altijd uit hun leven zouden gaan bannen. Ik wilde de consequenties aanvaarden, maar ook openheid geven en laten zien dat ik begreep hoeveel ze erdoor geleden moesten hebben. Mijn dochter reageerde dat het het mooiste cadeau vond dat ze ooit van me gekregen had.
    Het mooist voor mezelf vond ik dat ik bij de eerste de beste situatie waarin ik de blur herkende (dat was in een gesprek met een collega) ik zeggen kon: ik kan nu niet antwoorden. Mijn brein geeft aan dat het dit nu niet aankan. Daarmee verbrak ik direct de dissociatie en kon ik in de situatie blijven. Later kon ik wel antwoord geven op haar vraag.

    Ik vertel dit omdat ik het soms schrijnend vind te weten dat ik ondanks veel en diepgaande therapieën schijnbaar op zo hoge leeftijd nog weer nieuwe symptomen ontdek. Mijn hele leven is zo (negatief) beïnvloed door wat er in mn jeugd is scheefgegaan. Tegelijk put ik ook hoop uit het feit dat ik ondanks dat toch een fijne relatie met mijn (klein)kinderen heb en hun vertrouwen heb. En dat ik heel fijne dingen heb kunnen ondernemen (in mn werk en hobbymatig) in de loop van mijn leven. En dat ik ondanks dat mijn hele leven in het teken van angst gestaan heeft (deels onbewust) en nog steeds staat, ik toch het lef had om op mn 65e te emigreren en een nieuw leven in een buitenland zonder netwerk op te bouwen.

  3. Hoi Jim,
    Ben nu bezig met de cursus ‘Jeugdtrauma’ van Jan Bommerez. Het gaat veelal over lichaamsbewustzijn en een stukje theorie.
    Hij stelt dat trauma een ontregeling van het zenuwstelsel is en door (lichamelijke) oefeningen uiteindelijk beter mee om te gaan. (Lastig uitleggen, Googlen!)
    Ik heb ook EMDR gehad en het heeft ook niet geholpen. Ben al zo’n 40 jaar cliënt bij de GGZ maar heb het zelf moeten ‘uitvogelen’. Met deze online cursus Ben ik erg blij, erkenning en herkenning!
    Vriendelijke groet,
    Helen

  4. Hanna

    Bedankt voor deze blog. Ik hoop dat het vooruitstrevende inzicht ertoe leidt dat de ggz ook na vaststellen van psychotische symptomen later, de trauma’s niet gaat labelen als psychotisch (en niet opeens label schizofrenie ipv dis met cptss) want dat is hertraumatisering en dat de uitleg uit uw blog tot meer begrip leidt en trauma geïnformeerde benadering. Ik ga uw blog uitprinten zodat ik deze informatie kan delen wanneer nodig.

  5. Mar

    Jim dank voor het artikel ! Nu kan ik gewoon het artikel sturen naar mensen die willen weten waar ik doorheen ga.

    1. Jim van Os

      Graag gedaan Mar blij dat het zo gebruikt kan worden!

  6. Mies

    Ik ben heel ‘blij’ met deze blog. Ik herken het. Voor mij is het dagelijks een gevecht tegen mijn extreme angsten en wantrouwen (achtervolging, zelfhaat etc). Ik ben ervan overtuigd dat dit komt door een langdurige onveilige situatie in mijn jeugd. De aanleg van je neurologische systeem is misschien anders verlopen (n. sympaticus teveel, parasympaticus te weinig en delen in je hersenen anders waardoor oa slecht slapen, slecht relativeren). Ik heb 3 jaar EMDR gedaan maar dat is denk ik niet de beste manier om iemand die chronische stress heeft te helpen. Ik ben nu bezig om te proberen mijn lijf te laten ontspannen en probeer mezelf te overtuigen dat de wereld wel te vertrouwen is (moeizaam in deze stressvolle maatschappij). Heel langzaam gaan de stapjes. Ik denk voor iemand die niet uit een disfunctioneel gezin komt is het bijna niet te begrijpen wat het betekent om uit je isolement te komen (hoeveel angst dat oproept) en hoe moeilijk het is om gedrag te interpreteren en om tussen mensen te functioneren. Ik heb mezelf volledig uitgeput (extreem hard werken) om voelen te vermijden (maar dat gaat natuurlijk niet).

    1. Mar

      Heel herkenbaar Mies. Ook ik heb 3,5 jaar emdr gehad. Met wisselend resultaat. Het beeld is heel herkenbaar. Wat ik nu wel leer is dat angst eerst vele malen groter gaat worden als je je uit dat isolement gaat werken. En dat maakt het ook heel moeilijk.
      Gelukkig heb ik nu een oplettende therapeute. Confronterend maar ook helpend. Zij werkt oa met polyvagaal theorie en het werk van janina fisher. Beide gericht op wat je voelt en hoe je ook meegaat in de innerlijke strijd die er is. Heel moeilijk maar voor mij wel helpend.
      Het is een lange weg. Dat wel.

      1. Jim van Os

        Dank Mar en Mies voor delen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *