Veel gezochte termen

Psychosenet blog

Weer aan de slag – zingeving blijkt vaker een motivatie te zijn dan geld

Werk en psychische kwetsbaarheid

Als je door je psychische kwetsbaarheid een tijdje uit de running bent geweest, kan het behoorlijk lastig zijn om weer aan de slag te gaan. Vaak voel je de hijgende adem van de uitkerende instantie in je nek en dat geeft nou net de stress die je niet kunt gebruiken. Terugkeren naar je werkplek zal voor sommige mensen spanning opleveren, anderen kunnen helemaal niet meer terug.

Toch willen de meeste mensen na een opnameperiode, psychose, ernstige depressie of manie wel weer iets gaan doen. Vrijwilligerswerk kan een optie zijn omdat je dan het gevoel hebt dat er minder druk op je wordt gelegd. Het grote nadeel is natuurlijk dat je geen geld verdient. Daarnaast wordt vrijwilligerswerk vaak niet voor ‘volwaardig’ gezien, terwijl je graag weer gewoon wilt meetellen.

De ervaringen die je opdoet met een psychische kwetsbaarheid veranderen je als mens

Na een psychose of een zware depressie, voel je je niet alleen anders, je leert ook dat je je leven op sommige punten anders moet inrichten, wil je niet weer onderuit gaan.

Voor veel mensen blijkt hun oude baan een grote stressfactor. Als je voor een commercieel bedrijf werkte, zoek je nu werk waarbij prestaties minder tellen. Veel mensen die als ervaringsdeskundige werken, deden vroeger totaal ander werk. Een mooi voorbeeld van een carrièreswitch die door de psychische kwetsbaarheid is ingegeven.

Als je een psychische kwetsbaarheid hebt, kijk je sowieso vaak anders tegen de maatschappelijke ratrace aan

Omdat je jouw persoonlijke doelen en dromen hebt moeten bijstellen, is het veel belangrijker om je te concentreren op de ontwikkeling en vervulling op je eigen niveau. Zingeving blijkt dan veel vaker een motivatie te zijn dan geld.

De begeleiding die je krijgt voor werk en/of studie vanuit het UWV, pakt voor iedereen anders uit. Soms wordt gekozen voor een re-integratietraject of omscholing. Keuzes die gemaakt worden terwijl je zelf het gevoel hebt dat je nog herstellende bent of terwijl je motivatieproblemen hebt als gevolg van medicatie die je gebruikt.

Toch is het belangrijk dat je voor jezelf een doel stelt voor de toekomst. In kleine haalbare stappen, zodat je gemotiveerd blijft en te veel stress vermijdt. Vraag hulp als je die nodig hebt, er is vaak meer mogelijk dan je denkt!

Deze maand is ‘Psychische kwetsbaarheid, studie en werk’ het thema bij PsychoseNet.nl. Een belangrijk thema waar iedereen met psychische problemen vroeger of later mee te maken krijgt.

Praat mee, deel jouw ervaring hieronder, schrijf een blog of laat ons per mail jouw ervaring weten. Zo helpen, steunen én motiveren we elkaar!

Hoe heb jij het aangepakt toen je weer ging werken of je studie oppakte? Ging je weer terug naar je oude werk of ben je iets (heel) anders gaan doen? 


Lotty namens de redactie van PsychoseNet. Deel je ervaring met ons, schrijf bijvoorbeeld een blog!

Reacties

6 reacties op “Weer aan de slag – zingeving blijkt vaker een motivatie te zijn dan geld”

  1. Esther

    Ik ben zzp medisch pedicure ik ben er 5 maanden tussen uit geweest. Ik zei na 2 maanden wat er gebeurd gebeurd er sept wil ik weer werken. Tegen al het advies in.
    Het is pittig lig om 22.00 in bed maar zo dankbaar dat ik weer kan doen wat ik leuk vind.
    Mijn tip luister niet naar de behandelaars maar maak je eigen doelen. Je kan meer dan je denkt

  2. klaas

    Hallo,

    Na mijn psychose heb ik mijn studie weer opgepakt en met goed resultaat afgerond. Het is dus wel mogelijk. Alleen nu moet ik gaan werken. School was tamelijk relaxed ik hoefde immers maar halve dagen te draaien (op mijn stage na). Ik raad iedereen aan om het in ieder geval te proberen want mensen accepteren het niet als je de hele dag niks gaat doen. En de oordelen over mensen die niet werken zijn grotere stressoren dan de stress die het werk met zich meebrengt IMO. Dus ik ben druk aan het solliciteren!!! groet

  3. ebba hertsenberg

    Ik werkte voor de provincie Noord-Brabant als ambtenaar voor de afdeling handhaving. Door omstandigheden ben ik opgenomen geweest drie jaar nadat ik in functie kwam. Sindsdien heb ik niet meer optimaal gepresteerd. Ik maakte fouten in mijn werk en kon de snelheid van de afdeling niet meer aan. De digitalisering nam toe en er kwam een reorganisatie. Ik heb het in de kantoor tuin van de opnieuw opgerichte semi overheids- instelling een jaar volgehouden. Een hele confrontatie met mijzelf. Ik werd ziekgemeld en de arbeidsdeskundige concludeerde dat ik niet meer terugkon naar mijn oude plek. Er mocht een oplossing gevonden worden. Inmiddels werk ik voor de afdeling boeken in een kringloopwinkel. Prijzen en sorteren. leuk werk gezien ik ook gedichten schrijf sinds mijn psychose.
    Helemaal overgeven aan het patient zijn kan ik niet. Dat vind ik wel eens jammer omdat je zo bij een hoop organisaties niet terecht kunt. Ik vertrouw maar op mijn eigen kracht en de werkervaring die ik inmiddels heb opgedaan.

  4. Esther Matthaei

    Citaat Karel Burgs: “Die weerstand kan negatief ervaren zijn door de hulpverlening maar je kunt het ook zien als vechtlust en niet meer met me laten sollen, waardoor ik tot nu toe mijn gestelde doelen op verschillende gebieden allemaal bereikt heb. Ik wil in elk geval nooit meer terug naar mijn’ vroegere leven’ en ook nooit meer naar een patientenrol als dat te voorkomen is.”

    Karel, ik heb je verhaal gelezen en wordt er helemaal blij van. Uit je bijdrage spreekt vechtlust en een hoge mate aan zelfreflectie waardoor je telkens weer een stukje verder komt ondanks de tegenslag die je hebt ervaren. Bovenstaand citaat heb ik zodanig geïnterpreteerd dat je de slachtofferrol achter je hebt gelaten? En dat je daarmee ook weer eigenaar van je problemen wordt en ook weer je eigen regie over eventueel vervolgstappen in je herstelproces in handen hebt? Petje af! Je mag trots op jezelf zijn. Zelf ben ik ondanks een psychose en depressies altijd blijven werken omdat ik mijn baan in het onderwijs ook eigenlijk als een roeping zie.
    Ik meen door de regels door te lezen dat je het af en toe nog moeilijk hebt en erover zou willen praten zonder meteen door de GGZ opgeslokt te worden als patiënt. Heel herkenbaar! De oplossing die ik voor mij hebt bedacht is een zelfhulpgroep te vinden die door lotgenoten is opgericht en dus ook volledig georganiseerd is door lotgenoten . Helaas was mijn zoektocht tot nu toe tevergeefs want het enige dat ik kon vinden was door de GGZ georganiseerde en gefaciliteerde “zelfhulpgroepen” begeleidt door een spw’er. Waarbij de indeling een of twee keer per week 1,5 uur plenair en 1,5 uur in groepjes werken midden op de dag me meer lijkt op een soort activiteiten-plus-bezigheidstherapie. Mijn ideeën over zelfhulpgroep staan er bijna haaks op. Maar het idee van een goed werkende zelfhulpgroep waar je steun, herkenning kan ervaren en ook kan geven laat me niet los. We kunnen zo veel van elkaar leren. Een onbenutte kans lijkt me. Desnoods ga ik misschien nog zelf een zelfhulpgroep oprichten.
    In ieder geval bedankt voor het delen, Karel! En bedankt Lotty voor je initiatief deze blog te schrijven en hier neer te zetten.
    PS: Over twee weken ga ik tijdens een studiedag op mijn werk “uit de kast” komen over mijn psychische kwetsbaarheid. Het doel van mijn voordracht is echter de collega’s tips te geven hoe je met leerlingen met psychische problemen om kan gaan en hoe we met z’n allen een nog veiliger omgeving kunnen creëren, waarin vertrouwen en respect voor elkaar centraal staat zonder erbij uit het oog te verliezen dat de leerlingen er komen om een diploma te behalen. We zijn al een heel stuk op de goede weg op mijn school want bij ons is ‘anders zijn’ eerder de regel dan de uitzondering. Door de bijzondere constructie is een VAVO-school (waar ik dan werk) bij uitstek al de stigmatiserende omgeving.

    1. Marieke Bootsma

      Beste Esther, ik zie dat jij op zoek bent naar een zelfhulpgroep. Zo’n 15 jaar geleden heb ik meegwerkt aan het ZWPV (Zelfhulpgroepen voor Werknemers met een Psychiatrisch verleden). Ik heb eerst zelf meegedraaid in zo’n groep en er later, met een maatje, een opgezet in Bilthoven. Deze is ook alweer jaren geleden opgeheven, maar de kennis en ervaring is nog wel aanwezig en ik zal daar toch niet de enige in zijn. Misschien zijn er mogelijkheden om te kijken of er weer zoiets van de grond te krijgen is? Ik sta er in ieder geval voor open.
      Zelf heb ik ervaring met terugkerende depressies. Op dit moment ben ik weer herstellende van zo’n “monster” en ben ik op mijn werk weer stap voor stap aan het opbouwen met steun van een goede bedrijfsarts en leidinggevende.

  5. Karel burgs

    Mijn psychose ontstond na een opbouw van spanning in een te zware functie in een verpleeghuis en het aldaar moeten oplossen van een probleem . Toen het niet meer ging en ik mijn werk, wat mijn identiteit was geworden, moest loslaten, flipte ik door. Toen ik naar huis ging zei ik, voordat ik naar de huisarts ging, wat moet ik nu? Dan wordt ik maar postbode. Na jaren therapie, overleven, medicatie, enz enz en verschillende vrijwilligersbaantjes zoals in het groen, dierenasiel, inloophuis ( ik hield het nooit lang vol omdat ik steeds terugviel) kwam ik via arbeidsproject van de ggz als vrijwilliger bij een postgroep. In het begin functioneerde ik zo minimaal dat ik amper dikke en dunne stiekems uit elkaar kon houden. Het ging langzaam beter met vallen en opstaan. Na een paar jaar is het een vaste baan voor 20 uur in de week bij postbedrijf van sociale werkvoorziening geworden. Ik bezorg in alle wijken van de stad, ken alle straten, werk regelmatig nieuwe mensen in. Vanaf het begin doe ik dit werk nu ongeveer 14 jaar. Geeft niet veel stress meer, veel intensieve lichaamsbeweging wat ik prettig vind. Uitkeringsdeel ontvang ik op mijn salaris. Kan goed rondkomen. Ik heb geprobeerd uren uit te breiden, er is echter een personeelsaannamestop dus dit kan nu niet. In januari heb ik ws herindicatiegesprek met UWV. Ik ben zo iemand die zich een jaar daarvoor al druk over zoiets kan maken, en dat is inderdaad niet goed voor mijn gezondheid. Het begrip werk heeft een heel andere rol in mijn leven gekregen, het is een van de dingen die ik doe. Menselijke relaties, sport, studie, rust, gezelligheid zonder hectiek en het enigszins in evenwicht houden en helpen van mensen in mijn omgeving zonder teveel in mijn hulpverlenersvalkuil te vervallen zijn nu belangrijk. Er komen uit mijn hoofd altijd wel weer ideeën als ik teveel stilval of terugval. Er is vanuit de omgeving soms, maar niet altijd begrip, ervaar ik. Op zicht zou je zeggen dat ik mijn vervolgverhaal voorlopig redelijk vormgegeven heb. Tot moet ik blijven opboksen tegen stigma’s en negatieve reacties die ik heel veel, ook in mijn directe omgeving en soms helaas ook binnen de hulpverlening, heb gekregen. Negatieve reacties kunnen ook altijd een kern van waarheid bevatten, dat ik het nodige nog niet goed doe. Er zijn ook veel vriendelijke mensen en mijn vriendin is me altijd blijven steunen. Dat scheelt de helft. Ik blijf helaas in mijn lichaam verschijnselen houden, maar kan mijn evenwicht redelijk handhaven. Als ik met langzaam verder dingen uitproberen merk dat steeds meer lukt, krijg ik mogelijk meer zelfvertrouwen. Ik laat me in elk geval nooit meer opnemen vrijwillig. Ten ene male ben ik daardoor achteruit gegaan, al kon het toen niet anders. Ze hadden me daar trouwens al snel afgeschreven, ik toonde teveel weerstand en verder dan recepten ophalen kwam ik niet. Nu, zonder medicatie, hoop ik het nog lang zo te redden want eigenlijk ben ik nu heel tevreden met mijn leven, hoewel ik soms nog moeite heb met sommige sociale situaties en wat identiteitsproblemen heb. Die weerstand kan negatief ervaren zijn door de hulpverlening maar je kunt het ook zien als vechtlust en niet meer met me laten sollen, waardoor ik tot nu toe mijn gestelde doelen op verschillende gebieden allemaal bereikt heb. Ik wil in elk geval nooit meer terug naar mijn’ vroegere leven’ en ook nooit meer naar een patientenrol als dat te voorkomen is.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *