Ik mag naar de politieacademie in Amsterdam. De gehele dag staat in het teken van hoe de politie beter kan leren omgaan met psychiatrische cliënten die psychotisch zijn en ik mag hierbij mijn bijdrage leveren.
De eerste oefening was al bezig toen ik aankwam. Er deden twintig agenten mee en er waren die dag echte acteurs ingehuurd. Verschillende situaties werden geoefend. Zelfs een levensechte situatie waarbij een meisje een pistool, op haar hoofd zet.
In deze trainingssituatie moesten agenten met gebruik van wat richtlijnen, naar eigen inzicht zien te proberen de situatie vanuit cliënten perspectief goed af te handelen. Maar altijd stond hun eigen veiligheid voorop. De eerste situatie speelde zich af in een gebarricadeerd woonhuis waarvan de moeder dacht dat de Russen kwamen. Alles was dichtgespijkerd en hun kind was al vijf dagen niet naar school geweest.
Steeds moesten twee andere agenten proberen de situatie op te lossen en rust te brengen
Was er interventie nodig van bijvoorbeeld een crisisarts of ambulancepersoneel dan werden ook deze ingeseind. Hierna verhuisden we met z’n allen naar een betonnen oefentrappenhuis. Op vier hoog stond een zwaar overspannen man die psychotisch was en dreigde te springen. De agenten moesten op de eerste verdieping blijven staan en van daaruit de zwaar overspannen man proberen tot rust te brengen. De situatie liep plotseling heel erg uit de hand doordat bij de acteur zijn belevingen van zijn uitzending naar Mali naar boven kwamen. Hij werd steeds agressiever en in de kleine ruimte klonken oerkreten. Achteraf bleek hij herbelevingen te hebben. Nazorg bij de marine had hij dus niet gehad. Hij vertelde later dat hij twee mensen moest doden om zelf te overleven. Een van de agenten zag de ernst in en liet een crisisarts ter plaatse komen. Gelukkig liep dit goed af.
Daarna gingen we allemaal naar een café aan de andere kant van het terrein. Dit café was nagebouwd en er stonden tafeltjes en stoelen in. Meerdere agenten kregen ook hier weer opdrachten.
Eerst moest er een bezoekster in beschonken toestand zonder identiteitsbewijs zachtaardig verwijderd worden
Dit lukte niet altijd gemakkelijk omdat ze tegenstribbelde en geen identiteitsbewijs bij zich had. Hierna bevond zich een vrouw bewapend met een mes in de bar, ook zij was zeer opstandig en agressief. Drie groepjes van twee agenten kregen nu opdracht om na elkaar te proberen de vrouw op verantwoorde wijze het mes afhandig te maken. Na veel heen en weer gepraat lukte dit niet en er stond steeds opnieuw zeer explosieve sfeer.
De docent links naast me ging met de verwarde vrouw in gesprek. Hij liep naar haar toe en gaf haar zijn rechterhand, stelde zich voor en graaide met zijn linker hand het mes weg. ‘Kijk, zo eenvoudig is het gewoon’, zei hij toen. Vol verbazing keken we toe. Hierna hadden we even een korte pauze.
Even later gingen we weer de bar binnen. Nu was er een dik touw bevestigd aan de bel waar je rondjes kon geven. Beneden had een jonge vrouw zich opgehangen ze lag op de vloer. Buiten werden weer twee agenten geïnstrueerd en ze stormden op bevel naar binnen. Ze proberen de situatie van de vrouw goed in te schatten. Ze keken of ze lucht kreeg, legden haar in de stabiele zijhouding en gingen verder met het verlenen van eerste hulp. Zelf was ik hierdoor heel erg ontdaan omdat mijn broer enkele jaren eerder ook suïcide had gepleegd op 47- jarige leeftijd. Alles kwam weer bij me boven.
Hierna waren weer steeds twee andere agenten aan de beurt. Ieder kreeg de vraag wat er gebeurd met een slachtoffer als hij of zij zich verhangt. Niemand van de agenten – op één na – wist te vertellen dat je niet je nek breekt maar dat het slachtoffer stikt.
‘s Middags zou ik mijn PowerPoint presentatie geven. Ik had in de week ervoor 23 dia’s gemaakt.
Ik kreeg de tijd om vooral mijn psychotische belevingen aan de agenten over te brengen
Vol aandacht werd er geluisterd naar mijn uitleg en er kwamen veel vragen. Bijvoorbeeld: wat gaat er in een cliënt om en wat ziet hij als hij psychotisch is? Waarom kan hij of zij vaak zo kwaad en agressief zijn? Op alle vragen gaf ik zo goed mogelijk antwoord. Ook had ik wat folders voor iedereen meegebracht. Mooi was het om te merken dat er voor dit thema zoveel belangstelling was. Na afloop was er voor mij een staande ovatie.
Na mijn presentatie gingen we naar de special gebouwde oefenbunker, maar door het goede weer zou dit alles zich buiten afspelen. Telkens weer moesten agenten proberen een acteur met een pistool die zelfmoord wilde plegen op andere gedachten proberen te brengen, daarbij hun eigen veiligheid boven alles stellend. Voor de agenten is dit geen gemakkelijke opgave. Meermaals gaf de instructeur dan ook aanwijzingen.
Ik vond het fijn dat mijn inzichten bij iedere situatie vanuit cliëntenperspectief, heel erg gewaardeerd werden en bij iedere situatie gaf ik ook aan hoe het eigenlijk beter kon
Zelf heb ik nu kunnen ervaren dat een agent het vaak niet makkelijk heeft. Met meerdere instructies moet hij vaak pijlsnel naar crisissituaties en daar nog vaak naar eigen inzicht acuut handelen. Niet eens wetend wat hij tegenkomt.
Ik heb wel kunnen aangeven dat ik het erg jammer vind dat de politie vaker onnodig geweld gebruik en regelmatig een psychiatrische cliënt begeleid tot in de isoleercel. Ook komt het voor dat in psychiatrische instellingen door personeelsgebrek vooral in de nachtelijke uren een beroep op de politie wordt gedaan als een en ander uit de hand dreigt te lopen. Verder heb ik ook wat uitleg over medicatie kunnen geven.
Deze dag heb ik met eigen ogen kunnen zien dat onze politie wel degelijk goed word voorbereid op hun taak
Ik vond het verder heel erg belangrijk dat ik door allen als een van hen werd beschouwd die dag.
Ook de Politie waardeerde het erg dat er voor het eerst iemand uit de GGZ de hele dag de moeite nam om zijn kennis met de hen te delen. Om 8.00 uur werd ik van het station gehaald en om 16.30 uur daar weer afgezet. Ik zou het geweldig vinden als ik op meerdere plaatsen in het land deze voorlichting zou kunnen uitdragen. Want het bekende mes zal aan twee kanten snijden.
Huub Hendriks – Medewerker Lotgenotenlijn Plusminus. Neem gerust contact met ons op. 0900-5-123456. De hulplijn is iedere dag van 11 tot 21.00 uur bemenst, ook in het weekeinde. Er zijn op veel gebieden gespecialiseerde vrijwilligers, die zelf ook het ziektebeeld hebben en tevens hebben allen zwijgplicht.
Meer blogs van Huub:
- Psychotisch onderuit: manisch-depressief en psychose
- Zelfdoding komt voor de omgeving vaak onverwacht
- De gevoeligheid van terminologie; zelfmoord vs zelfdoding
Geef een reactie