Wij en zij in de GGZ

11 reacties op “Wij en zij in de GGZ”

1. Linda vd wijngaard

   10 juni 2021

   Totaal eens
   Waar kan ik je website vinden !!

   Beantwoorden
2. De revolutie van vermenselijking en humanisering van de zorg

   25 februari 2019

   […] geldt voor de groep die ik zorg verleen, vertrouwen is essentieel. Zoals ik het zie heeft ‘wij-zij denken’ twee kanten: vanuit patiënten/bewoners perspectief maar ook vanuit hulpverlenersperspectief. […]

   Beantwoorden
3. Lebowski G.

   19 januari 2018

   Hoi Juriaan, je schrijft dat artsen (psychiaters?) bepalend zijn voor een behandeling, voor een goede afloop. Als je dat je dat echt zo vindt dan moet ik je toch even wat actualiteiten vertellen. Er is een tekort van 650 psychiaters in NL waardoor (mede, maar zeker nog meer vanwege bezuinigingen die vooral de vloermedewerkers/ darters treffen) teams worden “overgeleverd” aan zelfsturing/ zelforganisatie. Er worden minder risicos (eens wat anders innovatiefs proberen) genomen, er heerst hoge werkdruk, angst, er is veel meer papierwerk bijgekomen. Ik tref wel eens op de GGZ’s gedesillusioneerde teams aan met het kantoor dicht in weer een overleg na weer een incident. Nee, darten of een spelletje met de deur dicht, nooit gezien in 25jaar tijd. Let wel, bij ons zit de client aan tafel bij het behandelplan, bij de tweede sollicitatie-ronde, bij de maaltijden enz.Ik vind dat je niet stilstaat bij ernst van de huidige actualiteiten en vloermedewerkers op deze manier afserveerd als nietsnutten.

   Beantwoorden
4. Nicoline Telgenkamp

   15 januari 2016

   Hoi Jurriaan,
   Mooi stuk en fijn dat je zo eerlijk bent over hoe je er eerder anders in stond dan nu. Waar ik benieuwd naar ben is wat je nu doet? Je schrijft oa “Toen ben ik ambulant gaan werken en ik ontwikkelde een mindere wij-zij visie”. Hoe kwam dat? Door het meer persoonlijke karakter van het contact als ambulant werker? Hartelijke groet

   Beantwoorden
5. Lilian Bogers.

   14 januari 2016

   Bij deze plaats ik nu de link waarmee je bovenstaande Website kunt vinden.
   http://www. geestelijkwelzijn. nl/index.htm

   Beantwoorden
   1. Marcel

      20 juli 2018

      Tijdens mijn opname zo veel mee gemaakt wat niet zou mogen ervaaren .cepereer gevaar voor andere en mezelf na dat hij mij tegen de grond sloeg en bleef door slaan op mn hooft .en bij voor dat t gebeurde waren we aan t eten een gestorde patiënt kijkt mij aan en zegt hard op. iedereen heeft t behoort weet ik zeker zitten 2 begelijders bij en hij spreekt mij toe die patiënt ikmaak je dood . Dus ik zeg wat zeg je .hij maak je zo dood . Dus ik spreek de begeleiding aan of die t ook gehoort heeft .en deze zegt er is al n stilte van af we 15 min zitten te eten ga maar daar zitten heb jij geen last meer . Dus ik bespreek t met de begeleiding dat hij mij bedreigd met de dood .en we hebben niks gehoord zal wel in jou belevenis zo zijn das een deel van jou psychose zegt ie .kort daar voor werdt ik inelkaargeslagen op de dd en ja daar na deedt ik wat terug bij de groep verpleging duwde de was kar naar de gene die mij slaanende wijz toetakelde en die wer tot stilstand gebracht niks veders in de hand er gebeeurd3 veel meer word vervolgd

      Beantwoorden
6. Lilian Bogers.

   14 januari 2016

   Ben lang een zij geweest. Ben blij dat jij tot inzicht bent gekomen en dat je nu een wij bent. Mijn ervaring is dat het wij- zij gebeuren afschuwelijk is voor degenen die als zij worden weggezet en worden behandeld. Eerlijk gezegd was het voor mij super traumatiserend en vernederend en ben ik zieker uit de opnames gekomen dan ik er in ging. Elke wij zou ooit een zij moeten zijn zodat de misstanden binnen deze instellingen , want dat heb ik zo ervaren, nooit meer zullen plaatsvinden. Het was in mijn geval zo erg dat ik letterlijk op de vlucht ben gegaan voor de hulpverlening en uiteindelijk zwaar getraumatiseerd bij de maatschappelijke opvang terecht ben gekomen. Voor deze opnames was ik getrouwd, had drie jonge kinderen, was ik Logopedist en sportdocent en had een eigen huis. Ben op een dergelijke afdeling terecht gekomen vanwege een Burnout en kwam er een aantal jaren later zwaar berooid en nog zieker weer uit. Het is triest dat dit soort praktijken in het kader van hulpverlening plaatsvinden. Voor je bestwil notabene. Je hebt geen enkele bescherming en totaal geen rechten. Je kunt nergens je recht halen. Superonrechtvaardig en dieptriest. Vandaar dat ik het nu als mijn missie zie om dit soort misstanden aan het licht te brengen en de mensen die dit op hun geweten hebben tot de orde te roepen. Mijns inziens moeten de mensen die dit is overkomen erkenning en genoegdoening krijgen. Vandaar dat ik een Website heb waar mensen hun verhaal kunnen doen en met hun klachten terecht kunnen. Ik vind het dapper dat je met je verhaal komt en ben blij dat je nu een wij bent. Helaas zijn er erg veel mensen die beschadigd uit de strijd zijn gekomen en voor deze mensen maak ik me sterk. In mijn volgende mail zal ik laten weten hoe je mijn Website kunt vinden. Lilian.

   Beantwoorden
   1. Jurriaan

      15 januari 2016

      Hoi Lilian,
      Goede instellingen en goede hulpverleners daargelaten, vind ik vaak opnames of afdelingen ziekmakend. Ik denk ook dat het hele concept van opname wat achterhaald is. Wanneer iemand een goede behandeling thuis krijgt van een toegewijde hulpverlener met kennis van zaken dan ben je er volgens mij al bijna. Wanneer er een band is en wederzijds begrip, dus geen afstand en zeker geen wij / zij, helpt dit super. Gelukkig zie je dit ook steeds meer binnen de GGZ. Wel heel mooi dat jij helpt dit soort dingen aan het licht te brengen.
      Wat jammer is , is dat er een beroepscode voor verpleegkundige bestaat, maar er zijn er maar weinig die deze ook kennen, laat staan er naar werken. Artsen zijn vaak bepalend voor het verloop van de behandeling en dus de uitkomst. Jóuw uitkomst. Eigenlijk heel raar dat jij deze ervaring hebt als je het bekijkt vanuit beroepsethiek en beroepscodes. Want dan zou dat niet eens kunnen. Monhy Python liet vroeger al zien wat er mis gaat. https://m.youtube.com/watch?v=arCITMfxvEc

      Grtz Jurriaan

      Beantwoorden
7. Nicolas

   13 januari 2016

   Mooi verhaal en ik wil graag toevoegen dat de separeer cel moet worden afgeschaft, dat is echt kansloos en beschadigend voor de patient. Veel succes met het verder ontwikkelen van het ‘ons’ gevoel!

   Ik doe met je mee.. 🙂

   Beantwoorden
8. Nanette waterhout

   13 januari 2016

   Ik heb je verhaal natuurlijk al eerder mogen lezen. En terwijl ik het nu weer lees krijg ik weer kippenvel. Laten we het vooral samen doen, met gebruikmaking van de kwetsbaarheden die we allemaal kennen. Doe mij maar een hulpverlener met eigen ervaring die deze inzet waar het de ondersteuning in het herstelproces ten goede komt. Ik ben super blij met jouw bijdrage!

   Beantwoorden
9. joyzzz

   13 januari 2016

   Wat een mooi verhaal. Niet herkenbaar hoor!

   Beantwoorden