Mieke haar vader had last van psychotische wanen en was manisch depressief. Zijn stemming kon snel en abrupt veranderen. Hierover schrijft ze in deze blog. “Maar pap, je dacht toch dat je in de bijstand zou komen? Het verbaast me dat je ons nu opeens geld geeft.”
Ik loop achter mijn vader aan over een smal pad. Links en rechts van ons staat de paarse heide volop in bloei. Mijn vader zet grote stappen.
Zijn grijze spijkerbroek hangt los over zijn heupen. Hij moet afgevallen zijn
“Mooi hè, de heide”. De woorden komen niet overeen met hoe hij spreekt. Hij kijkt vluchtig naar rechts en gaat gehaaster lopen.
“Ja, prachtig.” Ik heb moeite om hem bij te houden. “We wandelen wel erg snel.”
“Is dat zo?” De toon is niet vragend. Toch gaat mijn vader langzamer lopen.
Terwijl we ons voortbewegen door een groen, paars gekleurde vlakte met af en toe een geel bloemetje erin, probeer ik een vraag te bedenken waar mijn vader niet anders dan positief op kan antwoorden.
De zon breekt door. Ik stop met lopen en zet mijn zonnebril op. Wandelend trekt mijn vader zijn jas uit en hangt die om zijn arm.
Ik versnel mijn pas, zodat ik weer dicht achter hem loop. “Leuk dat je volgende week bij Dirk op bezoek gaat in Barcelona”, zeg ik.
“Ik denk dat ik niet ga.”
“Waarom niet?”
“Ik heb binnenkort geen geld meer.” Hij stopt met lopen en draait zich naar me om.
Ik kijk hem vragend aan.
“Ik heb grote fouten gemaakt op mijn werk.” Mijn vader staart met een holle blik voor zich uit. “Ze zullen me ontslaan en me uit mijn dienstwoning zetten.”
“Maar pap”, ik bijt op mijn nagel.
“Dus binnenkort kom ik in de bijstand”, zegt hij zuchtend. “En ik raak dakloos.”
Ik slik een brok in mijn keel weg, waarna ik hem probeer gerust te stellen dat zijn werkgever dat vast niet zomaar zou doen. Ik krul met moeite mijn mondhoeken omhoog en kijk hem aan. Mijn vader ontwijkt mijn blik en loopt verder.
Ik trek een takje heide uit de grond en loop achter hem aan. De tranen prikken in mijn ogen.
Precies vier weken later
Ik zit thuis op de bank met mijn laptop op schoot, om een vakantie naar Nepal te betalen. Als ik ingelogd ben op het banksysteem, valt het me op dat mijn banksaldo abnormaal hoog is. Ik open de transactielijst. Een ontvangst van vijfduizend euro van mijn vader, waarin staat: “Lieve kids, omdat ik zo van jullie houd. Voor een mooie vakantie of andere bestemming. Xxx”
Ik staar naar het beeldscherm. Waarom schenkt hij ons opeens zo’n bedrag? Hij dacht toch dat hij geen geld meer zou hebben? Of is hij alles aan het weggeven, omdat je in de bijstand maar minimaal spaargeld mag hebben? Ik bel mijn vader meteen op om hem daarvoor te behoeden.
“Lieve dochter.” Zo neemt hij op. De wind is door de telefoon te horen.
“Hoi pap, hoe gaat het?”
“Hartstikke goed, ik ben zo gelukkig!”
Ik ben even stil.
“Heb je mijn gift gezien?” vraagt hij.
“Ja ik zag het net. Daarvoor bel ik. Superlief.” Ik slik. “Maar vorige maand dacht je toch dat je in de bijstand zou komen? Het verbaast me dat je ons nu opeens geld geeft.”
“Mijn financiële situatie is weer oké.” Zijn stem klinkt luider.
“Maar.”
“Wees gewoon blij dat het weer goed met me gaat.”
“Ja”, stamel ik.
“Je gaat toch naar Nepal volgende maand? Doe er wat leuks mee.” Hij praat steeds sneller. “Heb je zin om voor je vakantie nog bij me te komen eten? Dan ga ik lekker voor je koken. Daarvoor kunnen we een wandeling maken. Het lijkt me leuk om je te zien.”
“Goed idee.”
“Met jou gaat ook alles goed toch?”
Is dit een retorische vraag?
“Nou, ik ben wel een beetje gestrest over mijn werk.”
“Zeker vakantiestress? Wat lijkt je toch op mij.”
Tja.
“Hoe is het op jouw werk?” vraag ik.
“Gaat hartstikke lekker.”
“Nog niet ontslagen?” Ik merk dat ik geïrriteerd raak.
“Welnee joh.”
“Oké.”
“Ik loop op het strand, dus moet weer even ophangen.”
“Oké.”
“Dag lieve dochter Mieke”, zegt hij. Daarna verbreekt hij de verbinding.
Ik leg mijn telefoon op tafel, laat me achterover zakken op de bank en doe mijn ogen dicht. Ik weet niet of ik blij of verdrietig ben.
Heb je hulp nodig? 113 Zelfmoordpreventie Nederland -> 0900 0113 en 113.nl. Openingstijden: 24 uur, 7 dagen per week
Heb je een vraag?
Onze experts beantwoorden jouw vraag in het online Spreekuur van PsychoseNet. Gratis en anoniem.
Denk je aan zelfmoord?
Denk je aan zelfmoord? Bel of chat met 113 Zelfmoordpreventie.
Dat kan 24 uur per dag. Bel 113 of ga naar www.113.nl.
Geef een reactie